kidnapped by? (Voltooid)

hoofdstuk 8

(POV Richelle)

Ik hoor hard geschreeuw uit de kamer naast mij. Dat is Kate haar kamer. Wat is daar aan de hand? 

"WTF GEBEURDE ER NET MET JE?! JE REAGEERDE NIET EENS. VERTEL ONS HOE DAT KOMT!" hoor ik Nathan schreeuwen. Waar heeft hij het over? Hoe wat komt?  "Gast laat haar even. zie je niet dat zij het moeilijk vind. Ze heeft overduidelijk een trauma!" Trauma?! Nee hij heeft toch niet...... Ik begin tranen in mijn ogen te krijgen en lichtelijke paniek stroomt door mijn aderen.. Ik knipper zo vaak als mogelijk te knipperen om ze in te houden. "WIE HEEFT DIT GEDAAN!" Schreeuwt Nathan weer. "GAST NU IS HET KLAAR!" Dit keer was het Brandon die aan het schreeuwen was. "Ga naar buiten en koel af. Zo heeft Kate ook wat rust!" Hoor ik hem al wat rustiger zeggen.  Voor ik het door heb word mijn deur open gedaan. Ik wil niet kijken wie er staat. Vooral niet als het Nathan is. Ik hoor voetstappen op mij afkomen maar blijf gewoon liggen. 

"Richelle kan je misschien komen helpen? Je hebt vast het geschreeuw wel mee gekregen." Vraagt Nick vriendelijk. Wauw ze kunnen dus ook normaal zijn. Ik sta op en loop achter Nick aan naar Kate haar kamer. Als de deur open is zie ik een paar jongens om haar staan. Ze weten zo te zien niet wat hier allemaal gebeurt of wat ze moeten doen. Ik ren naar Kate toe en trek haar in een knuffel. Ik sta op als ik zie dat ze alleen in haar ondergoed zit. Verder op op een stoel ligt een klein dekentje. Ik hol er heen en gris het van de stoel. Als ik bij Kate terug ben sla ik het dekentje over haar heen en wrijf geruststellend mijn hand over haar rug. De jongens kijken mij verbaast aan als Kate rustiger word. 

"Was het zo makkelijk?" Vraagt Brandon verbaast. Ik rol met mijn ogen. Die gasten weten echt niks van meisjes alleen maar hoe je ze pijn doet of bang kan maken. Hij komt op ons af lopen en legt een hand op Kate haar been. Zo te zien is Kate haar zelf nu niet.  Met een zwaai raakt ze het hoofd van branden met haar voet en staat in een seconden recht in de vecht pose. Brandon is blijkbaar geschrokken van haar actie. 

"Kate asjeblieft ik wil dit nog is een keer met je meemaken." zeg ik haar met wanhoop in mijn stem, maar ze reageert niet. Haar lichaam heeft nu de overhand en beschermt haar zelf. Ze hoort nu niks en wilt het ook niet een zweten. "Ze zit in haar trans. Asjeblieft Kate bedwing jezelf ik weet dat je het kunt." Ze hoort me niet. Ze kijkt recht voor zich uit en spant al haar spieren aan. Haar ogen staan oplettend.

De deur wordt onverwachts opengedaan. Iedereen kijkt naar de deur. Tot mijn grote schrik is dat de grootste gek die hier op de wereld kan lopen.

(POV Kate)

Ik staar voor mij uit en check mijn omgeving goed. Elke kleine beweging zie en reageer ik op. De deur word open gedaan door iemand. Die ik niet had verwacht. Met een ruk ben ik uit mijn trans. "Hey jongens waarom staat Nathan buiten te freaken?" "Oowh hey is dit het meisje waar jullie het aldoor over hebben?" de jongens knikken. "Waarom staan jullie hier allemaal eigenlijk?" Ondertussen was ik recht gaan staan en bij Richelle gaan zitten. Ze zit verstijft op het bed, geen enkele beweging is te zien bij haar.  "Wie van de twee was zo erg?" "De donkerblonde." Zegt Brandon. Ik kijk op en kijk recht in de ogen van niemand minder Dylan. Hij kijkt mij ook in mijn ogen aan. Zijn ogen worden groot van verbazing.

