Lost, Lose (Loose Trilogy #1)

Chapter 29

Chapter 29: Out of the blue

Pumasok ako sa opisina kung nasaan sina Ate Giale. Namataan ko siya na tutok sa trabaho, 'di kalaunan ang paningin niya'y umangat sa akin.

"Bakit parang pinagbagsakan ka ng langit at lupa?" she asked while holding some papers.

Hindi ko siya sinagot. Dumiretso ako sa mga tambak na papel at inorganisa ito. But still, I can feel her gazes towards me. Dama kong tumutusok ito sa bungo ko. Hence, I didn't mind looking back.

"Is there something bothering you?" she asked in concern. "Financial? Love life?"

Suminghap ako at inilipat sa kabilang table ang mga dokumentong na-check na. Be professional, Lissy. Huwag mo dalhin ang pagiging problemado mo sa trabaho.

Nang sumapit ang Hapon, sinubukan kong makisabayan sa kadaldalan ni Ate Giale. Hanga nga ako na hindi nauubos ang social battery niya. Siya ang kasama ko sa maghapon, as she's not allowing me to be left alone. I know she knows I have something heavy inside me, and she wants to comfort me in her own ways.

"Oh, gosh. Let's go back inside." Naguguluhan kong nilingon si Ate Giale, when I sense panic in her tone.

Alam kong hindi pa ganoon kalalim ang pagsasama naming dalawa. However, I still appreciate her effort. No wonder why she has a lot of friends. There's no dull moments when she's around. Therefore she's still sensitive about her surroundings.

"Bakit, Ate? Akala ko ba kakain tayo sa labas?"

"Huwag na muna! Later na lang." Aligaga niyang inilibot ang paningin sa kabilang bahagi, dahilan upang mapatingin din ako sa gawing iyon. "OMO, huwag." Pinilit niyang iharap ang mukha ko sa kaniya, sa pamamagitan nang paglagay ng kaniyang palad sa magkabila kong pisngi. Halos mapipi na ang pisngi ko sa ginawa niya.

Subalit huli na ang lahat. Nahagip ng mata ko ang dahilan kung bakit siya umaakto nang ganito.

"Sabi ko sa 'yo, pumasok na tayo sa loob, eh," tunog na nagmamaktol na bata ang kaniyang ani.

My pupil again turned to the side. Dinig ko pang sinuway ako ni Ate.

Saglit namang dumapo ang paningin niya sa akin, ngunit agad rin siyang umiwas. Bumagsak ang balikat ko. He's with Amari and Isaiah...

Lumunok ako. It made me feel weak, on the fact that I just saw him. Flashback came back on me. Am I too harsh on pushing him away? Masyado ba ako nagpadala sa emosyon ko?

I felt Ate hand pull me with her, pumasok kami sa isang kuwarto.

"Tama nga ako." Napaharap ako kay Ate Giale.

Nakahalukipkip siya, habang ang mga mata'y naniningkit sa akin.

"You wouldn't act that way in the morning if it's not about love life." It feels like her words were slammed on my face. "Danas ko rin 'yan. Papunta ka pa lang, natutulog na ako."

Suminghap ako. Bakit ba hindi ko mapanindigan ang sinabi ko sa binata?

"Pero, Lissy. Do you know why he's here?" Unti-unti akong napatingin sa kaniya. "Wala pa namang pasok for academics, but there he is. Being here."

Napaisip ako sa sinabi niya. She's right. It feels so nonsense seeing him here. Ganoon ba talaga siya kasipag mag-aral?

"You might fall first, but he fell harder unexpectedly. Kilala ko si Ethane, I'm not saying this for you to go back to him. But I'm saying this 'cause I've never seen him like this before. He'll never go to the campus if it's not about academics... siguro sadyang malala talaga ang tama niya sa 'yo." Ngumisi siya.