kidnapped by? (Voltooid)

hoofdstuk 20

(POV Nathan) 

Wat is er ooit met die gast aan de hand? Het ene moment is hij te beschermend en het andere moment wurgt hij Kate bijna. Bij hem weet je het nooit zo te zien. Ik weet wel dat ik Kate hier niet alleen laat als hij agressief is. Hij heeft een tijd gehad dat hij helemaal van het stokje was, maar dat heeft Kate zelf al wel meegemaakt. Dylan zegt de hele tijd als hij Kate ziet 'waar heb ik dit eerder gezien' of 'zij is bijna het zelfde' iets in die richting. Ik weet echt niet waar hij het over heeft. Ik ken sowieso zijn verleden niet. Ik wil die eigenlijk best wel weten en die van Kate al helemaal. Meestal zitten achter de stille meisjes en beschermende meisjes een groot geheim die je niet had kunnen verwachten. 

(POV Kate)

Vandaag is de dag dat ik mijn plan in stapjes ga zetten. Niet op papier natuurlijk, ik ben niet gek. Als ik dat doe is de kans groot dat Dylan het ziet en dan ben ik de klos. Daar red ik mij dan nooit meer uit! Okey wat is het plan of beter gezegd wat word het plan.  Mijn 10 stappen plan:

Stap 1: Aardig zijn tegen Dylan en zorgen dat je niks doet wat verkeerd is, dus eigenlijk wees zijn slaafje.

stap 2: Vragen of Jo soms mag langs komen.

stap 3: Zoeken naar wapens als Dylan die hier heeft. Messen, pistolen en als er geld ligt meenemen.  

Stap 4: Jo het plan uitleggen en Jo overhalen.

stap 5: Zorgen dat alles ongemerkt klaarstaan (kleding etc.)

stap 6: 's  ochtends vroeg of 's avonds laat alle dekbedden er af halen en vast knopen en verstoppen zodat Dylan ze niet ziet.

stap 7: De lakens die aan elkaar zitten aan het balkon vast maken. 

stap 8: Bewaking uitschakelen. 

stap 9: Ontsnappen met of zonder Jo via de lakens. 

stap 10: Zo ver mogelijk weg rennen en een on opvallende hut maken en opnieuw een leven lijden. Vluchten naar een land en kijken of we daar kunnen leven of terug naar huis gaan. en niet te vergeten uitvinden waar dit is en hun allemaal aangeven en Richelle terug halen! 

Dit moet lukken! Zonder twijfel! Aan het eind van deze week gaan jo en ik onverwachts weg waarschijnlijk 's ochtends want dan worden ze laat wakker. Ik ga zorgen dat Jo meegaat. Ik ga haar vragen of ze alles wat je kan gebruiken ter verdediging of als er geld ligt mee te nemen, kleding is ook wel handig. 

Hoe laat is het nu eigenlijk? Ik kijk op de klok en er staat dat het al 10 uur is. Ik zou kunnen douchen. 

Ik loop naar de woonkamer, waar inmiddels de jongens elkaar aan het aanvallen zijn. "WTF GEBEURT HIER!?" Schreeuw ik naar de jongens toe. Verschrikt kijken ze mij aan. "Ach laat ook maar ik ga douchen. Ik word echt gek van jullie!" Meld ik hun mee en ik loop naar de douch. 

De deur doe ik op slot en voor de zekerheid zet ik er ook nog een stoel voor, dat ik zeker weet dat ze niet binnen komen en mij zo zien. Ik doe het shirtje uit die ik aan had en doe de rest ook uit. Ik stap onder de douche en geniet van de warme stralen die over mijn lichaam glijden. 

Die jongens zijn echt gek ik hun kop! Gewoon vechten zonder reden! of het zal wel een onzinnige reden zijn.

Ik was mijn haren en lichaam, nadat ik alle shampoo uit mijn haar is en het zeep van mijn lichaam heb afgewassen blijf ik nog een tijdje onder de douche staan. 

Het voelt zo heerlijk om te douchen, het voelt net alsof je alle problemen van je afwast, en dan ga je er onder weg en komt alles weer terug. Ik ga onder de douche vandaan en kleed mij weer aan. 

Shit ik heb geen kleding klaar gelegd en ik ben ook zo dom om dat shirtje dat ik aan had buiten de deur te gooien. Misschien ligt het er nog? Ik doe mijn ondergoed aan en kijk of het shirtje er nog ligt. Nope r.i.p mij. 

Ik probeer zo snel mogelijk naar de kleding kast te lopen tot ik 2 armen om mijn heupen voel. "En waar ga jij zo snel heen?" Zegt Dylan zwoel. Hij gaat met zijn gezicht naar mijn nek en geeft  daar kusjes. Er gaat weer een rilling door mij heen. 

"Kledingkast." kan ik nog net uitbrengen. Hij grijnst in mijn nek. "Dit kan ik toch niet laten gaan, als jij zo voor mij staat?" hij tilt mij op en neemt mij mee naar de woonkamer. 

"Mag ik nog kleding aan het is nogal koud hier." Zeg ik met een trillerige stem van de kou. "Nee het uitzicht zo is goed." Zegt Dylan met een grote grijns.

 "Verdomme ik bevries hier zowat en dat is het enige wat jij kan antwoorden?" Langzaam begin ik op te warmen door de irritaties die ik krijg van zijn bestaan. 

 "Ik wil je best opwarmen." zegt hij zwoel. Ik heb hier nu echt geen zin in!  Dit was de druppel! ik ben nu helemaal klaar met hem. Ik geef hem nu dan ook een harde klap op zijn smoel. 

"Sorry die grijns moest van je smoel." Antwoord ik simpel en loop de kamer uit. Ik hoor voetstappen achter mij dus begin sneller te lopen, wat uiteindelijk oploopt op rennen. Ik sluit me uiteindelijk op in de inloopkast. Ik doe de deur op slot en hoor aan de andere kant Dylan schelden. Het is nu stil aan de andere kant. Ik pak een setje kleding en doe het aan. Gewoon een simpele broek met een topje. De andere deur word opeens open gedaan en ik schrik me de pleuris en val op de grond. Dylan ligt inmiddels lachend op de grond. Ik kijk hem verbaast aan. 

Heeft hij opvliegers of zo? 

Ik loop langs hem en ga verveeld op de bank zitten. Na een tijdje val ik in slaap mijn hoofd ligt op iets hards maar het is ook wel weer zacht. 

Ach boeien ik ben moe.