Saplantı

O N Y E D İ N C İ B Ö L Ü M

                         SAPLANTI - 17. BÖLÜM

"O kadın benim Annem..."

Bıkkın bir sesle söylediği bu kelimeler kafamın içinde döndü dolaştı.  Neden bunu söylerken bu kadar gerilemişti ki?
Bakışlarım onun yüzünde dolanırken tekrar konuşma gereği duydu, Benim aksime.

"Yani sadece benim Dünya'ya gelmemi sağlayan bir kadın." diyip keskin bakışlarını bana çevirdi. Kurduğu cümle ile kaşlarımı çatıp mavilerimi siyahlarına diktim.

"O ne demek oluyor şimdi." diye sordum ama bana cevap vermek yerine Yanımdan kalkıp mutfağa gitti. Tekrar gelip elinde tuttğu birasıyla yanıma oturdu.
Konuşmasını bekliyordum ama hazır değil gibiydi. Elimi koluna koyup ona baktım. Dışarı bakan gözleri bana döndü

"Ateş ben kırılırım diye anlatmak istiyorsan anlatma. Kendini bu kadar zorlama."

Kolunun üstüne koyduğum elimin üstüne elini koyup okşadı. Derin bir nefes alıp kafasını koltuğa yasladı.

"17 yıl önceydi. İlk defa o akşam mutlu oldum. Huzurlu bir şekilde uyudum, Sabah kalktığımda o küçük bedenimin ilk kez hüsrana uğrayacağını bilmeden."

17. Yıl Önce 〰 Yazardan

Küçük çocuk, okul otobüsünden yavaşça indi. Sırtındaki çantayı ve önlüğünü düzeltip küçük adımlarla evine doğru yürümeye başladı. Siyah saçlarını bir yandan düzeltti minik elleriyle. Siyah saçları ve gözleri giydiği mavi önlüğü ile onu çok tatlı göstermişti. Evinin kapısını çalıp beklemeye başladı. Kapı her zaman ki gibi yardımcıları olan kadın tarafından açıldı.
Çocuk içeri girip çantasını kadına verdi. Salonlarına doğru ilerlerken merdiven başında annesinin öylece durmuş ona baktığını gördü. İçini bir korku aldı. Annesi yine ona kızacakmıydı acaba. Annesi birden yere çöküp kollarını kocaman açtı. Biraz ilerisinde ki oğluna gülümseyerek baktı.
Kadın oğlunun gelmeyeceğini anlayınca ona seslendi.

"Ateş anneyi özlemedin mi. Neden gelip sarılmıyorsun ?"
diyince Ateş annesine doğru yürüdü. Küçük kollarını açıp annesine çekine çekine sarıldı. Annesi ona hiç böyle davranmazdı ki. Okuldan geldiğinden annesi ona hiç sarılmazdı mesela. Ona hiç gülmez hep somurturdu. Peki şimdi neden böyle davranıyordu.
Annesi ile sarıldıktan sonra çekine çekine baktı annesine. Annesi kolundan tutup onu salona götürdü. Koltuğa oturup oğlunu da kucağına aldı.

"Günün nasıl geçti.?" diyip oğlunun saçını okşadı. Çocuk bu yaşadıklarının rüya olduğunu düşündü biran. Sesi titreye titreye konuştu

"G..güzeldi anne." diyip yerine sindi. Annesi daha ne diyeceğini bilemedi. İlk kez oğluna böyle davranıyordu. Oğlan annesinin kucağından indi.

"Ş.. şey ödevim var da. Onları yapmam gerek." diyip annesinin yanından ayrılıp odasına gitti. Akşam olana kadar da odadan çıkmadı. Yemeğini bile odasında yedi. Daha sonra yatağa girdi uyumak için. Ama aklı annesinin bugün ona davranış şeklindeydi.  O böyle düşüncelere dalmıştı ki. Odanın kapısı açıldı. Kimin geldiği o zaten biliyordu.
Babası. Onu her zaman gelir öperdi. Ateş babasının o öpücüğünden sonra rüya alemine dalardı. Babası yine gelip ateşin yanağından öptü.

"İyi geceler benim yakışıklı oğlum." dedikten sonra odadan çıktı. Ateş'i yine bir hüzün kapladı. Annesi hiç gelip onu öperek, masal anlatarak uyutmamıştı.  O an kapı yine açıldı. Ateş gelen kişiyle yerinden hemen kalktı.