Loveless Marriage

Chapter 37

Zehra Anais

Abala ako sa pagkuha nang pagkain sa table nang maramdaman ko ang paghinga ni Athena sa tainga ko. I almost jumped, buti na lang at napigilan ko.

"I missed you, mi amore," Athena whispered as she wrapped her right arm around my waist and held the wine glass on the other.

"Ilang oras lang tayong hindi nagkikita, Athena," natatawang sagot ko.

"You couldn't blame me, my love. A day without you is not complete," aniya.

Bumilis ang tibok nang puso ko sa sinabi niya. God. She even called me "my love". At napapansin ko rin ang pagiging clingy niya sa'kin nitong mga nakaraang araw. I tried to ignore it pero hindi ko talaga maiwasang mapaisip sa mga ginagawa niya.

"My love?" I asked.

"Yes, mi amore? Tinatawag mo ba 'ko?" aniya.

"Hindi, bakit mo 'ko tinawag na my love?" paglilinaw ko.

Napatigil ang daliri niya sa paglalaro sa suot kong damit at napatingin sa akin. We stared at each other for a minute before she heaved a deep sigh.

"Do you want to go with me muna sa loob? I want to talk to you in private," she said.

Naguguluhan man ay tumango ako at nagpahila sa kaniya papasok sa loob. Everyone is busy doing their thing kaya naman hindi nila kami napansin.

Nang makapasok sa kwarto ni Athena rati ay dumiretso ako paupo sa kama niya, habang siya naman ay ini-lock pa muna ang pinto para walang makaistorbo sa pag-uusap namin.

Naglakad siya papalapit sa akin bago naupo sa tabi ko. She gently took my hands and played with it. Alam kong ninenerbyos siya, dahil pinaglalaruan niya lang naman ang palad ko.

"Anong gusto mong pag-usapan natin?"

Athena sighed again and then, look at me straight in the eye. Nilabanan ko ang nakakatunaw na titig niya. I saw something flashed in her eyes pero hindi ko mapangalanan.

"Don't... don't get mad. Okay? Listen to me first. You can react pero huwag ka munang magsasalita. Not until I'm done. Is that alright, mi amore?" she asked softly.

My curiosity was gradually taking control, but I nodded and waited for her to say something.

"Zehra..." I looked at her, waiting for her to continue.

Napakamot siya sa batok at namumulang inalis ang tingin sa akin. "How should I say this? Ahm... Gosh! Why is it so hard? Hind ko 'to napaghandaan." I heard her mumbled to herself.

I let out a small chuckle. Napatigil siya sa pagbulong sa sarili at tumingin muli sa akin. The smile on my face remained. The Athena that I knew was not like this. What happened to her?

"Tell me. Huwag kang kabahan. Sabihin mo kung ano 'yong gusto mong sabihin. Huwag mo muna isipin 'yong mangyayari pagkatapos mo sabihin ang gusto mong sabihin dahil hindi ka talaga makakapagsalita niyan," natatawang pahayag ko.

"Okay. I'm sorry, I'm just really nervous."

"It's fine. So... ano ba 'yong gusto mong sabihin?"

Seryoso na siyang tumingin sa akin at hinawakan muli ang kamay ko. She gently pressed my hands like a stress ball.

"I didn't know when this unfamiliar feeling started. Basta, I felt it when I woke up one day. It's amazing, yet scary at the same time..." 

My gaze is fixed on Athena as I wait for the words that will escape her lips. She's still playing with my hand, and I can tell she's tense since her hands are sweating.