සියපත්

16 කොටස

දවස් එකින් එක ගෙවිලා යනවා....සුද්දිව කොළඹ නවත්තලා ඇවිල්ලා සතියකුත් පහුවෙලා....අපේ ගෙදර ඉන්න බැරි තරමට පාලුයි....අත්තම්මත් නැතුව සුද්දිත් නැතුව මට ඒ ගෙදර තවදුරටත් ගෙදරක් වගේ නොදැනුන තරම්....බිත්ති හතරක් එක්ක මම තනිවෙලා වගේ මට දැනුනා....අනිත් පැත්තට මගෙ සුද්දිත් නොදන්න පලාතක මම වගේම තනි වෙලා ඇතිද කියල මට නොහිතුනා නෙවෙයි....සුද්දිට හොඳ යාලුවෙක් හම්බුණා කියල ඊයෙ කතා කලාම කිව්වා....කෙල්ල සතුටෙන් ඉන්නවා කියල කතා කරපු තාලෙන්ම මට තේරුණා....කොහෙ හරි කමක් නෑ හොඳින් ඉන්නවා නම් එච්චරයි....

උදේ දවල් ගෙදර හිටියත් හවස හයෙන් පස්සෙ මම මේ ගෙදර රැඳුනෙම නැති තරම්....හය වෙනකොට කෑම උයල අස් කරල සේරම ඉවර වෙන මම ඇඟ හෝදන් රන්දුණු මහත්තයාලගෙ දිහාට ගියාම ආයෙ එන්නෙ පහුවදා උදේට....රෑ මම නිදාගත්තෙ එහෙ ඒ දෙන්නා එක්ක....ජෝඩු අයියලට දීලා තිබ්බ කාමරේ හිස් හින්දා ඒක මට ම වෙන් කරල දුන්නා....දැන් ඒ කාමරේ මගේ....සමහරදවසට රන්දුණු මහත්තයා විතරක් ඉඳිද්දි රකිත් අයියා එයාලගෙ වැඩ වලට කියල එලියට ගියා....රකිත් අයියා එක්ක නම් මට තනියෙන් ඉන්න උනේම නෑ තවම....දවල් වරුවෙ එහෙ මෙහෙ ගියත් රන්දුණු මහත්තයා හවස් වරුවෙ කොහෙවත් නොගිය තරම්....

අත්තම්මගෙ මල ගෙදර සුද්දිව ඉස්කෝලෙට දාන වැඩ ඒවා මේවා එක්ක පහුගිය ටිකේ මගේ සිතුවිලි හැඟීම් යට ගැහිලා ගිහින් තිබ්බත් දැන් රන්දුණු මහත්තයා එක්කම කාලෙ ගෙවෙන හින්දා කලින්ටත් වඩා ඒවා උඩ මතුවෙනවා කියල මට දැනෙනවා....ඇත්තම කතාව පහුගිය ටිකේ ඒවා යට ගියා නෙවෙයි මට හිතන්න කාලයක් තිබ්බෙ නෑ.....

තවත් කල් නොගෙන රන්දුණු මහත්තයට මගෙ හැඟීම් පාපොච්චාරණය කරන්න මට හිතෙනවා.....බයක් නොදැනෙනවා නෙවෙයි...මට බයයි....එයා මාව ප්‍රතික්ෂේප කරොත්....මං දිහා විහිලුකාරයෙක් දිහා බලනවා වගේ බැලුවොත්....නැත්තන් පිස්සෙක් ගානට දැම්මොත් මට ඒක දරාගන්න බැරි වෙයි....සේරටමත් වඩා එයාට දැනටමත් අයිතිකාරයෙක් ඉන්නවා කීවොත්....මං දන්නෑ මම කොහොම දරාගනීද කියල.....මම දන්නෙ මේ වෙද්දි මගෙ හිත රන්දුණු මහත්තයාට ගොඩක් තදින් බැඳිලා කියල විතරයි....