វេលាយប់ឈានចូលមកដល់ពន្លឺព្រះអាទិត្យចាប់អស់ស្តង្គតទៅនៅសល់ពន្លឺព្រះច័ន្ទចេញមកបំភ្លឺផែនដីវិញម្តង។ទិដ្ឋភាពពេលរាត្រីស្រស់ស្អាតមិនចាញ់ពេលថ្ងៃលិចប៉ុន្មាននោះទេ ដោយយប់មានពន្លឺច័ន្ទបែបនេះផ្ទៃសមុទ្រឡើងពណ៌ខៀវរលោងដោយចំណាំងផ្លាកពីព្រះច័ន្ទមកប៉ះផ្ទៃទឹកបន្ថែមសម្រស់ឱ្យកាន់តែលេចធ្លោ។
ចំណែកអ្វីដែលកាន់តែលេចធ្លោជាងនេះទៅទៀតនោះគឺគូរជម្លោះមួយគូដែលកំពុងអង្គុយជាប់គ្នានៅលើឆ្នេរខ្សាច់ជាប់មាត់សមុទ្រ។ខ្យល់អាកាសនាពេលយប់ជាប់មាត់សមុទ្រវាត្រជាក់ខ្លាំងដល់ឆ្អឹងតែអ្នកដែលកំពុងអង្គុយបណ្តែតអារម្មណ៍ឯនេះក៏មិនបានខ្វល់ខ្វាយអ្វីត្បិតមានភ្លើងមួយភ្នក់ធំនៅចំពោះមុខ។
"ថានាំនាងមកមើលថ្ងៃលិចជាមួយគ្នាតែចុងក្រោយបែរជាប្តូរមកមើលព្រះច័ន្ទទៅវិញ"នាយកំលោះអង្គុយអោបក្បាលជង្គង់ក្បែរស្រីតូចស្រដីឡើងស្របនឹងកែវភ្នែកកំពុងមើលទៅព្រះច័ន្ទមូលក្រឡង់។
ដែលគេនិយាយបែបនេះព្រោះខ្លួននៅមិនទាន់បានដឹងនោះទេថានាងក៏បានបើកភ្នែកទាន់មកមើលថ្ងៃលិចជាមួយគេដែរ គ្រាន់តែគេមិនចាប់អារម្មណ៍ហើយនាងក៏មិនបានប្រាប់ឱ្យគេដឹង។
"ព្រះច័ន្ទក៏ស្រស់ស្អាតមិនចាញ់ថ្ងៃលិចដែរ មិនចឹងហេស?"
"មែន! ស្រស់ស្អាតខ្លាំងណាស់ គ្រាន់តែ..."និយាយដល់ត្រឹមនេះជីមីនក៏ឈប់បន្តិចងាកមកសម្លឹងមុខស្រីតូចជំនួសវិញ។កែវភ្នែកទន់ភ្លន់ដែលមិនធ្លាប់បានឃើញសម្លឹងមើលនាងឥតដាក់មុននឹងចាប់និយាយបន្ត។
"ខ្ញុំធ្លាប់សន្យាជាមួយក្មេងស្រីម្នាក់ថានឹងនាំនាងមកទីនេះមើលថ្ងៃលិចជាមួយគ្នា"ពាក្យដែលត្រូវនិយាយលេចឡើងស្របនឹងម្ចាស់កាយញញឹមខ្សោះៗងាកត្រឡប់ទៅសម្លឹងមើលផ្ទៃសមុទ្របន្ត។
"ក្មេងស្រីម្នាក់? អ្នកណា? មិត្តស្រីលោកមែនទេ?"សំដីជីមីនធ្វើឱ្យនាងចាប់ផ្តើមឆ្ងល់ ក្មេងស្រីម្នាក់ណាដែលគេសន្យាជាមួយ? ហើយបើសន្យាជាមួយអ្នកផ្សេងម៉េចមិននាំគេមកហេតុអីយកនាងមកទីនេះជំនួសវិញ?
YOU ARE READING
ម៉ាក់ចុងជាទីស្រលាញ់
Romanceក្តីស្រលាញ់មួយដែលកើតឡើងចេញពីការស្អប់មើលងាយដៀលត្មេះសព្វគ្រប់បែបយ៉ាង ក្នុងកែវភ្នែកគេនាងជាមនុស្សស្រីស្មោគគ្រោក ជាក្មេងដែលហ៊ានលះបង់គ្រប់យ៉ាងសូម្បីតែខ្លួនប្រាណឱ្យទៅមនុស្សប្រុសគ្រប់គ្នាដើម្បីតែប្តូរយកទ្រព្យសម្បត្តិនិងភាពរស់នៅស្រណុកសុខស្រួល។ តែទង្វើគ...