"Kate?" Vraagt hij vol ongeloof. Hij loopt op mij af en wilt mij vast pakken. Met een ruk sta ik op en geef hem een harde klap op zijn wang. Mijn been zwaai ik in een rondje tegen zijn zij aan. 

"JIJ HEBT ALLES VERPEST KLOOTZAK! MIJN HELE LEVEN IS VERKNALT. IK WAS NET WEER GEHEELD EN NU DIT EN ALS HET NOG NIET ERGER KON KOM JIJ SPONTAAN DOOR DE DEUR HEEN! IK HAAT JULLIE GASTEN!" Schreeuw ik de longen uit mijn lijf.

 "Rustig Kate." Probeert Dylan mij te kalmeren. Ik zei probeer en dat is dus mooi niet gelukt. Hij komt weer op mij af. Ik wil hem weer een klap verkopen, maar hij pakt net op tijd mijn pols vast en draait mij om. Hij Klemt zijn armen van achter om mij heen en houd mij stevig vast. Ik ruk alle kanten op maar ik kom geen haartje losser. Na zo'n 5 minuten geef ik het op. Ik laat mijn tranen over mijn wangen lopen. Dylan heeft mij nog steeds vast. Als mijn tranen uiteindelijk zijn gestopt zie ik de jongens verbaast naar mij kijken. Niet wetend wat er zonet is gebeurt. Ik heb mijn energie weer terug en probeer mij weer los te rukken. "LAAT  ME NOU IS GAAN!"  "Jongens wat was dat geschre-" Nathan komt niet verder met zijn zin als hij mij ziet. Hij kijkt vragend naar de jongens. 

"Wat gebeurt hier allemaal?" Vraagt hij verbaasd. "Laat me nou asjeblieft los! Je hebt mijn leven al is eerder verpest!" Zeg ik nog met het laatste sprankje hoop in mij. "Wacht komen al die wonden die jij hebt van hem?!" Vraagt Nathan je ziet woede al in zijn ogen. 

Waarom is hij zo boos? Hij wilde het zelf ook doen als niemand hem tegen hield.

 Ik hoor een trotste grinnik. "Ja dat was ik." Zegt Dylan arrogant. Hij  gaat met zijn hand over de wonden heen. Ik krimp n elkaar van de pijn. "Blijkbaar heeft het nog steeds effect op je schat." Zegt hij spottend. Een klein piepje van de pijn verlaat mijn mond. Nathan stormt op ons af. Dylan houd mij strakker vast waardoor ik naar adem moet happen. Nathan rukt mij los van Dylan en geeft hem een vuist slag tegen zijn slaap aan waardoor hij in elkaar op de grond valt. Ik zelf lig ook op de grond kermend van de pijn. Alle jongens hebben Richelle naar haar kamer gebracht en laten ons drieën alleen. Zijn hun gek of zo. Ik voel twee armen om mij heen. Ik slaak een gil. "Rustig je bent nu veilig."  Ik laat mij snikkend tegen zijn borst zakken. Hij tilt mij op en brengt mij de kamer uit. Waar ga ik nu weer heen? Ik kijk op en zie dat ik naar de woonkamer word gebracht. Nathan zet mij op zijn schoot. Ik heb geen energie meer om mij te verzetten. 

Èèn ding weet ik wel, Dylan komt hier niet met klere scheuren uit. Ik heb hem al wat rake klappen gegeven. Speciaal voor dit soort dingen ben ik op vechtsporten gegaan. Om mijzelf te verdedigen zo nodig is. 

Mijn oogleden beginnen zwaar te worden en ik houd het niet meer vol. Mijn lichaam is helemaal uitgeput. Ik leg mijn hoofd weer op Nathan zijn borst neer en luister naar zijn hartslag. Ik sluit mijn ogen Voor ik in slaap val hoor ik Nathan nog wat zeggen. "Slaap lekker het komt allemaal goed."  en ben ik vertrokken naar dromenland. Een wereld die wel mooi is.