AFİTAP

7. Bölüm

Odamdaki camın önünde serin havayı hissetmek için dikiliyorken, bir yandan da annemin yaklaşan doğum günü için alacağım hediyeyi düşünüyordum. Annemin manevi hediyelere daha çok önem verdiğini biliyordum bu yüzden ikimizin fotoğraflarının bulunduğu bir albüm yapacaktım kendi ellerimle aynı zamanda da kırılan kemanını yenilemek istiyordum.

Ben bunları düşünürken yan evin bahçesinde oturan Aktan'ı gördüm, saat gecenin üçüydü ve bu saatte hâlâ  uyumamışsa benim gibi uykusu kaçmıştır düşüncesiyle ona kahve borcumu ödemek istedim. Mutfağa inmeden önce şort askılı takımımın üstune yarım bir hırka geçirdim. Ikimizede filtre kahve yaparken, filtre kahveyi sevdiğini umuyordum.

Kahvelerle beraber evimizin bahçesinden, onların bahçesine geçtikten sonra kahveleri dökmemek için yavaş adımlarla Aktan'a yaklaştım. Ayak seslerini duymasıyla kafasını bana çevirdiğinde yüzünden şaşırdığı belli oluyordu, ona tebessüm edip, elimdeki kahvelerle neden geldiğim belli olsada, bunu kelimelere dökmek istedim. "Kahve sözüm vardı, uyku tutmayınca cama çıkıp biraz hava almak istedim, seni de otururken görünce benim gibi uyku tutmadığını düşünüp yanına geldim. Oturabilir miyim?"

Konuşmam bitince, biraz ötesinde hâlâ ayakta dikildiğimi fark edip yerinden kalktı ve elimdeki bardakları alıp masaya koydu. "Tabiki gel otur iyi yapmışsın." Onaylamasıyla masada karşısına gelecek şekilde oturdum, benimle birlikte Aktan'da yerine geçti. "Filtre kahve yaptım umarım seviyorsundur?"

"Severim." Kafasını sallayıp, tek cümleyle beni onaylandıktan sonra bardağında bulunan onun için yaptığım kahveden bir yudum aldı. "Ellerine sağlık çok güzel olmuş" Aktan'ın onayını bekliyormuş gibi bende bir yudum aldım kahvemden. "Makineyle yaptım ama yinede teşşekkür ederim." Gülümsedikten sonra ellerini bardağının etrafına sardı. Onunla çok fazla vakit geçirmesemde durgun olduğunu görebiliyordum. " Yerleşebildiniz mi eve?"

Kafamı sallayıp onayladıktan sonra bununla yetinmeyip kelimelere döktüm yanıtımı. "Evet,evet yerleştik bir sıkıntı yok. Zaten iç mimarlar çoğu işi halletmişti bize ufak tefek şeyler kalmıştı." Gülümsedikten sonra eliyle işaret parmağını kaldırıp sandalyesinden kalktı. "Bir dakikaya geliyorum" Anlam veremesem de kafamı sallayarak yanıtsız bırakmadım onu.

Aktan bahçelerinden de girişi bulunan mutfağına girdikten çok kısa bir süre sonra elinde tabakla yanıma doğru geldi. "Çikolatalı kek yapmıştım bugün sana da getirmek istedim." Gözlerimin ışıldadığına emindim. Şerbetli tatlıları sevmesemde çikolatalı ve sütlü tatlıları çok severdim. Tatlıyı önüme çatalla beraber bıraktıktan sonra hâlâ cevap vermeyen bana hitaben konuştu. "Sever misin?"

"Severim tabiki" Çatalı elime alıp tatlıdan bir parça aldıktan sonra ağzıma götürdüm. Browni tadı veren kekle kaşlarım şaşkınlıkla havaya kalktı, bu kadar iyi bir performans beklemiyordum doğrusu. Ikinci bir dilimi ağzıma attıktan sonra bakışlarımı bana beklentiyle bakan Aktan'ın gözlerine çevirdim. Aslında onu biraz daha meraklandırmak istesemde kıyamamıştım yavru köpek bakışlarına. "Çok güzel olmuş ellerine sağlık. Sadece bunda mı iyisin yoksa genel olarak mutfakta başarılı mısın?"

Beğenmemle rahatladığı belli olan bakışlarla karşılık verip, arkasına yaslandı. "Mutfak konusunda iyiyim yani severim mutfağa girmeyi çevremdekilerde başarılı olduğumu söylerler." Ağzımdaki keki yuttuktan sonra kahvemden bir yudum aldım. "Ne güzel bende sandviç falan yapabiliyorum bir dee kısırda yapıyorum." Biraz düşünüyormuş gibi yaptıktan sonra heyecanla konuşmaya başladım. "Aslında sarmayı da güzel sararım ama malzemesi hazır olacak." Benim konuşmamdan sonra duduklarında varlığını koruduğu tebbessümü büyüdü ve beyaz dişleri gözüktü.