Kesintisiz şakımalarla cıvıldaşan pegraların* bile suspus olduğu uzun bir sessizlik Finrol'a çöreklendi. Zarnanın tiz yankısı hala kulağındayken Gliondel, sol ayağındaki baskıyı azaltıp vücut ağırlığını diğerine yükledi. Zafer hissi, belki de biraz kibirle birlikte on dakikadır berrak camdan dışarıyı izliyordu. Saray eşrafı ve bu ihtişamlı yapının farklı kademelerinde görevli sev'ayhenler; muhafız ve izcilerin çevrelediği halkanın içinde toplanmıştı. Dakikalar içinde sıradan elfler olarak görülen halk tabakası da sarayın duvarlarından içeri akın edince Gliondel merak içinde kalabalığı taradı.
Orman yerleşkesi olan Finrol'da dörtlü bir yapılanma söz konusuydu; bu, soylu kan taşımayan elflere verilen büyük bir şans olarak görülürdü. Zirveyi elinde tutan lithlealılar büyü gücünü de beraberinde getiren soylu kana sahipti. Feylanord, Tathar, Reyn gibi sayılı güçlü ailenin mensubu her elf, ruh özünü harekete geçiren enerjiyi genlerinde taşırdı; enerji parçacıklı gen, sıradan bir elfin geniyle birleştiğinde bile yeni nesilde ortaya çıkabilirdi. Böylece soylu hanedanların dışında belli sayıda sıradan elfte de büyü gücü görülebilirdi ancak bu, oldukça nadir gerçekleşirdi. Enerjili genin yeni nesilde ortaya çıkmama ihtimali de vardı ve kombinasyonda başarı oranını artırmak için güçlü aileler birbirleriyle evlenmeye ve bu gücü kendi aralarında hapsetmeye karar vermişlerdi. Böylece soyluların egemenliğindeki büyü sınıfı lithlea oluşmuştu.
Diğer iki sınıf birbirine denk bir yapılanma içindeydi: sev'ayhen ve parterka. Sev'ayhen, Rahifel Akademisi'nde eğitim alarak yetkin birer elf olan lithlea dışındaki naif topluluktu. Daha çok bilime ve sanata yönelen bu ekolün, Finrol'ü zarifleştirdiği ve eğittiği bebekten yaşlısına her orman elfinin bildiği bir gerçekti.
Parterka ise kılıcın keskinliğine, okun cheetha* ile yarışan hızına, toprağın katmanlı dokusundaki izlere yönelmiş ve onların kutsallığını kabul etmişti. Büyü dışı tüm savaş, gözcülük ve iz sürme becerilerine sahip elfler parterkanın çelik kalbini oluştururdu ve tüm bu sınıflar, Finrol'un yaşamı için her birine ihtiyaç duyulduğunun ve birlik içinde yaşamaları gerektiğinin bilincindelerdi. Tek bir topluluk dışında tabii: Varhalmlılar.
Varhalm, ne Rahifel'e kabul edilmiş ne de soylu kan taşıyan elflerin dışlandıkları bir sınıftı. Adeta elmas madeni diğer üç sınıfın bir köşeye terk edilmiş cürufuydular; öylesine istenmeyen, öylesine yok sayılan, elf cinlerinden bile aşağı bir tabaka. Şimdi bu dört güruhun iflah olmaz tüm mensupları, batı tarafındaki sıradağlara kadar uzanan eşsiz saray bahçesinin her köşesinde bitivermişti. Bu yeşil arazinin uzun zamandır bu kadar kalabalık olmadığını bilecek kadar uzun bir ömür yaşamıştı Gliondel. Muazzam çeşitlilik karşısında büyülenirken yine de eksik bir şeyler var, diye düşündü sıkıntıyla; zarnaların çalınmasına sebep olan insanlar henüz ortaya çıkmamıştı.
Merfos'la beraber bahçeye çıktıklarında gözler ikilinin üzerinde gezindi ama bu kısa sürdü, sonrasında herkes yola bakma işine ivedilikle geri döndü. Üç yıl önce yaşananlardan sonra hiçbiri haklı olarak insanları burada istemiyordu; çok can yanmıştı, pek çok elf saçma bir hırs uğruna yok olmuştu ve geriye kalan sayısız acılı aile, bu saçma nedenin insanlar olduğunu düşünüyordu. Gliondel, elflerin gözündeki insan nefretini nerdeyse somut bir şekilde görebildiğini fark etti.
"Gelen insanları gerekirse uykularında boğazlayıp sonra da Tourlara geçiş yaparım."
Gliondel duyduklarıyla aniden durdu. Sözleri sarf eden erkek elfe odaklandı; iriceydi ve sözlerini yönelttiği arkadaşıyla beraber sarsılarak gülüyorlardı. Üstünde deriden yapılma yelek ve pantolon, ketenden bir gömlek vardı; sıradan elflerden biriydi. Pelerini olmamasından bile bu durum kolaylıkla anlaşılabilirdi. Hem sıradandı hem de konuştuklarına dikkat etmeyecek kadar aptaldı. En sonunda Gliondel'in öfkeyle yanan vücudu tepki verdi ve avuçlarında biriken büyü gücüyle, sözlerin sahibi olan elfi yakasından tutarak sertçe yere fırlattı. Gözleri kıvılcım saçıyordu.
