Expect The Unexpected

1.

I'm Kennedy. Maganda. Nasa akin na ang lahat. Sabi nga nila, ako na yata ang isa sa pinakaswerteng tao sa mundo. Bakit? I have everything. Mabait na Mommy at Daddy, mababait na kaibigan, mabait din ako sa lahat, safe ako all the time dahil mayaman man ako, walang kaaway ang Pamilya ko. Nasa akin na ang lahat. I'm the apple of the eyes of our Clan, I was even the girl who's men need valuably the girl of every man. I am the future. I have a brain, inteligently see the future. That's why I have a sorrow in my eyes. Nasa akin na ang lahat pero may kulang pa. Bakit hindi ako masaya? My Mom was told me. "Don't judge every person you'll encounter. Hindi mo kasi minsan alam na pinapalampas mo ang bawat taong may chance na pasayahin ka." Sinabi niya sa'kin 'yan ng minsan na nakita niya akong malungkot. Well, everyday naman akong ngumingiti pero syempre dahil magulang ko siya, alam kong alam niya na may kulang pa sa buhay ko. Pati si Daddy alam 'yan kaya walang limit pagdating sa'kin. I'm only 25 para magkaproblema sa love life at I'm a lady enough para pag bawalan pa sa gusto ko o gugustuhin ko. Dahil mukhang desperado na si Daddy, may sinabi siya sa'kin na hindi ko inaasahan. "Kahit mahirap lang siya. Basta masaya ka sa kaniya. Congratulations. You stabbed your lonely life and face your fulfilled wishes that has been arrived." Tinandaan kong lahat ang mga sinabi nila. Mahal nila ako, alam ko 'yun.

I just face my future. I don't know what will happen ten years from now. I won't expect for the better but I would. Umaasa ako na may magandang mangyayari, 'yung ayon sa gusto ko. Kaya kung three years from now ay pumili ako sa mga manliligaw ko, magkakapamilya ako at sasaya. I knew but it hurts me 'cause I don't want it to happen. I would've competed as I want to.

Ngayon panay ang bati sa'kin ng mga empleyado. Hindi ako suplada kaya I greeted back. Ayoko ng elevator dahil mahilig ako sa adventure. Sanay na ang mga tao na makita ako sa paligid. I am the one of the board of directors of this company. May mga empleyado na nahihiyang batiin ako pero monitor ko kung sino ang masipag o hindi kaya I don't judge them. May nagrereport naman. Kung kinakailangang maging mabait ako sa alam kong masipag ay ginagawa ko, 'wag lang kaming mawalan ng taong pagkakatiwalaan. May nasalubong akong tao na halatang mag-aapply.

May dala kasi siyang envelope. "Ma'am, pwede pong magtanong, saan po dito 'yung applyan?"

Nginitian ko siya. "Sa fourth floor. Sumakay ka ng elevator, hanapin mo si Maico." So, mas mauuna pa siyang puntahan si Maico. Maglalakad lang kasi ako. Actually, sinanay ko ang sarili kong maglakad para nae-exercize ako. Mas sanay pa ako kaysa sa mga regular dito kahit ako ang anak ng CEO. Si Maico ang pinaka malapit kong kaibigan. Nang makarating ako sa taas ay nakita kong pauwi na ang lalaking nag apply. Gusto ko siyang kamustahin dahil mukha siyang mapagkakatiwalaan. Gusto ko siya sa makatuwid.

"Maico, anong nangyari sa nag-apply?" I asked her.

"Paano mo nalaman na meron?"

"Napagtanungan ako eh. Mukhang mapagkakatiwalaan pa naman. Tinuro kita."

"Hindi ko siya tinanggap!"

"Bakit?"

"Six years walang trabaho, walang working experience sa mga company o pabrika, baka mamaya pekeng diploma ang ipasa niya. Alam mo naman na I want a complete and perfect applicant."

Miski ang kompanyang ito ay judgmental. Hindi ko sila masisi dahil kailangang salain ang mga applier dito. Mahirap nang pumalpak. Mas maiging maraming reserba kaysa nga naman hindi magawang tanggalin ang empleyadong palpak dahil kulang sa tauhan. Well, I understand Maico. Pero ano ba talaga ang kailangan namin dito, Loader na walang pinag-iba sa kargador sa palengke?

Araw araw ganito. Araw araw may manliligaw. Araw araw naglalakad ako. Araw araw ngumingiti. Araw araw natutulog nang nagbabasa. Minsan naisip ko, kaya ako ganito ay dahil nagbabasa ako ng Fiction. Fiction na apektado ako dahil gusto kong magkatotoo. Si Maico ay walang hilig magbasa ng libro. Mas gusto niya ang Magazines. Kaya siguro masaya siya. Ako? Masaya din naman pero may kulang pa. Umiinom ako ng alak mag-isa dito sa kwarto ko. Natuto na akong umiinom hindi dahil sa gusto ko ang lasa ng alak. Dahil masarap sa pakiramdam pag oras na ng tulog. Masarap matulog.