Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yiğit
Perta'nın elf cini Mila pek çok meziyete sahipti ama ne yazık ki dikiş bunlardan biri değildi ve Perta'ya hediye ettiği mendil eğri büğrülükte çirkin kayalıklarla yarışırdı. Yine de Perta için kıymetliydi. Perta için emek verilen her şey oldukça kıymetliydi. Mendil alnındaki terleri temizlerken gerginlik hissi de derisinin altına gömüldü. Tezgâhta oyalanan elleri ona vakit kazandırıyordu. Çay setinin buharla yükselen tiz sesi loş odayı doldurmuştu; arkasında sıralanan ziyaretçilerine dönmeden önce son bir kez boğazını temizledi. Yeşil deri iplerle önünü bağladığı pelerinin sol tarafını eliyle arkaya doğru ittirdi, böylece hareketleri biraz daha özgürleşmişti.
"Biraz çay alır mıydın?" Eğri burunlu kırmızı demliğin eklentisi olan cam bölmede biriken buhar kımıl kımıldı. Sanki çıkış yolu bulmak adına yüzeyi yokluyordu. Ancak buhar ziyan edilemeyecek kadar kıymetliydi, çünkü çayı ateşten uzaktayken sıcak tutmanın en etkili yolu oydu. Perta sorusunu yineledi; dağınık ama ne hikmetse biçimli kaşları beklentiyle havalanmıştı.
Ekin bakışlarını kaçırdı ve bu küçük daveti bir baş hareketiyle kabul etti. Perta kızın kendisiyle göz göze gelmemeye çalıştığını fark etmişti. Benden korkuyor, diye düşündü iç geçirerek. Sehpa yüzeyindeki boş fincanı çayla doldurduktan sonra Yiğit'e yöneldi ve onun fincanını çoktan eline almış olduğunu gördü. İstemsiz bir gülümseme yayıldı yüzüne. En azından bazılarını korkutmuyorum, diye geçirdi içinden yeni ve tatlı bir düşünceyle.
Bütün yapraklar çayla dolup odayı o mayhoş kokusu doldurduğunda Perta misafirlerinin karşısına oturdu. Altındaki meşeden yapılma sandalyenin işçiliğini iki ayda tamamlamıştı. Uğraştırıcı bir dönemdi ama ortaya çıkan iş buna değerdi. Sandalyeye biri oturduğu vakit o kişinin sırt kısmını kanatlarını heybetlice açmış bir takar kaplıyor olurdu. Kahve tüylü takar kafasını yan çevirmiş ve kendisine bakanları tek gözüyle izliyormuş gibi hissettirirdi. Fazlasıyla gerçekçiydi ve ona parça et vermeye çalışan misafirlerinin karşısında Perta sadece takdir edildiğini düşünürdü.
Takarın düşüncesini bir kenara bırakıp sırtını dikleştirdi. Karşısındaki üçlü gergindi. "İlginç günlere gebeyiz. İnsanlar Diyar'a daima gelir ve gider. Ancak çok azının muhatabı soylu Feylanord'lardır. Ve çok çok daha azı buraya gitmemek üzere gelmiştir. İçinizden biri geçidin mühürlenmesine sebep oldu. Diyar onu bırakmak istemedi."
"Eh, bu kişinin ben olmadığı çok açık." Yiğit omuzlarını silkti.
"Doğru, senin ilk gelişin değildi ama tekrar neden geldin, merak ediyorum doğrusu. Tepeler'e gönderilmediysen bunun tek sebebi insanlarla olan zayıflamış ilişki bağlarımızdır. O bağlar kopmasına izin verilmeyecek kadar kıymetli. Bu nedenle sana tolerans gösterildi."
"Suvilla'nn yıkımlar eşliğinde Finrol'ü terk edeceğini aklımın ucundan bile geçirmezdim. Üzgünüm..." Yiğit'in çayı elinde soğuyordu. Tek bir yudum dahi almamıştı.