"Prensinin yanında Tourlar ile ilgili kendi çapında olumlu bir şey söylemen hiç hoş değildi." Sesi öfkeyle kısılmıştı. Kendisine doğru çevrilmiş, şaşkınca bakan sayısız göze dönüp sesini yükseltti. "Gelen insan veya insanlar, burada misafirler nasıl karşılanıyorsa o şekilde karşılanacak. Suvilla buradan, insanlardan nefret ettiği ve Diyar'ı ikiye böldüğü için kovuldu. Bunun size ders olmasını beklerdim. Eğer içinizdeki nefret durdurulamayacak gibiyse burada yeriniz yok demektir. Kardeşlerim sizi seve seve aralarına alacaktır."
Çıt yoktu. Babası Kral Torga dahi sessizliğini korumuştu. Ne düşünüyordu acaba? Gliondel bakışlarını onda sabitledi. Mimikleriyle çözülemeyen bir elfti Torga, insan ırkına fazla meraklıydı ama en çok da insanlar yüzünden sınanmıştı. Fevri yönetimi bundan kaynaklıydı, onu dengeleyense Baş Yardımcı Perta'ydı.
Torga gülümsedi. Onay mıydı bu? Gliondel tereddütle başını eğdi. Kabul görmenin minnet içeren ifadesi... Torga'nın genleri yoluyla Suvilla ve Aramir'e aktardığı siyah saçı, eski ihtişamlı kömür karası canlılığıyla parıldıyordu. Sivri burnu ve sivri çenesi yuvarlak gözlerini tamamlarken teni tüm pürüzsüzlüğüyle adeta sırıtıyordu. Elfler belli bir yaşa geldikten sonra yaşlanmaz ve duru yüzleri asla kırışıklarla kaplanmazdı. Sadece yaşları arttıkça vücut direnci biraz daha azalır ve dirençsiz bir vücut daha fazla dayanamayıp son nefesini verirdi. Babası yüzlerce yılı devirdiği için çoktan direnç kırıntılarını son zerresine kadar kaybetmişti. Birazına sahipti belki, onu hayatta tutacak kadarına.
Hayatına ne trajediler sığdırdın baba, diye düşündü Gliondel tiksinti hissiyle. Torga'ya karşı en ufak bir sevgi dahi beslemiyordu. O hayatında tanıdığı en bencil elfti. Tahta geçmek uğruna Eliisar Hanesi'nin kızı Monus ile evlenmişti. Suvilla onların kızıydı ve genç Prenses annesine derin bir sevgiyle bağlıydı. Ne yazık ki Torga bir insana âşık olup evlilik yeminini çiğnemiş ve ikizlerin annesini Diyar'a getirmişti. Bu aldatılış Monus'u delirtmişti. Öyle bir çılgınlıktı ki bu, Torga Rüya'yı geri göndermek zorunda kalmıştı. Bir vakit sonra insan ırkının önlenemez sonu gelmişti: Yaşlılık. Rüya yitip gittiğinde Torga'nın da ruhu çekilmişti. Monus da dahil kimseyi görmüyordu artık gözü ve böylece aşırı mutsuzluktan tüm direncini kaybetmişti kraliçe. Yeri artık Diyar'dı ve ruhu orada huzursuzca dolanacaktı.
Küçüklüğünü her seferinde ürpererek hatırlıyordu Gliondel; hepsi ama özellikle de kendisi Monus'un çılgınlığından nasibini almıştı. Suvilla her karşılaşmalarında babasıyla tartışırdı. Gliondel o zamanlar bu kavgalara ve yaşananlara ciddi anlamlar yükleyemiyordu ama hikâyeyi dinledikten sonra, Suvilla'nın insanlardan neden nefret ettiğini ve Monus'un salt deliliğinin sebebini çok iyi anlamıştı. Suvilla'daki bu iflah olmaz nefreti Yiğit bir ölçüde dindirmişti ancak birkaç yıl geçtikten sonra Prenses, bir insana âşık olmayı kendine yedirememiş ve ona uyanlar sebebiyle Diyar ikiye bölünmüştü. Hikâye böyleydi; Gley o küçüklük günlerini hatırlamak bile istemiyordu.
Kahverengi tuniği içindeki dişi gözcünün dikkatleri üzerine çeken sesiyle bakışlarını yola yöneltti. Gözcü, insanların görüş alanına girdiğini haber vermişti. Parterkalar eşliğinde, bir tutsak gibi ilerleyen Ekin yanında küçük bir insan ordusuyla gelmişti ve Gorgi de onlarla beraberdi. Ekin aksayarak yürüyordu, ona eşlik eden Yiğit'ti ve Yiğit'i görmek Gliondel'in bütün düşüncelerini alt üst etmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Pegra ----> Finrol'a özgü serçe büyüklüğünde papağanlar. Baş hizasında bir metreye kadar ulaşabilen tüyler bulunmakta.
Cheetha ---> Diyar'da yaşayan son derece hızlı bir hayvan. Gerçek dünyadaki çitalara benziyorlar ancak bunların vücuduna yayılan pek çok anteni var, ehlileştirildikleri takdirde hızlı bir iletişim ağına dönüşürler. Oldukça zeki canlılardır.
