Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Birbirine sürten tahta parçalarından nihayet küçük bir kıvılcım çıktığında saatlerdir uğraşıyorlardı. Kıvılcım temaslar arttıkça büyüdü, büyüdü ve cılız bir aleve evrildiğinde Ekin gururla başını kaldırdı. Çetin durgun bir tebessümle kendisine bakıyordu. Yeşil gözleri parlaktı. Fazla kaslı olmayan kollarından birini karnına dolamış diğerini de ona yaslayarak kıvrık sakalıyla oynuyordu.
"Ben doğuştan yetenekliyim, demiştim sana." diyen Ekin ellerindeki toprağı temizlediğinde, Çetin'in gülümsemesi genişledi.
"Doğuştan gelen yeteneğin bize yarım saate mal oldu." Çetin sataşma anlarını asla kaçırmazdı. Gülümserken sakalını kavrayan eli, sert kılları tek bir yana döndürdü.
"Kafa dağıttığımız bir yarım saat oldu ama."
"Evet kafa dağıtıyoruz ama neden ateş yakmamız gerektiğini anlayamadım." Çetin'in oval yüzünü dolduran o havalı gülüşü sönmüştü.
Ekin bir süre sessizliğini korudu. Çünkü senin etrafında tehlike hissediyorum, çünkü rüyalarım bana fısıldıyor, çünkü ailem bir işler çeviriyor ve ben bunları ufak bir ritüelin çözeceğine inanıyorum. Böyle söylediğinde sadece boş bakışlarla karşılaşacaktı ama işi şakaya vurarak gerçeğin bir kısmını dillendirebilirdi. "Çünkü bugün yeni öğrendiğim ve artık son olmasını umduğum bir ritüeli yapacağız."
"Hiç vazgeçmeyeceksin değil mi? O garip yaratıkları aramayı sonuna kadar sürdüreceksin." Çetin, kütüğün sert kabuğundan kopan bir parçayı Ekin'in omuz hizasındaki saçına attı.
"Uzaylılara inanıyor musun?" diye sordu Ekin.
"Yani..." Düşünen Çetin bir süre sonra dudaklarını büktü. "Bu konuda çok fazla komplo teorisi dönüyor ve ben de neye inandığımı açıkçası tam olarak bilmiyorum."
"Ben inanıyorum." Ekin netti. "Ama uzaylıların bize lanse edilen şekilde göründüğünü düşünmüyorum. Belki de uzaylı olarak düşündüğümüz şeyler elflerdir."
"Eğer öyleyse uzaylılar bize lanse edilen şekilde görünüyor demektir." Bilmiş bir ifade takınmıştı Çetin yüzüne. "Sonuçta elfler kurgularla bize tasvir edilen varlıklar değil mi?"
"Evet ama..."
"Aynı şey işte. Sen sadece onların görüntülerini daha sevimli buluyorsun."
"Onlara inanıyorum." Ekin surat asarak bir süre kendi halinde küçük otları yoldu. Canı sıkıldığında bunu istemsizce yapardı. Sonra "Sen iyi misin?" diye soruverdi. Sabah Öykü'nün mesajıyla yerel gazetelere bakmıştı. Her birinde aynı cinayetin detayları yazılıydı. T.K. (19) olarak belirtilen maktul boynuna saplanan bir anahtar yüzünden ölmüştü. Katil her yerde aranıyordu ve haberin devamında görgü tanığı varsa eğer polise başvurmaları istendiği yazılıydı. Harflerle belirtilen kişi Tutku'ydu, onu uzaktan tanıyorlardı ve Çetin'e abayı yakmış bir kızdı. Tutku'nun kız kardeşinden durumu öğrenen Öykü haberi doğruca Ekin'e yetiştirmişti.
