kidnapped by? (Voltooid)

hoofdstuk 27

(POV Kate)

Ik ren zo snel als ik kan richting het meertje. Ik houd mijn touw paraat. 

Kom op Kate het is nu of nooit. Als je nu niet gooit zullen ze je vinden en krijg je het veel zwaarder, dat weet ik wel zeker!

Ik zwaai met het touw en het touw wikkelt zich nog net aan het takje. Yes! Ik spring en klim verder het touw in. Als ik boven bij de tak kom trek ik het touw ook omhoog. 

Zo weet niemand dat ik hier zit. Als je er in eerste instantie naar kijkt kom je er niet zonder boot, en die sukkels denken niet na over wat ik in petto heb als het zou moeten. De boom is goed bedekt met bladeren. Ik heb best geluk met deze boom, want deze boom is namelijk hol van binnen. Het is eigenlijk een binnen boomhut zou ik het zo noemen. Van ver af zie je niet dat er een gat is, tenzij je heel goed kijkt. Wacht hoor ik nou voetstappen? 

Ik ga boven in de boom zitten en spiek door de bladeren. Hoe komt hij nou weer hier? Kut via de stenen. Zou hij mij hier gezien hebben?

"Kate ik weet dat je hier bent, ik heb je gezien!" Hoor ik Nathan roepen. 

Kut hij heeft me gezien. Wat nu? Overgeven? Nee ik geef mij nooit over aan hun! Ik kijk naar het touw in mijn handen. Hmmm hier kan ik wel wat mee.

Ik houd Nathan goed in de gaten tot hij de boom in wilt. Ik maak een lus in het touw wat ik alleen maar hoef aan te trekken en hij zit vast. Ik spring naar beneden voor de ingang. Ik loop stil naar Nathan toe die met de rug naar mij toe staat. Nu! 

Ik pak zijn 2 polsen en doe de lus er aan. Met mijn linker hand trek ik het aan en mijn rechter hand gaat voor Nathan zijn mond. Hij spant al zijn spieren aan en wilt tegen stribbelen. Ik vloer hem en ga op hem zitten. Ik bind het touw nog goed vast. Ik haal mijn rechter hand van zijn mond. 

Als hij zich niet stil houd krijgt hij een klap! Grappig hoe de rollen nu zijn omgedraaid. 

Hij kijkt mij verrast aan. Alsof hij dit nog nooit een meisje heeft zien doen. 

"Je bent sexy als je zo bent." Komt uit zijn mond. Kan er nooit wat zinnigs er uit komen? Ik rol met mijn ogen. 

"Hou gewoon je bek." zeg ik kalm en bind heb een een klein paaltje die ik al eerder had neergezet. Ja het klopt ik had voor de zekerheid een tweede schuilplaats klaar gezet waar ze ons nooit hadden kunnen vinden. Hij kijkt alleen maar toe hoe ik het doe. Geeft hij zich over? Nee hij is wat van plan, ik houd hem in de gaten.

"Je hebt Dylan neer geschoten." Ik kijk op en knik alsof het niks was. "Doet het je niks?" Vraagt Nathan verbaasd. "Dat zie je toch?" Antwoord ik kil terug. "Ik was altijd van plan om hem ooit neer te schieten." Antwoord ik op zijn vragende blik.

"Hou je mij hier gevangen?" veranderd hij van onderwerp. "Ja als ze aan mij komen of Jo wat aan doen ga jij dood. Als zij gaat ga jij ook." Antwoord ik op zijn vraag. 

"En wat is je verdere plan. Ja je hebt mij, en wat nu?" Zegt hij alsof ik een klein kind ben.  "Gaat jou niks aan!" Zeg ik weer kil en klim naar boven.

Ik draai mij om en zie een verbaasde blik van Nathan, waarschijnlijk omdat ik zo behendig naar boven klom. Ik laat Nathan achter en ga tussen de bladeren zitten. Vanuit hier kan ik alles zien wat er om mij heen gebeurt. Ik zie een paar mannen in zwarte pakken lopen aan de zijkant van het meer. Ik laat me naar beneden vallen. Nathan schrikt uit zijn gedachtes. Ik houd mijn hand voor zijn mond om te voorkomen dat de twee mannen ons zouden horen als hij gaat schreeuwen. Ik pak een doek uit mijn tas en prop die in zijn mond.

Ik kijk of de kust veilig is. Als ik boven ben zie ik nergens meer mannen in zwarte pakken. Een opgeluchte zucht verlaat mijn mond. Ik klim voorzichtig naar beneden en haal de prop uit Nathan zijn mond. Ik hoor zijn maag knorren . 

"Heb je honger?" Vraag ik hem. Als antwoord haalt hij zijn schouder op. Ik loop naar de tas en geef hem een appel. Hij kijkt niet begrijpend.

"Waarom wil je geen appel?" Vraag ik afgunstig. "Hoe zou ik die moeten eten dan?" Hij wenkt naar zijn handen . Oh ja vergeten. Ik krijg een lichte blos op mijn wangen. Ik maak het touw los. Ik sta op en wilt het touw weer in de tas doen. Als ik mijn omdraai word ik tegen de rand van de boom geduwd.

"En hoe ga je je hier uit redden?" Vraagt hij bespottend. Hij drukt met zijn lichaam het mijne bijna fijn. "Euuhmm....." Komt er uit mijn mond.  "Klopt, hier was je niet op voor bereid. Hier wel op?" Ik kijk hem niet begrijpend aan. Zijn hoofd komt dichter bij en zijn lippen raken de mijne. 

Wat ben ik aan het doen! Wat is hij aan het doen! Hij had mij neer kunnen schieten. Heeft hij ook een pistool?

Een geniaal idee komt in mijn gedachten. Ik laat mijn handen via zijn borst naar beneden glijden. Zijn adem word steeds zwaarder. 

Spot niet met dit meisje! Ik ben slimmer dan je denkt!

Ik kus hem terug alsof ik mij overgeef. Hij glimlacht lichtjes tegen mijn lippen aan. Hier wil ik hem hebben! Ik ga langs zijn broeksband en zoek op de plek waar meestal een pistool zit, en ja hoor hij heeft een pistool. Met mijn linkerhand streel ik zijn borst. Hopen dat hij niks door heeft. Met een snelle beweging pak ik zijn geweer en draai ons om. 

"I-ik d-dacht dat j-je-" stottert hij van verbazing. Midden in zijn zin onderbreek ik hem. "Dat ik mij overgaf? Kom op je kent me toch wel langer dan vandaag? Veel langer." 

  Kut ik heb hem een hint gegeven. Dat was niet de bedoeling.

Zijn ogen worden groot als hij mijn zin goed tot heb door drinkt.

 "Jij bent dat meisje!?"