kidnapped by? (Voltooid)

Hoofdstuk 34

(POV Kate)

Ik word hardhandig naar binnen gesleurd en word naar de kelder gebracht. Wat zou ik hier moeten? Willen ze mij opsluiten en geen eten meer geven? Wauw slim bedacht hoor. Daar maak je het mij echt moeilijk mee. - proef de sarcasme-  Ik loop emotieloos mee en wacht af wat er gaat gebeuren. Als de deur open wordt gedaan zie ik een man zitten op het bed van ik gok tussen de 25 en 30. Wie de f*ck is dit? Wat moet ik hier?

Ik geef geen kik en loop door. Ik kijk maar wat verveeld voor mij uit. "Kate?" Hoor ik die man zeggen. Ik kijk hem kil en gevoelloos aan. "Kate je bent het echt!" Hij staat op en knuffelt mij. Ik blijf gewoon staan en knuffel hem niet terug. Wie is dit? Hoe weet hij mijn naam? 

"Ken je mij niet meer?" Vraagt de man met een gekraakte stem. "Nee." antwoord ik kort. "Ik ben het Drake." Die naam zegt mij nog niks. Ken ik iemand die Drake heet? Ik haal niet wetend mijn schouders op en went mijn blik weer af. Ik hoor die Drake verslagen zuchten.

"Dus zij is dat meisje?" Hoor ik Dylan naast mij vragen. "Ja zij is het. We hebben haar eindelijk kunnen vinden." Ik luister verder niet naar hun gesprek en kijk wat voor mij uit.

"Kate!" Ik kijk naar Dylan die mijn naam schreeuwt. "Jonge ik ben niet doof, ik sta naast je!" Schreeuw ik terug. De man die Drake heet, hoor ik  grinniken. "Ze heeft nog het zelfde mondje als eerst." Dylan kijkt geërgerd naar Drake. "Kate kan je mij echt niet meer herinneren?" Probeert hij nog eens.  "Niet dat kweet." Zeg ik zonder emotie.

Ik word tegen een muur aan gegooid door Dylan. Ik slaak een pijnlijke kreun en sta weer op. Als ik weer ben opgestaan houdt Dylan mijn polsen vast. "Sinds wanneer heb jij geen emotie meer!" sist hij naar mij. "Sinds jij verdomme alles hebt verpest! Het boeit mij nu ook allemaal niks meer wat je met mij gaat doen!" Kaats ik terug. In Dylan's ogen zie ik een vleugje verbazing vliegen. Ik knipperde en het was weer weg.

(POV Dylan)

"Dylan laat haar los." Ik laat haar rustig weer los. Ze zet mijn blik weer op 'normaal' en ga weer staan waar ik net stond, alsof er niks gebeurt is net. "Dylan wat heb je met haar gedaan? Ze had je normaal allang in elkaar geslagen." Ik zet een grote grijns op zijn gezicht en kijk naar Kate die gevoelloos voor zich uit zit te staren. 

 "Dat durft ze niet meer bij mij." Zeg ik met een vleugje trots in mijn stem. "Hoe?" Ik pak in èèn hand haar polsen vast en met de ander doe ik haar shirt omhoog. Je ziet alle littekens nog. De ogen van Drake worden groter. "Sinds ze is ontsnapt hebben jullie nooit gezegd hoe ze eruit zag." Zeg ik als antwoord op zijn verbaasde blik. "Dus je hebt haar maar gesneden toen ze hier was?"

"Nee ik wist niet dat zei het was. Na dat jullie in de gevangenis zaten ben ik dus verder gegaan met onze groep. Ik had haar gevonden en deed eigenlijk het werk van een loverboy. Ik nam haar na 1 jaar mee, omdat ik er klaar mee was en geen geduld meer had. Ik bond haar vast en sneed haar. De politie kwam haar helaas al snel redden. Ik had het opgegeven met haar. Onze bende was weer gedeeltelijk bij elkaar. Ik kwam een keer langs bij de groep, toen ik geschreeuw hoorde ging ik erheen en zag 2 meisjes op het bed zitten met het hele team dat daar woonde. Ik vroeg of dat het nieuwe meisje was waar iedereen het over had. Iedereen zei dat ze maar niet klein te krijgen was." Ik stop even om goed adem te halen. Na mijn laatste zin zie ik een trotse glimlach op Drake zijn gezicht.

"Dus niemand kon haar aan? Zelf Nathan niet?" Ik schud 'nee' als antwoord.

"Toen ik binnen kwam vroeg ik wie het meisje was. Ze zeiden dat het de donker blonde was. Het meisje keek op en het bleek Kate te zijn die ik een paar jaar daarvoor ook al mishandelde. Ze was gelijk bang, maar ze was slim en liet het niet zien of merken. Ik kon het natuurlijk wel zien, omdat ik haar vaker zo had gezien. Ze was slim en had van alles een wapen gemaakt en was niet bang om het te gebruiken. Ze had bijna Nathan neer geschoten en ons bedreigd om neer te schieten. Mij heeft ze een week geleden of zo in mijn been geschoten. Ze is nogmaals ontsnapt en we hebben haar net weer terug. Ze kon niet ver komen. Ze was ons heel vaak te slim af, maar onze laatste poging niet." Maak ik mijn verhaal af.

"Kate ken je mij dan echt niet?" Probeert Drake nog een keer. "Ik ben de oude lijder van deze groep. Ik heb jou getraind met alles. Weet je dat nog? Toen je 9 was. Je wilde nooit schieten zonder reden. Ik was er overal bij. Toen je boos was, verdrietig, en toen je Dylan vloerde." Kate haar ogen worden iets groter. Volgens mij krijgt ze haar gevoel weer terug. En denkt ze terug aan het moment. 

 "B-ben jij dat echt?" Vraagt ze stotterend. Drake knikt als antwoord.