The Life of Martyra (COMPLETED)

Chapter 13 *Twin*

~Martyra's POV~

"Muntik ka nang makita ni Kris nun ah." Paalis na kami ng building, nainis kasi ako.

"Sayang nga e." Sabi ko habang inaayos ko ang buhok ko. Ngayon lang ako nakatala ng underground parking lot, tapos mahangin?

Saan galing? May aircon ba?

"Akala ko ba ayaw mo munang magpakita agad?" askad naman ni Shigi.

"Ano ba yan?" napalingon naman kami kay Reinassance ng makita naming ang gulo ng buhok.

"HAHAHAHAHAH" sabay sabay kaming nagsitawanan, kahit siya di nakaligtas sa invisible aircon.

"Yung totoo may underground tunnel ng hangin dito? Gosh!" irita na siya haha paano ba naman kasi nakabrush up yung buhok niya tapos ang ganda ganda ng make up at suot niya, mukha siyang manika tapos yung buhok sabog sabog?

"Tara na nga makita pa tayo dito." Epal naman ni Howardy, kahit kelan ang KJ nito.

Nagsisakay na kami sa mga kaniya kaniya naming sasakyan. Ako sa sasakyan ko, si Howardy at Reinassance sa sasakyan nila habang yung dalawang mag asawa na si Beena at Shigi sa kabila namang van kasama ni L.

~Kris's POV~

"Tol, napapansin ko kanina ka pa walang kibo." Inakbayan ako ni Raiji. Tsk, bakit ano kailangan mo?

"Wala tol." Tapos inalis ko ang braso niya sa balikat ko at tumayo sa kinauupuan ko.

Simula din naman ng magkahiwalay sila nailag na ako sakaniya. Tropa oo pero nawalan ako ng tiwala sa tropa ko.

"Hanggang ngayon pa din ba di mo pa din ako papansinin?" narinig kong mahina niyang sinabi. Nasa likod ko siya kaya di ko alam kung anong reaksyon niya.

"Ano bang sinasabi mo tol." Asik ko.

"May iniisip lang ako tol, wag mo na ako alalahanin." Di ko alam bakit hanggang ngayon naiinis ako sakaniya.

"Dahil pa din sakaniya." Malungkot na sabi niya. Napalingon naman ako ng half.

"Tol, gusto ko lang mapag isa. Yun lang" sabi ko habang pinipigilan kong bumulusok ang inis ko. Alam ko naman ang tinutukoy niya, si Martyra.

Naramdaman ko na lang na umalis na siya at pumunta na sa mga tropa kong nasa table at nag lalaro. Andito kami sa condo namin, oo may condo kami para sa tropa at iba para sa pansarili namin.

Dito kami dumidiretso kapag Friday night.

Imbis na lumapit pa ako sakanila mas gusto ko munang mapag isa. Pumunta ako sa bintana ng condo at tinanaw ang madilim at makinang na mga ilaw ng kamaynilaan.

Tatlong taon na ang nakakalipas ng magsimula akong magtrabaho dito at tatlong taon na din ng simula ng di na nagparamdam sa akin si Twin.

Araw araw kong naiisip yung araw na nag away kami na araw din na nawala na siya. Iniisip ko na bakit ko ba nasabi yun?

[flashback]

"Twin, totoo ba talaga sila?" magulong magulo ang isip ko. Di ko na alam sino paniniwalaan ko.

"Ha? Teka, ano ba ang tinutukoy mo?" nagmamaang maangan ka pa twin?

"Sinabi na lahat sa akin ng mga kaibigan ko na wala talagang nag eexist na mga kaibigan mo!" dinuro ko ang mukha niya, oo galit ako sakaniya dahil manloloko siya.

"Kaibigan? Sino sila Thyron?" tsk, hindi mo na ako maloloko king ina!

"Oo, diba di naman sila tunay na nag eexist sa mundong ito?!" kung ano man ang pwede ko nang maramdaman ngayon, yun ay galit. Tinereydor. Niloko. Pinagtaguan. Pinagmukhang tanga. Pinaasa. Sinaktan at pinaikot ikot sa mga kamay niya.