Vote, comments, and sharing the story is highly appreciated. Thank you.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
NAKAUPO sina Choji at Callie sa gilid ng boothcamp habang ako naman ay nakatayo at hinihintay ang explanation nila. "Anong sakit ni Choji?" Pag-ulit ko nang aking tanong. "Alam ba 'yan nila Coach? Malala bang sakit 'yan? Are you undergoing a treatment?"
"Okay lang ako, wala kang dapat ipag-alala sa akin." Sabi naman ni Choji. "And to answer your question, walang may alam sa kundisyon ko. Mga iilang ka-team ko lang ka-team sa Black Dragon. Kaya kung puwede ay pakihinaan na lang ang boses mo para hindi na marinig ng iba... please." Sagot ni Choji sa akin.
I sighed at umupo sa tabi nila. Pinagmasdan namin ang mga bituin sa kalangitan at dinama ang malamig na simoy ng hangin dito sa Tagaytay. "So ano ngang sakit mo?" I asked.
"I have Chronic Nightmare Disorder." Sagot sa akin ni Choji. "Binabangungot ako gabi-gabi. Hindi naman siya fatal condition na ikamamatay ko kung kaya't wala kayong dapat ipagkaalala."
"I-Iyon ba ang rason kung bakit tuwing madaling araw ay nakikita pa rin kita sa kitchen area para manood ng mga matches?" Tanong ko.
Choji smiled. "Oo, takot ako matulog, eh. Ayoko tuwing paggising ko ay klarong-klaro sa isipan ko 'yong mga napapaginipan ko."
Hindi ko lubos akalain na may ganitong kundisyon si Choji. I mean, for me ay nagagawa niya naman ang duties and responsibility niya as the Captain of Yugto Pilipinas. It is a reminder for myself na maging mabait sa lahat. May kaniya-kaniyang kuwento ang bawat players na lumalaro sa Esports.
"Akala ko ba ay nawala na siya noong sa Season four tournament?" Tanong ni Callie. "Bakit bumabalik ulit 'yong sakit mo?"
"Hmm... Siguro ay napa-pile up ulit 'yong stress at saka baka nakaapekto rin 'yong pagkatalo namin sa inyo noong Season four. At isa pa, hindi na ako naglalaro para sa Black Dragon ngayon, naglalaro ako para sa Pilipinas na hawak ni Lolo Dad kaya dagdag pressure din." Paliwanag sa amin ni Choji.
"Paano kung maulit ulit 'yong nangyari noon na na-ospital ka dahil sa gabi-gabi mong pagpupuyat?" Seryosong tanong ni Callie. "Ikaw na rin ang nagsabi Choji, Pilipinas ang irerepresenta natin sa pagkakataong ito. I don't want to waste our practices because of your condition."
"Callie, may sakit na 'yong tao ay 'yong laro pa rin ang iniisip mo?" Reklamo ko sa kaniya.
"May pakialam ako kay Choji. But I am a professional player too. This is a big tournament for me. Kung magiging sagabal ang kundisyon niya sa pangarap natin, he better quit as early as he can." Tumayo si Callie at pumamulsa sa jacket niyang suot.
"Huwag kang mag-alala, kaya kong lumaro. Galing na rin naman ako sa ospital at niresetahan naman na ako ng gamot. I am also having a CBT-based therapy every Saturday para ma-monitor din ang condition ko." Paliwanag ni Choji.
