Saplantı

Y İ R M İ D O K U Z U N C U B Ö L Ü M

               SAPLANTI - 29. BÖLÜM

    Okuduğum kelimelerle sinir katsayım tavan yapmıştı. Mesajın kimden geldiği aşikardı. Ebru denen kadındandı.

Ama resmen bu kadın beni tehdit ediyordu. Cesaret hapı içmiş olmalıydı.

Sinirden ne yapacağımı şaşırmıştım. Sabah buraya geliyor, akşam bana tehdit mesajı atıyordu. Kadın hastaneye iyileşmek için girmiş, daha beter olarak çıkmıştı resmen. Sinirle arkamı dönmüştüm ki Ateş'le karşı karşıya gelmem bir oldu.

Artık ne kadar sinirlendiysem onun odaya girişini bile fark etmemiştim.

"Ne oluyor güzelim? " dediğinde

"Yok birşey." diyerek bütün sinirime konuştum.

"Ne bu sinir. Konuşurken ağzından alev çıkacak resmen." dediğinde cevap vermedim. Mesajı ona göstericektim ama sinirle birşey yapar diye korkuyordum.

Telefonu ona doğru uzattığımda elimden hızla alıp açık olan ekrandan mesajı okudu.

Bir anda telefonu yere doğru fırlattığında beklemediğim için korkuyla geri çekildim.

"Başlarım onun psikolojik sorununda, hastalığınında gelmiş benim ömrümü resmen tehdit ediyor ya. Kimseyi değil seni tehdit ediyor. Ama bu sefer yapacağımı bilirim ben." diyip odadan aniden çıkınca hızla peşine takıldım.

Çıkış kapısının oraya gelip ayakkabısını almıştı ki hızla elinden tuttum.

"Gitme Ateş."

"Ne demek gitme. Seni tehdit etmiş resmen."

"Saat gecenin 12'si. Bu saate gitme. Tabi ki de beni tehdit eden birine hesap sormayacak değilim. Ama yarin sabah gideriz." dediğimde. Bir süre durdu. Bende elinde ki ayakkabıları alıp yerine koydum.

Daha sonra elinden tutup odasına doğru ilerlettim. Odaya girdiğimizde sakince konuştum.

" Mesaj atan numara farklı. Ebru olduğundan emin miyiz? "

" Ondan başka kimse sana böyle bir mesaj atmaz." dediğinde başka birşey demedim.

Ateş dolabına ilerlerken bende sabah toplarken yarım kalmış yatağa baktım. Oysa bugün güzel bir gün geçirecektik. Üzerimizde Beşiktaş forması varken çocuklarla maç yapacaktık. Hepsi o kadının gelmesiyle yerle bir olmuştu. Yavaşça Ateş'in yatağının üzerine oturdum.

Bu olanlar güzel giden hayatımıza resmen bir leke gibi bulaşmıştı. Sabah olanlar, biraz önceki mesaj resmen içimi karartmıştı. Ruhum daralmıştı.

Öyle dalgın dalgın ellerimle oynarken yanıma oturan Ateş'le yavaşça ona doğru döndüm. Mutsuz suratım onu daha da suratsız yapıyordu.

Beni kendine çekip sıkıca sarıldı. Bende kollarımı ona sardığımda az da olsa içimin kararması geçmişti.

"Uyuyalım artık" diyen Ateş'le ondan yavaşça ayrıldım. 

"İyi geceler" diyip ayağa kalktığımda elimden hızla tuttu.

"Birlikte uyuyalım."

"Ben odamda uyuyayım Ateş." dediğimde diğer elimide tuttu.

"Bugün seni kaybedeceğim korkusuyla yaşadım. Ne olur birlikte uyusak." dediğinde gözlerimi kaçırarak bakışlarımı odada dolandırdım