Saplantı

İ K İ N C İ B Ö L Ü M

                                   SAPLANTI - 2. BÖLÜM

Bölüm Şarkısı: Sagopa Kajmer - Galiba

      Vucudumu esir alan soğuklukla üzerimdeki pikeyi daha çok üzerime çektim. Kıpırdanmamla acayip bir sancı vucudumu esir aldı. Başım çok fena ağrıyordu. Yattığım yerden doğruldum. Üzerimdeki yorganı üstümden atıp ayaklarımı yataktan aşağıya sallandırdım. Gözlerimi odada dolandırdığım an aklıma dank eden şeyle gözlerim kocaman açıldı.

Burası benim odam değildi!

Dün gece olanlar aklıma geldiği an. Acayip bir korku vücudumu ele geçirdi.

Beni kaçırmıştı. Ve ben nerede olduğumu bile bilmiyordum. Yataktan kalkıp etrafıma endişeli bir şekilde göz attım. İki tane kapı vardı. Hemen bir kapıyı açtım ama burasının banyo olduğunu görmemle hüsranla kapıyı geri kapattım. Diğer kapınının önüne gelip kulpunu indirdim ama kapı açılmadı. Belki sıkışmıştır düşünceyle kapıyı hızlı hızlı açmaya çalıştım ama yine açamadım. Sinirle kapıya vurup bağırmaya başladım.

"Kimse yok mu? Çıkarın beni buradan." bağırmalarıma cevap veren kimse yoktu. Kapıyı yumrukluyordum ama kapının arkasından ses gelmiyordu. Sinirle odada volta atmaya başladım. Neden beni kaçırmıştı beni. Benim ona verecek değerli eşyalarım bile yoktu.  Gözlerim dolmaya başladı yere oturup sırtımı duvara yaslayıp ağlamaya başladım.

Neden böyle şeyler benim başıma geliyordu. Ne kadar şanssız biriydim ben böyle. Bir psikopat tarafından kaçırılmıştım. Başıma neyin geleceğini bile bilmiyordum.

Göz yaşlarım bilmem kaç kere daha soğuk zemine düşmüştü ki içeriden tıkırtı sesleri gelmeye başladı. Hemen ayağa kalkıp kapının yanına gittim.

"Kimse yokmu. Aç kapıyı. Çıkar beni buradan."  ayak sesleri duymamla kapıdan geri çekildim. Kapı yavaşça açıldığında mavi gözlerimi karşımdaki adama diktim. Bu oydu. Simsiyah gözleri onun olduğunu gösteriyordu. Uzun boyu yakışıklı yüzüyle tam karşımda duruyordu.

"Kimsin sen? Neden kaçırdın beni." sorumu saçma bir şekilde cevapsız bıraktı.

"Uyanmışsın. Aç mısın, mutfakta birşeyler hazırladım yermisin? ." 

"Hay Allahım ya ben diyorum beni neden kaçırdın adam diyor aç mısın. Delimisin kardeşim sen!" Sesim artık sinirlendiğimi belli edecek şekilde yüksek çıkmıştı. Bana sert bir bakış attı. Yanıma doğru bir kaç adım atıp önümde durdu. Kolumu sıkıca tutu.

"Bir daha sesini yükseltme Miray. Geçen sefer uyarımı dikkate almadın ve  şuan buradasın, bari bu uyarımı dikkate al." Sinirle gözlerimi kısıp sert bir bakış attım ona. Ama o beni umursamadan kolumdan çekerek arkasından sürüklemeye başladı. Bir koridor geçip salon olduğunu anladığım bir yere sürükledi beni. Ardından kanepeye doru itip oturmamı sağladı.

" Yavaş olsana bee." Bir andan çirkef birisi olmuştum.

"Sus. Beni bekle burada." ben salonda bırakıp mutfak olduğunu anladığım yere gitti. Odayı incelemeye başladım. İki kanepe, televizyon ve bir masa vardı. Dizayn edilişi o kadar kötü değildi aslında. O sıra bir kapı dikkatimi çekti. Yanındaki çamurlu ayakkabılarla anladığım kadarıyla çıkış kapısıdı. Hemen arkamı dönüp o'na baktım. Arkası dönük bir şekilde birşeylerle uğraşıyordu.

Yerimden sessizce kalkıp kapının oraya ilerledim. Kapının kolunu heyecanla tutup indirdim. Kapıyı indirdim ama açılmadı. Belki açılır umuduyla bir kere daha deneyecekken arkadan o'nun sesini duydum.