kidnapped by? (Voltooid)

hoofdstuk 16

(POV Dylan)

Ik heb ervoor gezorgd dat Kate bij mij zal komen. Eerst was ze bij Nathan ingedeeld, maar die laat zich over hem heen lopen bij Kate. Iedereen laat over zich heen lopen bij haar. Ik geef toe ze heeft pit en een strijdlust van jewelste. Dat moet ze is een keer gaan afleren. Ze accepteert het niet dat wij hier de baas zijn en wij alles over haar mogen bepalen. Een paar jaar geleden was zij het moeilijkste meisje om mee te krijgen. Het was een plan van 2 maand of zo maar het liep uit tot een jaar. 

Je denkt vast waarom neem je geen andere? Nou wij (Het team) wilden per se haar, want aan haar kunnen we heel veel geld verdienen nog meer dan 3 meisjes bij elkaar. Het enige nadeel is haar pit en strijdlust. Ze geeft maar niet op en als ze bijna opgeeft heeft ze net dat beetje moed en scheld 1 van ons kapot of iets en wint. Iedereen laat over zich heen lopen! keer en je bent de klos ze doet het gewoon weer. Nathan is daar 1 van, maar ik verwijt hem niks. Bij mij heeft ze dat ook al een paar keer gedaan. Tot dat ze met glas ging gooien. Ik heb dat echt eerder gezien voor mijn ogen. Die ogen van haar stonden precies hetzelfde. Haar emoties leken het zelfde, het enige verschil is dat zij het niet kan zijn. Toch? Nee vast niet.

Ik word uit mijn gedachten gehaald door Nick. "Jullie mogen naar jullie kamer toe en niet schrikken er verblijven ook wat Spaanse meiden hier." Zegt hij met een grijns. Iedereen kreeg een nummer en moest naar het juiste kamertje. 

Je mag er alleen uit als er eten word geserveerd. Nou ja ik mag er altijd uit maar de meiden mogen er alleen uit voor het avond eten of als de baas dat wilt. 

 Ik loop al richting de kamer. Ik moet helemaal boven. Dat is de grootste kamer hier + balkon erbij. Ik heb zo mijn voordelen als 1 van de hoofdleiders. 

Ik ga op de grote bank zitten en pak mijn mobiel erbij. Ik hoor de deur opengaan en zie uiteindelijk Kate de kamer in komen. Ze kijkt me even geschrokken met een vleugje angst aan en loopt dan snel verder naar 1 van de kamers. 

Ze onderzoekt alles wat hier ook te onderzoeken valt. Alle andere hebben ongeveer 1 derde van deze kamer. Wij hebben het hier luxe, maar er blijft altijd maar 1 slaapkamer. Met die gedachten grijns ik breed en richt mijn aandacht weer op mijn telefoon.

(POV Kate)

Wat is dit een grote kamer. Ik was net nog even met Jo meegelopen ,want die zit een verdieping beneden. Ik mocht nog even mee naar binnen, hun hadden 1 derde van deze kamer. Zijn er dan ook 2 slaapkamers? hoop van zege. Ik loop door het kleine halletje en ga alle deuren bij langs. In de eerste kamer zit een wc, in die er tegen over een badkamer. De kamer ernaast is een kamer met een groot bubbelbad er in. Wow! 

In de kamer daar tegenover zit een huge as kledingkast met best wel redelijke kleren voor mij. Gewoon normale broeken en jurkjes enzovoort. Ik loop naar de laatste deur in het midden en zie dat dit de slaapkamer is. En helaas voor mij is er maar 1 bed. Dat word op de grond slapen. 

Ik kijk nog verder rond en zie nog een deur. Ik doe hem open en zie dat dit een andere ingang is naar de grote inloopkast. Ik loop nu richting de gordijnen en open die. Er schijnt vel licht door het raam. Ik zie een schuif deur met daarachter een klein balkonnetje. 

Wat schattig. Hier kan ik het wel overleven. Alles ziet er netjes uit. Hopen dat het zo blijft. Het enige nadeel hieraan is Dylan. Die kan ik wel ontwijken hier, het is notabene een grote kamer. 

"Kate wat ben je aan het doen?" Hoor ik Dylan roepen vanuit de woonkamer. "Rond kijken!" roep ik terug. Ik hoor een gemompel dat op een oké lijkt.

Na alles gezien te hebben loop ik terug naar de woonkamer. Ik ga zo ver mogelijk van Dylan vandaan zitten. Ik Negeer hem en staar maar wat voor me uit. 

Zo heb je toch geen leven? Je kunt helemaal niks hier. Wat moeten ze eigenlijk van mij? Wat is hier de lol aan?

"Je gaat mij hier niet lopen negeren!" Schreeuw Dylan opeens naar mij. Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan en draai mij hoofd weer weg.

 "Ik zei verdomme net dat je mij niet gaan negeren en toch doe je het!" Ik hoor voetsappen op mij afkomen en snel daarna een harde klap tegen mij wang aan. 

"WTF DOE JIJ? Ben je helemaal gek geworden? Oh wacht dat was je al, maar nu ben je nog gestoorder!" Schreeuw ik terug. Ik laat mijzelf niet zomaar slaan al helemaal niet door Dylan. 

Ik sla hem nu ook in zijn gezicht en wil weglopen, maar hij pakt mijn pols vast. Ik draai mijn hand zo dat ik zijn pols ook vast kan houden. Ik geef een ruk aan zijn arm waardoor hij over mij schouder vliegt. Met mijn voet druk ik op zijn borst. De zelfde woede van wat jaren terug voel ik nu weer door mijn aderen stromen. Hij kijkt verbaast voor zich uit, maar herpakt zich al snel. 

Hij pakt mijn enkel en staat op waardoor ik mijn evenwicht verlies. Ik dreig te vallen, maar kan nog net een handstand achterwaarts maken en schop met het puntje van mij schoen tegen Dylan zijn kaak aan. Je hoorde een kreun van pijn en hij grijpt meteen naar zijn kaak. Ik geef hem nog 1 rake klap tegen hoofd. Hij ligt nu kermend van de pijn op de grond. De anderen hebben dit vast gehoord. 

Ik hurk bij hem neer en pak stevig zijn kaak vast waardoor hij weer kreunt van pijn. Ik grinnik even en besef dat ik al voetstappen hoor bij de trap. Ik kijk hem diep in zijn ogen aan.

 "Dit is je laatste waarschuwing. De volgende keer ben je er geweest en spaar ik je niet, dan houd ik me niet meer in. Pas maar op. Ik ben meer dan dat jij denkt, ik kan meer dan jij denkt. Ik ben niet zomaar een meisje." Zeg ik en duw ruw zijn hoofd weer weg en geef hem nog een trap in zijn zij.