UYANIŞ

1

"TANITIM"

Ben; Efsar Kurtbey, on sekiz yaşındayım. Hayatta tek sahip olduğum şey on yaşındaki kız kardeşim Emel. On sene önce ailemi gözlerimin önünde katleden adamın elinde esirim. Emel yeni doğmuştu, beyaz bir örtünün içinde bana uzattılar.

O zaman yemin etmiştim; ne olursa olsun kardeşimi canım pahasına koruyacağım. Ne yazık ki işler öyle olmadı. Ailemi öldüren adam bizi yanına aldı, beni bir infazcı olarak yetiştirirken kardeşim küçük olduğu için ona dokunmadı. Ta ki benden istediği şeye kadar.
----------------------&-----------------------
Yer altının en tehlikeli iki düşman mafyası karşı karşıya. Şeref Çakarhan hayatının yaşam kaynağını bir kutuya koyarak onu toprağa gömdü. Üzerine yaptırdığı okul dikkat çekmemesini sağlıyordu. Ahmet Aslanoğlu o kutuyu bulmak için her şey yapabilecek kapasitedeydi.

Ahmet, Efsar'ı yanına sesledi, Efsar gittiğinde, kardeşinin bir camın arkasında oturduğunu gördü. Korkmuştu ona bir şey yapacağını düşünüyordu.

Ahmet lafa girdi "ahh korkma Efsar, kardeşine bir şey yapacak değilim. Tabi isteğimi yerine getirdiğin sürece." meraklanmıştı "nedir o istek?" diye sordu. Kafasını yere eğerek bilgisayara doğru giden Ahmet bir taraftan da konuşuyordu
"seni bir infazcı olarak yetiştirdim. Öldürme ve iz sürme konusunda çok iyisin, hatta en iyisi. Şimdi senden istediğim bir öğrenci gibi bu okula girmek ve okulun sahibi Şeref Çakarhan'ın sakladığı kutuyu bulup bana getirmek." bilgisayarda bastığı tuş sayesinde resim projeksiyon aracılığıyla duvara yansıdı.

Duvarda bahsettiği okulun resmi vardı. Efsar bunu yapmak istemiyordu "iyi de ben bunu yapamam... Başaramam efendim" hiddetli bir sesle konuştuğunu fark edince sustu.

Ahmet belinden çıkardığı silahı "sen bilirsin" diyerek Emel'e doğrulttu. Efsar hemen araya girdi "peki efendim ne isterseniz yapacağım, lütfen indirin o silahı"

Ahmet istediğini elde ettiği için memnundu "güzel öyleyse yarın başlayacaksın göreve. İsminin ve soy isminin değiştiğini unutma. Okula yatılı öğrenci olarak gideceksin" Efsar duyduklarına pek sevinmedi. Yatılı olmak demek kardeşinden ayrı olmak demekti ama mecburdu.
_______&____________

Şeref, oğlu Faris'i yanına çağırdı. Oğlu geldiğinde karşıya oturmasını işaret etti. Faris oturunca lafa girdi "sana uzun zamandır söylemem gereken bir şey var." Faris meraklandı "nedir o baba?" diye sordu "çok önemli bir şeyi sakladığım bir kutu var. Yaptırdığım binanın altında gömülü. Okulun altındaki gizli mahsenden gömülü olduğu yere ulaşılma olanağı var. En büyük düşmanım olan Ahmet Aslanoğlu o kutuyu ele geçirip itibarımı yok etmenin peşinde. Bunun için öğrenci gibi görünen bir adamını gönderecek. Senden isteğim o okulda öğretmen gibi işe başlaman ve düşmanımın gönderdiği ajanı bulup yok etmen."

Faris duraksadı "ben öğretmenlik yapamam." dedi Şeref yalvarır gibi baktı oğluna "yapman gereken tek şey öğrencilerin edebiyat derslerine girmen ve bir şeyler öğretmen. Bu işin en kolay kısmı. Hadi ama evlat baban için yap!"

Faris çocukluğundan beri babasını çok sever ve isteğini yerine getirmeye çalışırdı daha fazla direnmedi ve kabul etti. Şeref "yarın işe başlayacaksın. Gözünü dört aç her kim olursa olsun şüphelen. Sana güveniyorum evlat" dedi.

Faris babasının çalışma odasından çıktı ve kendi odasına gitti. Bu sene çok uzun olacaktı.
O sırada Ahmet yeni planlar yapıyordu. Sadece Efsar'ın yeni öğrenci olması ve yaşıtlarından farklı olması çok dikkat çeker ve hemen yakalanırdı.

Zira Efsar yaşıtlarına göre güzel bir yüz ve vücuda sahipti. Onunla beraber birkaç kız daha ayarlamıştı. Bu kızlarda Efsar'la birlikte okula başlayacaktı. Lakin bunların hiçbir şeyden haberleri yoktu, kimsesiz kızlara burs teklif etmişti çünkü.