İÇİMDEKİ SİHİR (Sivri Kulak Günceleri-1) #wattys2018

Minyatür Sörfçü -Gliondel-

Ölüm, diye düşündü Gliondel kasvetle; somut bir şekilde görmediği sürece asla aklına gelmeyen fazla kokulu bir evreydi sadece. Bu kokuşmuş denklemin esansını, hücrelerin bakteriler tarafından ayrışarak yaydığı o ekşi ufunet oluştururdu. Seni var eden tüm parçalar sanki anlaşmış gibi bağımsızlığını ilan eder ve ardından bedenin yok olmaya mahkum bir paçavra gibi bir köşeye fırlatılırdı. Yutkundu. İnsan azınlığının önünde hiçbir canlılık belirtisi göstermeden uzanan kii'fa tıpkı heykelleri andırıyordu. Çöpler içinde çürüyen, biçimsiz hatlarıyla garabet bir sanateseri...

Vücudunu çember içine alan masasında dalgınca oturan babasını izledi bir süre. Gidişinden sonra ikizlerin annesinden bahsetmeyi Torga, kati bir dille reddetmişti. Kendi hüzün bataklığına o kadar saplanmıştı ki, meşru eşi Monus'un deliliklerini bile fark edememişti. Titrek bir nefes koyverdi. Annesi de öldüğünde böyle iğrenç bir koku yaymış mıydı acaba? Çiçekli aromalara düşkündü o; öyle ki Gliondel'in ona dair anılarının en canlısı buydu.

Oturduğu yerde dikleşip bir an için çevreyi izledi. Kral odası, belki de elf tarihinin gördüğü en gösterişsiz halindeydi. Diyar toprakları küre halinde havada süzülüyordu; beyaz renkteki Fuburoz'du, sarı olan Kumyatağı olmalıydı, üzerinden dumanlar çıkan kara küre ise belli ki Meena'ydı. Döngüsel olarak renkleri hep değişirdi. Küçük yaprakların filizlendiği bir başka küreye ise farklı bir ilgiyle baktı; dudağının kenarı çarpık bir gülüş için kıvrılırken küreler bir tam tur döndü ve küçük noktalı ışıklar halinde yanmaya başladı. Babası bir keresinde bu ışıkların zahmetsizce elde ettiği küçük raporlar olduğundan söz etmişti. Her gün belirli bir vakitte parlayan noktalar doğum ve ölümleri simgelerdi. Siyah renk gidişi beyaz ise mucizeyi gösterirdi. Bazı haftalar hiç ışık olmazdı; ölüm yok, doğum yok. Salt küreden ibaretmiş gibi görünen bu odada olmak fazla sıkıcıydı. "Annemi izler miydin?"

Siyah saçı yüzünün yarısını gölgeyen Torga, üzerine eğildiği parşömeni kıvırdı ve dikkatle yan tarafına koydu. Bu ani soru onu sarsmış gibiydi. "Bu da nereden çıktı?" Sesi tıkanınca öksürdü, boğazını temizledi ve meraklı bir ifadeyle oğlunu süzmeye başladı.

"Ölen kii'fayı biliyorsun; Ekinleri çağırmak için şifa kulesine gittiğimde onu gördüm. Ölümü bilmek başka şey, onu görmek çok başka." Kuruyan dudağını diliyle ıslatıp tüm duvarı ve hatta tavanı kaplayan çil sarmaşığını okşadı. "Berbat bir şeydi. Annem de acaba böyle mi oldu diye düşünmeden edemedim." Ayaklanarak Torga'nın önüne geldi; şimdi sarmaşığa verilen kraliyet şekillerini çok daha net görebiliyordu. Farklı bir hanedan üyesi başa geçerse kraliyet sembolü de değişirdi ve yeni nişane, sarmaşığın budanmasıyla kral odasında ölümsüzleşirdi. "Söylesene baba, bize annemi neden göstermedin?" Bu da bir başka konuydu; Rüya ölene kadar, deha-re ikizlere yasaklanmıştı.

Torga bir şey arıyormuş gibi masayı sukunetle yokladı; eli ahşap yüzeyi tararken Gliondel'e bakmamaya çalışıyordu. "İnsanların yaş döngüsü, yıllar ilerledikçe gerçekleşen fiziki değişimleri çok sarsıcı. Yaşlı birini gördüğünde onun gençliğini düşünmezsin böylece bulunduğu durum seni fazla sarsmaz, sen zaten onu hep o şekilde biliyorsundur." Sonunda bakışları oğluna kenetlendi. "Anneni her gün izledim, geçen her dakikayı tam buramda hissederek." Avcuyla tüm göğsünü işaret etmişti. "Burada fark edilmeyen zaman, benim için en gerçekçi şeydi. Çaresizlik nasıl bir şey biliyor musun? O ellerinden kayıp giderken hiçbir şey yapamamak... Bunları mı yaşamak isterdin!" Torga'nın her sözle artan ses şiddeti, Gliondel'in kulak zarına etkisiz bir eleman misali çarptı.

"Herkes kendi yaşadığı dehşeti bilir baba. Annemin gidişi beni en çok hangi noktada kızdırıyor biliyor musun?" Başını iki yana sallarken histerik bir ifadeyle güldü. "Çevrene kör oldun, sadece aileni değil Finrol'u da dağıttın." Gliondel'in burun delikleri açılıp kapanır ve üst dudağı çizgi halinde gerilirken kapı eşit aralıklı üç tıkırtı sonrası açıldı. Beif gelmişti.