Chapter 34
He stared at me for about 30 seconds before I saw him biting his lower lip. I bowed my head because of the sudden rejection I felt. Wala pa naman siyang sinasabi pero batay na agad sa reaction niya ay alam kong may something na agad na baka hindi ko magustuhan.
"How long?" Narinig kong tanong niya. Para siyang takot na takot magtanong at napilitin lang.
"Isang buwan na.." I bursted in tears as I said those words. I can't bare it standing in front of him just saying that he might reject our baby. Hindi ko kakayanin.
"Micca.." nagulat ako nang maramdaman ko ang yakap niya. It was a gentle hug. Para bang takot na takot siyang masaktan ako like before. "Sssh. Don't cry.."
"Pero.." lalo akong naiyak. Gano'n siguro talaga kung kailan may magko-comfort sa'yo saka ka naman maiiyak ng sobra.
"Makakasama 'yan sa baby natin.." and that made me looked at him.
He's smiling at me, reassuring. Umiiyak din siya. I bit my lower lip and hugged him tightly. Hindi lang ako makapaniwala.
"This is an overwhelming news," he said while softly chuckling. He kissed my forehead. "Can you imagine that? We just did that once, but we already have an angel inside your tummy. I'm so proud of myself."
"Yabang.." sinuntok ko siya ng mahina sa dibdib. "Palibhasa ikaw, hindi ka mamomroblema sa pagdadala ng anak natin. Ano ha? Ngisi pa."
"What are you ranting for?" He asked while grinning. "That you're going to be fat? Of course, you are. But you're still the most beautiful girl I've ever seen."
"Maniwala?"
"Promise.." he kissed my forehead again. "Always take care of yourself ha? Stay away for those things that may harm you. I love you."
"I love you, too.." I replied.
Nanatili muna kami doon ng ilang minuto pero pinapasok niya na kaagad ako dahil baka daw malamigan kami. Wala naman akong nagawa. Still the same protective possessive Lawrence Ian Do.
"Dad!" I shouted nang pagpasok pa lang namin ay suntukin na agad ni Dad si Lawrence. Napahiga ito sa sahig habang nagkadugo sa pisngi.
"Para 'yan sa pangbubuntis ng anak ko!" Dad shouted. Tumayo si Lawrence saka nag-bow. Parang tanga ang isang 'to!
"I'm sorry, Tito. I really do. I'm sorry if you think that I didn't respect your daughter, but I really love her. It's not about lust," nag-bow ulit ito. "Please lest us be enganged."
Napatitig ako kay Dad, hinihintay ang magiging sagot niya pero walang salitang umalis ito sa harap namin. I sighed. Mukhang kay Dad pa kami mahihirapan. Kahit na hindi ko naman masyadong nirerespeto ang ama ko ay siya pa rin ang ama ko. Hindi 'yun mababago ng kahit na anong bagay. He's my father, and I am his daughter.
"Pagpasensya niyo na ang Dad niyo.." napatingin ako kay Mommy. Ngumiti siya sa amin. "Gusto niyo bang kumain na muna ng dinner?"
"Sige po.." sagot ko na lang.
Kinuha ko ang cell phone ko kung may text man lang galing kay Farrah pero wala. Nasa condo kasi siya at sinabing kayang-kaya ko na 'tong lusutan. Ang bait talaga niyang kapatid, grabe!
Hindi ako matali sa kinauupuan ko. Pakiramdam ko kasi laging may mali sa pagkakaupo ko kahit wala naman. Naiirita na ako. Grabe naman. Kanina pa kami nagsimulang kumain at kanina pa rin walang nagsasalita. Panis na panis na ang laway ko dito, wala pa ring nagsalita. Ewan ko ba kung anong problema ng mga tao dito.
Pagkatapos ko ay nagpaalam na ako sa kanilang tataas na ako. Pinayagan na nila ako, kesyo baka daw pagod na ako. Kung pwede ko lang sabihin na congrats nagsalita na din kayo kaso nakakahiya kina Tita kaya umakyat na lang ako matapos silang ngitian.
"Is there anything wrong?" Napalingon ako sa pinto ng kwarto ko.
"'Di uso ang katok sa'yo?" Tinawanan niya lang ako saka nagdiretsong pasok. "Kung sa'yo 'di uso, sa akin usong-uso kaya pwede bang next time?"
"Hey," umupo siya sa tabi ko sa kama ko saka ako niyakap ng patagilid. Clingy. "Sorry. You're so hot headed."
"Eh Lawrence naman.." itinulak ko siya ng bahagya palayo sa akin. "Naiirita na talaga ako ha."
"Okay. Okay. I'll behave," itinaas pa niya ang dalawang kamay na parang sumusuko. Napailing na lang ako saka kinuha ang phone ko.
Farrah!
I texted her pero wala pang ilang segundo ay nag-ring ang phone ko at may tumatawag. Tiningnan ko 'yun at hindi na masyadong nagulat nang makita ang pangalan niya.
"Hi.." bati ko sa kanya.
"Hello. Micca, how are you? Ang tagal na kitang hindi nakakamusta ah?" Ang seryoso ng boses niya kaya napanguso ako.
"Ang tagal nga.." tumingin ako sa relong suot ko. "Mga 24 hours, 12 minutes and 36 seconds. Tagal nga, grabe."
"Sorry . Na-miss na kasi kita agad eh.." sagot pa niya kaya napailing na lang ako nang maramdaman ko ang yakap na naman ni Lawrence sa tagiliran ng baiwang ko.
"Mga padali mo. May kailangan ka pa ba?" Naramdaman ko ang baba ni Lawrence sa balikat ko.
"Sina Eomma at Appa nasa inyo daw?"
"Oh eh ano naman ngayon?"
"Eh si Kuya nandyan din ba?" Parang nagpa-panic ang tanong niya. "Magkabati na ba ulit kayo? O nag-away ulit kayo? Are you okay?"
"Lance, I'm, Lawrence!" Bigla ba naman kasing agawin ang cell phone sa akin!
"Hello. Yes, this is your hyung. I don't care if you were talking to Micca. She's mine, so you should know your place now. She's pregnant with my child and your niece or nephew. I'm telling you Lance. If you call Micca again, that will be the last time you can call me your twin brother," then, ibinaba niya. Napanganga akong nakatingin sa kanya.
"Bakit mo ginawa 'yun?" Gulat na tanong ko matapos maka-recover.
"So what?"
"Anong so what? Kapatid mo kaya 'yun, ano! Dapat hindi mo ginawa 'yun, si Lance 'yun!" Tumingin siya sa akin habang nakataas ang isang kilay. Aba.
"Why? Are you in love with my twin brother ha?" He asked suspiciously. "Tell me, Micca."
"What if I say yes?" I mocked him. "Anong gagawin mo? Sige nga."
"I will kill him."
"You can't do that.." mariing pagtanggi ko. Nakipagtitigan siya sa akin for about 30 seconds before he sighed.
"I'll go away. I'll go to the place where you can't see me or even contact me. You know what I mean."
"Sa tingin mo intindi ko? Haller? Hindi po, ano. Hindi na.."
"I'll do suicide."
"Ano?"
"Why not? My life isn't that important when you're gone. You're my everything, my life so I am aware that I can't live without you. I hope you know that."
"Isa kang baliw!" Naiiling na wika ko pero nangingiti naman saka ako naman ang yumakap sa kanya. "I love you. Ikaw lang talaga."
"I love you, too.." he replied as he kissed me on my forehead.
