Saplantı

O T U Z D Ö R D Ü N C Ü B Ö L Ü M

             SAPLANTI  - 34. BÖLÜM

" Uyandın. Uyandın Ateş'im. " diyerek tekrar ona sıkıca sarıldım. Ama bir anda Ateş'ten beklemeyeceğim şekilde benden yavaşça ayrıldı.

"Noldu iyi misin?" dediğimde bana çok garip baktı ve ardından beni yerle bir edecek o cümleyi kurdu.

"S.Sende kimsin!? "

Boğazıma takılan yumruyla oturduğum yataktan kalkıp bir kaç adım geriledim.

Kalbim korkuyla çırpınırken boğazıma sahiden bir şey takılmış gibiydi. Yutkunamıyordum. Ateş'in garip bakışları beni korkutuyordu. Sanki beni tanımıyormuş gibi bakması kalbimi durduracak noktaya getirmişti.

Zar zor kendime gelip Ateş'e doğru yaklaştım.

"N. Ne demek sen... Sen kimsin." dedim kendimden habersiz bir sesle.

"Tanımıyorum seni. Kimsin?" dediğinde bir darbe daha yedim.

Demin oturduğum yatağının ucuna tekrar oturup yavaşça Ateş'in elini tuttum. Ama onun elini tutmamla elini hızla çekti.  Titrek bir nefes aldım. Gözlerim dolmaya başlamıştı bile.

"Ateş benim Miray." dediğimde hala bana yabancıymışım gibi bakıyordu.

"Tanımıyorum seni." diye tekrarladığında sol gözümden düşen yaşla iyice kahroldum. Ne yapacağımı bilmez bir halde ona bakarken bir anda ayağa kalkıp odadan koşarak çıktım. Doktorun odasına hızla girdiğimde adamın bakışları beni buldu.

"Noldu Miray Hanım?" dediğinde gözümden düşen yaşı elimin tersiyle sildim.

"Ateş. Ateş uyandı." dediğimde doktorun yüzü gülmeye başladı. "Ama... Ama beni hatırlamıyor." dediğimde adamın gülen yüzü düştü. Hızla yanımdan geçip odadan çıktığında bende peşinden ilerledim.

Koridoru dönmüş ilerlerken öbür koridorun başında Mert, Beyza, Yeşim ve Dolunay'ı gördüm. Ateş'in anne ve babası ise öbür tarafta oturuyorlardı. Mert beni gördüğünde ters birşeyin olduğunu anlamış gibi hızla yanıma doğru geldi. Kızlarda Mert'in peşine takıldılar.

" Kötü bir şey mi oldu?"

"Mert, Ateş beni hatırlamıyor." dediğimde 4ü birden "Ne demek hatırlamıyor." diye bağırdı.

"Hatırlamıyor işte."dediğimde 4ü birden Ateş'in odasına girdi. Bende peşlerinden en son içeriye girdim.

" Şuan nasıl hissediyorsunuz Ateş Bey? " diyen doktorla bakışlarım Ateş'i buldu. Ama ateş daha cevap vermeden Mert, Ateş'in yanına oturdu.

" Nasılsın kardeşim. "  diyerek Ateş'e sarıldı.

" İyiyim kardeşim. Biraz başım ağrıyor." dedikten sonra birbirlerinden ayrıldılar. Daha sonra ise Yeşim gidip abisine sarıldı.

"İyi misin abi?"

"İyiyim abicim. Merak etme. "

"Abi en son neyi hatırlıyorsun?" dediğinde merakla Ateş'in vereceği cevabı bekledim.

"En son..." dedikten sonra bir süre sessiz kaldı. "En son bardaydım. Yanımda Mert'te vardı." dediğinde başımdan aşağı kaynar sular döküldü.

Yeşim' in bakışları bana döndükten sonra tekrar Ateş'e döndü.

"Peki abi biz kaç yılındayız?"