İÇİMDEKİ SİHİR (Sivri Kulak Günceleri-1) #wattys2018

Çekirdek Ekip -Ekin-

Kısa aralıklarla yaşadığı uçuş deneyimi Ekin'de Gölge'ye karşı bir mesafe oluşturmuştu. Muazzam bir kertenkeleydi, evet ejderhalara benziyordu ve uçuyordu ancak metrelerce uzunluktaki kuyruğu ve henüz herhangi bir ateş gösterisi sergilemeyen nefesiyle kertenkele olmadığı söylenemezdi. Finrol sınırına geldiklerinde Aramir'in yardımını beklemeyen Ekin dikenleri merdiven gibi kullanarak inmiş ve arkasına bir an olsun bakmadan ilerlemişti. Kafası karışıktı.

Tekrar mürdüm eriğine dönen gökyüzü altında ilerliyordu. Büyük taş ve onların arasından fışkıran otların oluşturduğu dar yol, her ayak darbesiyle anlık bir ışıltıyla parlıyordu. Düşünceleri babasıyla doluydu.

Belki de gidip Perta ile konuşmalıydı, gerçi Finrol'da olduğu süre boyunca bunu her an gerçekleştirebilirdi; sadece uygun anı kollamalıydı. Patikanın çevresini saran asırlık ağaçların sık bütünlüğü arasında bir hareketlik sezen Ekin adımlarını hızlandırdı; yol genişlemişti. Havada süzülen pamuk benzeri otlar tenine çarpıp orada asılı kalıyordu. Onları eliyle silkelerken anlık bir düşünceyle yerinde çakılı kaldı; zihninin içinde şimşekler çakmıştı adeta.

Ağaçlar ardında koşturan toynak benzeri sesleri tekrar düşünmeden olduğu yere yığıldı, Gliondel ne demişti öyle? Saçını geriye yatıran Ekin gökyüzüne baktı; iri bir kuş vahşi çığlıklarıyla orada süzülüyordu; sanki birini yanına çağırıyordu veya sezdiği tehlikeyi haber veriyordu. Konsey alanındaki detayları bir film gibi başa sararken kayıt bir yerde koptu, Aramir ile kaçışını hızlandıran bir yerde.

Siluet halinde Gliondel'in etkileyiciliği zirveye oturmuştu, şimdi Prens kanı damarlarında akar şekilde bedenen karşısına dikildiğinde Ekin'in hissettiği şeyler tarif edilemezdi. İlk karşılıklı duruşlarında zihni başkalaşım geçirmiş ve nutku tutulmuştu. Sanki vücudu bir kukla gibi hisleri tarafından oynatılmıştı.

Konsey alanında da aynısı olmuştu, Gliondel'e dokunma isteği karşı konulamaz bir boyuta ulaştığında Ekin'in gerçekleştirdiği temas her şeyi tepetaklak etmişti. Rahatsız edici şeyler duymuştu ancak nedenini bilmediği bir şekilde o kelimeler hafızasını terk etmişti. Hatırlamaya çalıştığında beyni zonkluyordu sanki ve Gliondel, Ekin'in bir süre uzak durması gereken bir esrar halini almıştı.

Aramir ise başka bir boyuttu, Finrol'dan dışlanmış ve tehlikeli damgası yemişken Ekin ona da güvenemezdi. Kartları açık oynamaları gerektiğini bu sebeple dillendirmişti, onu ve Gliondel'i yeterince tanımalı ve bu iki düşman kardeşin sözlerinin ardındaki hakikatleri görebilmeliydi. Aramir'in sözleri iki sonuca bağlanıyordu: Ya Ekin'den bilgi alıp kardeşini devirmek istiyordu ya da Gliondel gerçekten kötüydü ve Aramir, Ekin'i ondan koruma arzusuna teslim olmuştu.

Toynak sesleri sonunda uzaklaşmış ve ormanın bu kısmı derin bir sessizliğe gömülmüştü. Durmaksızın cıvıldaşan kuşlar bile dillerini yutmuş gibiydi. Huzursuzluk içinde ayaklanan Ekin taşlar üzerinde hızla ilerledi. Koyu kıvama ulaşan hava, çevreyi gölgelere boğmuştu. Ateş böceklerinin uyukladığı ahşap direklerin üzerinde sarı hareler oluşmuş ve çevre kısmen aydınlanmıştı. Işımayan tek direğin ardında iki karaltı birbirine sokulmuş sohbet ediyordu. Ekin derin bir nefes alarak tanıdık seslerin kuşattığı kuytu alana yöneldi. Yiğit ve Öykü tüm ciddiyetleriyle bir şey tartışıyordu, karşılıklı diyalog halinde devam eden sohbete dahil olmak isteyen Ekin ufak bayıra atım attı.

"Sence bundan Ekin'e bahsetmeli miyiz?" Öykü karanlık altında, siyah yüzücü elbisesi ve saçıyla salt gölgeden ibaret gibi görünüyordu ve oldukça gergindi.

"Kesinlikle bahsetmelisiniz." Vakit kaybetmeden konuya dahil olma çabası Öykü'yü korkutmuştu.

Kız ufak bir sıçrayışla Yiğit'e çarptığında bir an kızardı ve hemen yana kayarak kontrolü eline aldı. "Ekin... Hoş geldin." Kontrolünden sızan tedirginlikle bir süre bocalayan Öykü unuttuğu bir şeyi hatırlar gibi avuç içini alnına vurarak ayağa kalktı. Ekin'e sıkıca sarılırken "Senin için çok korktum." dedi. "İyi misin?"