kidnapped by? (Voltooid)

hoofdstuk 15

(POV Kate)

Ik word wakker van heel veel lawaai. Mijn lichaam gaat in een vast ritme op en neer. Ik wil beweging waar ik word strak vast gehouden. Ik open langzaam mijn ogen vanwege het felle licht. Ik kijk verbaast om mij heen.  Als ik omhoog kijk zie dat Nathan mij vast heeft. Ik kijk voor me uit en zie dat Jo mijn tas mee heeft. Waar zijn we? 

Ik kijk nog verder om mij heen en zie veel mensen gehaast lopen. Nathan heeft gemerkt dat ik beweeg en dus dat ik wakker ben. Hij kijkt naar beneden en kijkt in mijn ogen. Hij glimlacht even en kijkt weer voor zich uit. We komen aan bij een incheck punt bij het vliegveld. Nathan pakt de tickets en geeft ze aan de vrouw. Het is niet zo'n oude vrouw ik schat 25 jaar. De vrouw zwiept met haar hand, haar haar naar achter en kijkt Nathan speels aan. Ik word plots heel misselijk. Ziet ze mij niet in zijn armen of zo. 

Nathan schenkt geen aandacht aan het meisje en loopt weer verder. We zitten nu in het gangetje naar het vliegtuig. 

Hoe zou het met de andere meiden gaan? Waar zijn ze eigenlijk? 

"Waar zijn de andere meiden eigenlijk?" Vraag ik. "Die zijn allemaal met de auto." Geeft Nathan antwoord. "Waarom gaan wij dan in het vliegtuig?" Vraag ik verbaasd.

 "Denk je dat ik een dag ga rijden om naar Spanje te gaan? Dacht het niet en dit is ook veel makkelijker." Ik knik en leg mijn hoofd weer op zijn borst. Ik hoor dat hij nog grinnikt. We lopen het vliegtuig in. Ik doe alsof ik slaap anders moet ik misschien lopen en dit is veel fijner dan lopen. Ik voel dat ik nu op een schoot zit. Hoogstwaarschijnlijk die van Nathan. Hij legt zijn armen om mij heen en draai rondjes op mijn boven been. Ik laat het voor wat het is.

  Wat zouden we gaan doen in Spanje? Met die gedachten val ik in een lichte slaap.

Ik word wakker van hard geschreeuw. "Man ben je gek of zo! Je raakt haar met geen vinger aan als ze slaapt!" Hoor ik waarschijnlijk Jo schreeuwen tegen iemand. Ik voel een hand op mijn buik en dan niet op mijn shirt, nee er onder. De hand kruipt steeds een stukje hoger. 

"Gek haal je hand daar weg!" Schreeuwt Jo nu dwingender. "Schreeuw niet zo! Je houd je bek ik ben hier de baas!" Hoor ik Nathan achter mij schreeuwen. 

"Ik kan haar een keer aanraken loop jij te schreeuwen. Door jou kon ze wakker worden en was mijn kans verkloot." Hij gaat verder met zijn hand. Als die bijna bij mijn borst is schrik ik en kom ik weer bij de realiteit. Van schrik sta ik op en kijk snel om heen. Jo kijkt mij geschrokken aan en ook opgelucht. 

 "Zie je nu heb je haar wakker gemaakt." Zegt Nathan tegen Jo. "En dat is maar goed ook!" Roep ik tegen Nathan. Ik loop zonder iets te zeggen naar een andere stoel en kijk maar wat uit het raampje. Jo komt na wat minuten ook. 

"Gaat het?" Vraagt ze bezorgd.  "Wat denk je als iemand je bijna voor de tweede keer aanrand?" Vraag ik sarcastisch.

 "Ik heb geprobeerd hem te stoppen, maa-" Ik steek mijn hand op als teken dat ze stil moet zijn. "Ik hoorde het, maar het duurde even totdat ik doorhad wat Nathan deed. Ik weet wel dat hij  hier niet mee weg komt zonder kleerscheuren. Nog èèn keer en dan is hij er geweest." Zeg ik kwaad.

*tijdssprong*

We zijn inmiddels bij het huisje hoe hun het noemen. Ik noem het eerder een villa of kasteel. Dit huis heeft iets van 10 ruimtes lijkt het zo van buiten. Het lijkt eigenlijk wel wat op een hotel. Je hebt in een ruimte een slaapkamer, badkamer en een woonkamertje er bij en dat heb je dan iets van 10 keer, dus ik noem het maar gewoon een kleine hotel. Als we aankomen zie ik alleen Dylan staan die iedereen opwacht. Hij laat ons binnen.

Van binnen is die nog groter dan gedacht. Dit lijkt op een lobby. Volgens mij is dit ooit iets van een hotel geweest of zo, maar dan met 1 of 2 verdieping. We worden ingedeeld. In 1 kamer (ruimte) Komen 2 mensen waaronder 1 jongen (Baas) en een meisje. Je moet samen 1 bed delen. Als het moet slaap ik wel op de grond.

Iedereen is inmiddels gekomen. Alle meiden worden zowat naar binnen gesmeten. Ik heb medelijden met hun. Ze durven niks meer, hebben geen hoop en laat alles maar gebeuren. Ik denk dat Jo daar ook eerst zat, dat lijkt me best logisch.

"Oke mensen luister even." Hoor ik Nick boven iedereen uitkomen, nou ja boven de jongens dan. De meisjes gaven geen enkele kik. "Zoals jullie al wisten wonen jullie vanaf nu hier. Het zal hier niet anders gaan dan hiervoor." Je ziet alle meiden het kleine beetje hoop dat ze hadden als ijs voor de zon weg smelt. 

Waar heeft hij het over? Wat deden ze dan dat zo erg was? Ik werd alleen maar een paar keer lastig gevallen in de week waarvan ik vaak het laatste woord had. 

"We delen de mensen in per 2 tallen waarvan 1 leider en een meisje. Het meisje moet luisteren naar haar leider. Alles wat de leider wil word zonder discussie gedaan." Nick keek expres bij 'zonder discussie' mij met een waarschuwende blik. Ik gaf hem een blik van Ik-weet-niet-waar-je-het-over-hebt blik. 

"Hier zijn de groepjes. Brandon en Nikki. Nick en Jade. Kay en Lizzy. Jack en Sarah. Nathan en Jo. Dylan en Kate. --" De rest hoor ik niet meer aangezien ik net heb gehoord bij wie ik moet. 

Dit word een ramp. Het begin van hel nummer 3.