kidnapped by? (Voltooid)

hoofdstuk 38

( POV Dylan )

Ik kom terug de kamer in en laat Kate nu maar even met rust. Nu kan ik ook even alles op een rijtje zetten. Eigenlijk heb ik wel medelijden met Kate. Ze moet dit voor de derde keer al mee maken. Waarom doe ik dit eigenlijk? Hoe ben ik hier ooit mee begonnen? Ik zie hoe Kate er zo onder lijd, maar niet opgeeft. Respect. Het liefst wil ik haar helpen hier weg te komen. Zou ik dat kunnen doen? Waarom dacht ik er nooit eerder aan?

Je bent verliefd, dat heeft je ogen open gemaakt. Antwoord een stemmetje in mijn hoofd.

Zou ik echt verliefd zijn? Het zou best wel is kunnen, maar ik met gevoelens? Zou ik ooit van een meisje kunnen houden? Nou ja iemand in het speciaal, zou ik van Kate kunnen houden? Ik voel me wel leeg als ik haar niet bij mij heb, daarom moest ik haar kosten wat het kost terug hebben. Hoe zou Kate hier op reageren? Zou ik haar nog verwarrender maken? Ik wil Kate een normaal leven geven, een leven die zij altijd had gewild. Toen Kate mij had gevloerd wilde ik haar ook al. Ik zag in haar ogen dat ze bijzonder was. Of nou ja is. Toen ze was gevlucht ging ik haar eerst zoeken. Na een jaar gaf ik mijn hoop op en ben maar verder met handelen gegaan, om niet meer aan haar te denken. Toen ik nog niet wist dat Kate het meisje was, en ik haar dus had mishandeld zag ik niks van haar over wat ze nu is en toen was. Ze was gesloopt. Na wat ik had gedaan zag je gewoon een hulpeloos meisje zonder enige emotie, alles was weg. En nu is ze eindelijk weer het meisje die ik altijd zocht. Misschien zou ik samen met haar kunnen vluchten en naar de politie iedereen hier aangeven, zodat niemand Kate haar leven ooit nog kon na leven. Dit is te vreselijk voor worden. Ik heb er echt veel spijt van dat ik dit ooit heb gedaan. Ik stop er nu ook echt mee. Ik zal alle meisjes hier helpen om weg te kunnen, terug naar hun familie. Zorgen dat ze een normaal leven krijgen.

(POV Kate)

Waarom doet Dylan opeens zo beschermend? Hij is wel de gene die mij hier heeft gebracht, of was dat Nathan? Nathan heeft mij in ieder geval als laatste ontvoerd. Eerst ontvoerde Drake mij toen ik klein was, toen Dylan en toen ik net alles achter mij had gezet en een nieuw leven wilde lijden , ontvoerd Nathan mij. Als ik nog een keer vrij kom, word ik dan weer ontvoerd? Komt er nooit een einde aan? Ja ooit wel natuurlijk, maar zal ik nooit een normaal leven kunnen leiden? Met iemand waar ik van houd? Iemand die van mij houd en met respect behandeld? Zou ik ooit mijn ouders weer terug kunnen zien? Nou ja mijn pleeg ouders? Mijn biologische ouders waren opeens verdwenen nadat ik was verdwenen. Heeft dat er wat mee te maken? Wie moet ik hier nou eigenlijk vertrouwen? Ik vertrouwde Nathan, maar die heeft geprofiteerd van mijn gevoelens toen die tijd. Ik had beter moeten weten. Hij zou nooit verliefd op mij worden. Ze spelen allemaal een spel hier die ik niet wil  spelenwaaiend met zijnen ook nooit zou kunnen winnen. Aller eerst moet ik een nieuwe ontsnapping bedenken, dit keer moet ik minder lang in het bos blijven, maar gewoon gelijk door.

Ik schrik uit mijn gedachtes als ik Dylan zie staan in de deur opening. "Ik moet met je praten." Zegt Dylan Serieus. Ik weet nog steeds niet of ik hem wel moet vertrouwen. Ergens zie ik in Dylan wat veranderen en de verandering is positief. Hij lijkt een ander mens te worden, een mens die de wereld lief hebt, een mens die vrede wilt en er voor wilt zorgen, een mens die zoekt naar een ander om lief te hebben. In zijn ogen zie ik eindelijk emotie. Ik zie verdriet, verward en toch nog blijdschap in zijn ogen. Wat zou hij willen vertellen?

"Hallow Kate? Hoor je me wel?" Zwaaiend met zijn arm zie ik hem nog staan in de deuropening.  "He wat? Wat zei je?" Vraag ik met een gefronste blik.

"Ik zei dat ik wilde veranderen. Ik wil dit niet meer. Door jou zie ik in wat ik fout heb gedaan. Ik zorg ervoor dat onschuldige mensen pijn krijgen, fysiek en mentaal. Ik wil dit niet meer zo. Ik doe ze voor niks pijn. Bij jou zie ik dat in. Ik zie hoe jij veranderd bent van vrolijk en positief naar gevoelloos. Je lijkt een lopende pop zonder enige emotie. Ik wil dit niet meer. Ik ga er voor zorgen dat iedereen hier weer vrij komt en een normaal leven kan leiden en ik begin bij jou." Zegt Dylan vast besloten.

Wat moet ik hier van denken? Wilt hij mij echt helpen? Wilt hij mij helpen hier weg te geraken? Hij probeert dan echt te veranderen.

Dylan trekt mij in een knuffel. Hij laat mij langzaam los en kijkt mij diep in mijn ogen aan. Zijn gezicht komt langzaam naar de mijne toe en drukt een kus op mijn lippen. Vol passie en liefde zoent hij mij. Een bom van vlinders ontploft zich in mijn buik.

Wat is dit voor een gevoel? Begin ik verlieft te worden op hem?

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

Zou Dylan echt willen veranderen? Is Hij verliefd op Kate?

Wat vinden jullie hier van tot nu toe?