ម៉ូលីយ៉ាដើរចេញពីហាងមកមិនបានប៉ុន្មានជីមីនក៏រត់ប្រដេញតាមមកពីក្រោយយ៉ាងលឿនរហូតអាចមកតាមនាងទាន់។កាយក្រាស់ដើរតាមនាងពីក្រោយតិចៗទាំងស្ទាក់ស្ទើរក្នុងចិត្តមិនដឹងថាគួរនិយាយបែបណាហៅនាងបែបម៉េចពេលដែលគេដឹងខ្លួនហើយថាមុននេះគេជាអ្នកខុស គេខុសដែលមិនបានចេញមុខការពារនាងតែគេមានហេតុផលគេមិនអាចឱ្យរឿងគេនិងនាងលេចឮដល់លោកផាកនៅពេលនេះបានទេ។
"ម៉ូ..."សំដីស្រាលៗលេចចេញទៅគ្រាន់តែឮសំឡេងជីមីនហៅឈ្មោះខ្លួនភ្លាមកាយតូចរហ័សដើរទៅមុខយ៉ាងញាប់ជើងហាក់ចង់គេចពីគេតែជីមីនឯនេះក៏មិនព្រមចាញ់នៅតែខំប្រឹងដើរតាមនាងដដែល។
"ម៉ូ!"
"ម៉ូ! ស្តាប់បងសិន"គ្រប់ពេលហៅឈ្មោះនាងៗក៏បន្ថែមល្បឿនទៅមុខធ្វើដូចជាស្តាប់មិនឮមើលមិនឃើញ អស់មធ្យោបាយហើយលើកនេះមានតែរត់ទៅឆ្កាក់ពីមុខនាងនិយាយគ្នាឱ្យដឹងរឿងសិន។នាងធ្វើបែបនេះដាក់គេៗពិបាកទ្រាំណាស់។
"មកតាមធ្វើអី?!"
"ម៉ូ..."
"ក្រែងសមចិត្តបងហើយមិនចឹង?!"
"បង..."
"មិនបាច់និយាយអ្វីទេខ្ញុំដឹងខ្លួនថាគ្រប់គ្នាគេមើលមកខ្ញុំក្នុងក្រសែរភ្នែកបែបម៉េច...ខ្ញុំជាមនុស្សស្រីថោកទាបលក់ខ្លួនបម្រើតណ្ហាដើម្បីដោះដូរប្រាក់ តោងទាមមិនលើកលែងសូម្បីអ្នកវ័យចាស់ស្មើឪពុកខ្លួន"
"នេះជាពាក្យដែលខ្ញុំតែងតែឮ តែខ្ញុំមិនសង្ឃឹមថានឹងបានឮទៀតនោះទេព្រោះខ្ញុំមានបង ខ្ញុំមានសុវត្ថិភាពហើយព្រោះបងនឹងការពារខ្ញុំតែ..."
"ថ្ងៃនេះបងធ្វើឱ្យខ្ញុំខកចិត្តខ្លាំងណាស់ផាកជីមីន"មនុស្សប្រុសដែលនាងជឿជាក់ហើយទុកចិត្តមករហូតថានឹងការពារនាងមិនឱ្យនរណាមកប៉ះពាល់នាងបានទៀតតែមុននេះគេបែរជាឈរទ្រាំស្តាប់នាងទទួលរងពាក្យប្រមាថទាំងទឹកមុខត្រជាក់ស្រេប អ្វីក៏គេមិនបានធ្វើកម្រើកក៏គេមិនកម្រើកគេឱ្យមនុស្សមួយវោងសម្លឹងមកនាងក្នុងក្រសែរភ្នែកដែលកំពុងសម្លឹងមកស្រីពេស្យា អត់ទេ! អាក្រក់ជាងស្រីពេស្យាទៅទៀត។
YOU ARE READING
ម៉ាក់ចុងជាទីស្រលាញ់
Romanceក្តីស្រលាញ់មួយដែលកើតឡើងចេញពីការស្អប់មើលងាយដៀលត្មេះសព្វគ្រប់បែបយ៉ាង ក្នុងកែវភ្នែកគេនាងជាមនុស្សស្រីស្មោគគ្រោក ជាក្មេងដែលហ៊ានលះបង់គ្រប់យ៉ាងសូម្បីតែខ្លួនប្រាណឱ្យទៅមនុស្សប្រុសគ្រប់គ្នាដើម្បីតែប្តូរយកទ្រព្យសម្បត្តិនិងភាពរស់នៅស្រណុកសុខស្រួល។ តែទង្វើគ...
