İÇİMDEKİ SİHİR (Sivri Kulak Günceleri-1) #wattys2018

Tearin -Aramir-

Tearin sessizliğe bürünürken baliy kuşları gölün çevresini saran çam ağaçlarına tekrar doluştu. Uzun gagalarıyla iğne yaprakları tutup ağacın enerjisi ile besleniyorlardı. Küçük kanatların seri çırpınışları yüzünden oluşan vızıltı sesi kesilince çok kısa bir an, mutlak sessizlik oldu. Göl bile her zamanki hırçınlığını bir kenara bırakmış, beş dakika önce sona eren zarna sesinin yarattığı şaşkın durgunluğa bürünmüştü.

Görüş alanı kirişlerle kesilen Aramir düşünceli bir halde mermer zeminde ilerleyerek iki kanatlı siyah kapıyı açtı ve serin yelin arsızca dolaştığı bahçeye adım attı. Toprağın kuru tozu siyah çizmelerine tırmanırken zarna sesi, diye düşündü sakince; şu insan kız gelmiş olmalıydı. Birkaç gündür onu düşünüyordu, onu ve Diyar'a kafa tutan deli gücünü.

Diyar kendisi için tehlike ve kaos yaratabilecek insanları istemez ve onlara elf görüntüsü vermezdi. Ekin'e seçici katmanı geçmesi için gereken görüntüyü vermişti, buna rağmen rüyalarla kızın buraya gelmesini engellemeye çalışıyordu. Bu çok çelişkiliydi ve Aramir bu işi düşünmeden edemiyordu. Sebebini öğrenmek için kız hayatta kalmalıydı ki ilk rüyada Ekin'i kurtarmasının sebebi buydu. İkinci rüyaya da bunun için karışmıştı ama içten içe biliyordu ki ikincisi son darbeydi; Ekin'in kurtulması tamamen mucizeydi.

Bu işin uzak köşesinde ama tam da içinde bir de Gley faktörü vardı. Kız kahvenin tonlarına bürünen saçları ve gözleri de dahil tüm uzuvlarıyla oldukça güzeldi, evet ama Gley gibi güç arzusuyla dolu bir elfin sıradan bir insana ilgi duyması garipti. Bu işte bir tuhaflık seziyordu Aramir ve olup biteni öğrenmek için Ekin'i gözetlemesi ve şimdilik, en azından birkaç bilgiye ulaşana kadar onu tehlikelerden koruması şarttı.

Düşüncelerine odaklı bir halde çevik bedenini, durgun gölün önüne konumlandırılmış siyah banka bıraktı. Küçük gölün çevresini belli bir mesafeye kadar karaçamlar sarmıştı. Aramir göl ve çamların verdiği ferahlık hissini duyumsamayı seviyordu. Bulabildiği tek açıklığa yerleştirdiği bankta yayılmış vaziyette saatlerce oturup eğimli zeminin devamına tünemiş kule şeklinde uzayan zarif evleri hayranlık içinde izlerdi.

Burası Tearin'di; Tourların yerleşkesi. Finrol'u bırakıp tahta dair tüm haklarından feragat etmiş ve peşinden gelenlerin yeni lideri oluvermişti. Çift başlılık mıydı bu, yoksa Finrol'dan tamamen bağımsız mıydı? O topraklara yıllardır ayak basmadım, babam zayıf bir hükümdardı, zayıf bir babaydı ve doğduğum yeri bana yasakladı. Öyleyse onlardan bağımsız sayılırdı ama niye içinde böyle hissetmiyordu?

"Çok dalgınsın Ramir?"

Suvilla'nın melodik sesiyle irkildi Aramir. Dişi elf, siyah saçını tepesinde toplamış ve turuncu ipek elbisesini giymişti; Tourlara geçip de saçını kesmeyen tek elfti. Sırtında ise şeffaf pelerini dalgalanıyordu. Suvilla hareket ettikçe şeffaf pelerin turuncu harelerle ışıldıyordu. Hareler göz çevresini saran pırıltılı taşların ışığıyla yarış halindeydi. Suvilla kraliyet sembolünü her ne kadar Finrol'u terk etmiş olsa da çıkaramamıştı. Benim de sembolümü taşıyan bir pelerinim vardı, diye düşündü hüzünle. O pelerin dolabının en alt rafında tozlanmaktaydı.

"Düşünüyordum."

"Neyi?" Suvilla sevimli çehresini sergileyerek Aramir'in karşısına geçti. Aptalı oynuyordu ama her şeyin farkındaydı.

"Zarnayı tabii ki de. Senden sonra Finrol, insanlara kucak açmaz sanıyordum."

"Buna mecburlar ama, öyle değil mi? Sonuçta Diyar'da insan bolluğu yaşanmıyor ve kii'falar her geçen gün çoğalıyor."

Kii'falar... Aramir onları düşünmek dahi istemiyordu. Kardeşine yeni bir gözle baktı, bu sevimli çehre içinde gerçekten de şeytanı mı barındırıyordu. Tourların kötü namını düşündü. Buna sebep olan Suvilla'ydı. Dışlanan, ilkel dürtülerine teslim olan, suçlu ve zalim ne kadar elf varsa peşinden sürüklemişti. Bu elfler sadece onun sesini duyuyorlardı.