The Life of Martyra (COMPLETED)

Chapter 59 *Together again*

A/N: Sorry sa medyo pag ka wala haha wala talaga, basta yun di kasi ako makapagfocus sa pag UD nito dahil nauubusan ako ng time meged. Ayun siguro isang chap nalang tapos na ito. May sisimulan uli din kasi akong work eh hopefully subaybayan niyo din. Arigatou! happy reading :)

~Martyra's POV~

"Siguro kailangan mo na ding humarap sakanila?" napabuntong hininga ako nang marinig sakanila ang suhestyon na iyan. Handa na ba ako na harapin uli sila?

"Nagawa mo ngang lumadlad sa harap ng mga sinusuportahan mong mga tao pero sakanila di mo gagawin?" laklak ni Shigi ng wine na hawak hawak niya mula sa Martini glass.

Napaisip ako bigla doon, maybe his correct i need to show my real face behind their "tagapagligtas". But i should inhale and exhale muna parang feeling ko magbrebreakdown ako.

"Go.." pagtulak naman sa akin ni Reinassance, what the hell anong nangyayari? Dati badtrip na badtrip kayo sakanila pero ngayon?

"Hi boys, ipapahiram muna namin sainyo ang aming Suicide. You should talk to her after she runaway" tss tawa pa Howardy, tawa pa. Laugh all you want, you'll die later.

Naiwan naman ako sa harap ng mga kalalakihang ehmm.. ahmm...

"Thank you." Napatigil ako sa pag iisip ng sabihin iyon ni Kris.

Awkward.

"Ahm.. yeah no worries." Sabi ko na lang. Shit, parang teenager lang? Hiyang hiya na makausap ang lalaki?

"So...."

"ikaw ang tagapagligtas ng Adel Boys?" AG shrugged. I was wondering why i'd crush on this guy before, ngayon ko lang narealize na nakakasawa din pala ang kapogian niya.

Tumango na lang ako as a sign of "oo ako nga" shit i was so dumb shitty hard! Para akong ewan, ano ba ako broken hearted o nag lalate bloomer?

"We're expected a big, bulky and handsome guy behind that black man pero ---unexpected na ikaw yun." Hindi makapaniwala yung mukha ni Jie, as i thought he was the joker of the group but what now para siyang tupang seryoso ngayon.

Anong problema ng gagong to? Ngiti ngiti lang? Noo Kris di mo ko madadaaan sa pangiti ngiti mo.

"Bakit mo naman kami inililigtas?" as i expected itatanong nila. Hundred times before ive completely understand why i was doing that even if they're not cared about me before.

I shrugged to the finest dahil di na ako sanay na nagpapaliwanag sa ibang tao after all.

"Bakit mo ginagawa iyon?" Raiji's voice becomes a silencer of the group. Too awkward.

"I'd do these things because i cared." Simple as that. I cared.

"I cared kahit wala kayong pake. Kahit tingin niyo sa akin lifewrec---" nakaramdam ako ng tissue na tumama sa ulo ko.

"Fuck you! " napalingon ako sa boses na siyang naging dahilan bakit nalaman ko kung sino ang namato sa akin.

It was my squad. My holy bloody squad. Ayaw na nilang tawagin kong lifewrecker yung sarili ko and it makes me smile na hindi na nga ako ganoon.

"Sorry for the scene. But yeah, kahit anong pagtatago ko ng pake ko di talaga kaya. I still have the care like before and until now." Serious but maybe cool as i think.

"Kahit napakalaki ng galit ko sainyo and mostly the two guys out there." Napasmirk ako ng tukuyin ko ang dalawa talaga na enemy ko daw.

"I can't help it but nakikita ko nalang ang sarili kong gumagawa ng way to save your lives." Long pause, long silence. Hindi talaga ako sanay ng nagpapaliwanag infront. My gosh.