Broken (BxB) •Dutch• {Voltooid}

Hoofdstuk: 4

P.O.V. Boris
Ik word wakker door de irritante wekker. Ik zucht luid en draai me op mijn rug. Ik ben zo moe... Ik viel gisteren maar niet in slaap door wat er was gebeurd met Joshua. Hij was zo van slag en rende ineens weg. Ik heb vannacht alleen maar liggen piekeren over wat ik fout zou kunnen hebben gedaan.

"Boris!" Roept mijn zusje vrolijk als ze mijn kamer in komt rennen. Ze springt op mijn bed en komt tegen me aan liggen. "Goeiemorgen Lies" zeg ik met een ochtendstem en een glimlach. Lize is altijd vrolijk en dat maakt mij dan ook weer vrolijk. "Zullen we naar mama gaan?" Vraag ik. Ze knikt hevig met haar hoofd en gaat weer van het bed af. Ik rek me nog snel uit en stap dan ook uit het bed. Ik doe nog snel een trui aan en loop dan achter Lize aan naar de keuken.

"Goedemorgen schatjes" begroet mijn moeder ons die aan de gedekte tafel zit met een kopje thee en haar telefoon. "Goeiemorgen" antwoord ik terug. Ik ga aan de tafel zitten en begin met het ontbijt.

~bij school~
Aangekomen bij school, zie ik mijn vrienden al bij de ingang staan. Als ik mijn fiets heb weg gezet, loop ik naar ze toe en begroet ik ze. Als de bel na een paar minuten gaat, lopen we naar het juiste lokaal toe. We gaan allemaal achterin het lokaal zitten, want als ik weer naast Joshua ga zitten, zou dat verdacht zijn.

Als het pauze is, gaan we aan de middelste tafel in de kantine zitten. Ik heb Joshua deze hele dag nog niet op school gezien en eerlijk gezegd maak ik me zorgen. Zou het door mij komen? "Yo man. Ga je na school mee naar de stad?" "Nee sorry. Ik moet nog wat met mijn zusje doen" "Oké"

Als ik uit ben en mijn vrienden weg zijn, loop ik naar de receptie toe. Ik wil toch weten of het goed gaat met Joshua, dus besluit ik om langs zijn huis te gaan. "Hallo mevrouw" zeg ik beleefd. "Waar kan ik je mee helpen jongen?" Vraagt de vrouw met een glimlach. "Ik wil even langs gaan bij iemand die er vandaag niet was, maar ik weet zijn adres niet. Kunt u mij die geven?" "Tuurlijk. Van wie?" "Joshua uit V5m" Ze pakt een papiertje en schrijft het adres erop en geeft dat dan aan mij. "Bedankt" "Graag gedaan"

Als ik bij een heel groot, best wel eng gebouw aankom, moet ik even slikken. Een weeshuis... Ik zet mijn fiets in de fietsenstalling en loop naar binnen. In de gang staan allemaal stoelen en een paar plantjes. Ik loop naar de balie toe, waar een man zit met een heel chagrijnig gezicht. "Hallo meneer?" "Wat?" Snauwt hij naar me. "Ik wil graag iemand bezoeken" zeg ik zenuwachtig. Deze man werkt op mijn zenuwen. "Ugh. Wie?" "Joshua Landberg" Hij tikt wat in zijn computer. "Kamer 234" "Bedankt"

Als ik door de klapdeuren loop, kom ik in een hele grote eetzaal terecht. Aan de rechterkant zie ik allemaal deuren, dus besluit ik om daar heen te lopen. Als ik alle deuren af loop, verslechtert mijn humeur met de seconde. Hoe kan je hier goed leven? Woont hij hier al lang? Is hij hierom zo afwezig op school? Schaamt hij zich ervoor? Als ik uiteindelijk bij de goede kamer ben, word ik steeds zenuwachtiger.

Ik klop op de deur. "Ga weg Ashley" Hoor ik Joshua zacht zeggen. Wie is Ashley? Ik open toch de deur. Ik zie hem tegen de muur op zijn bed zitten, met een fotolijstje in zijn handen waar hij met zijn duimen overheen wrijft. Dit uitzicht is echt heel sneu. "Ik ben Ashley niet" zeg ik mompelend. Hij schrikt op en kijkt me met grote ogen aan. "H-hoe ben je hier gekomen? En waarom?" "Ik heb het adres aan de vrouw bij de receptie gevraagd omdat je gisteren weg rende en je vandaag niet op school was, dus ik wilde weten of het wel goed ging?" Leg ik uit. "Als je wilt dat ik weg ga, dan ga ik hoor." Zeg ik er achteraan. "Nee. Je mag wel blijven" zegt hij zacht terwijl hij zijn kamer rondkijkt. "Ik heb niet opgeruimd, sorry daarvoor" Ik kijk rond en ik zie letterlijk maar één T-shirt liggen. Ik pak het op en gooi het naar zijn hoofd toe. "Geloof me. Ik heb wel erger gezien." Zeg ik grinnikend. Hij vangt het shirt en krijgt een zwakke glimlach op zijn gezicht.

Ik kijk zijn kamer rond. Het is best wel klein voor iemand die 17 is. "Je kan het gewoon zeggen" zegt Joshua beschaamd. "Wat?" Vraag ik verward. "Dat het lelijk is. Dat het klein is. Dat het er vies uit ziet" zegt hij zuchtend. Ik haal mijn schouders op. "Het ziet er wel gezellig uit" zeg ik glimlachend. Hier en daar staat een plantje en er hangen foto's van verschillende zangers aan de muur. Ik loop ernaar toe en kijk naar de verschillende foto's. Ed Sheeran, Justin Timerberlake, Shakira, Rihanna en noem het maar op. "Je bent een muziek fan zo te zien" "Ja. Als ik muziek luister vergeet ik de wereld om me heen en kan ik rustig worden" Ik knik begrijpend. "Van wie ben je de grootste fan?" Vraag ik. "Sowieso Sam Smith. Die vind ik echt goed" "Daar ben ik het mee eens" zeg ik, terwijl ik instemmend met mijn hoofd knik. "Ben je al eens naar zijn concert geweest?" "Nee, daar heb ik echt geen geld voor" zegt hij teleurstellend. Ik knik begrijpend, niet wetend wat ik hier op moet reageren.

"Zullen we naar buiten gaan?" Vraag ik aan Joshua. "Is goed. Ik ga me dan wel even omkleden" zegt hij, terwijl zijn wangen rood worden. Het ziet er echt super schattig uit... Ik kijk naar wat hij aan heeft en knik dan. Hij heeft zijn pyjama nog aan, wat bestaat uit een joggingbroek en een trui. "Ik wacht wel buiten je kamer" Hij knikt goedkeurend. Ik open de deur van de kamer en als ik de deur sluit en me omdraai, bots ik bijna tegen een vrouw op. "Oh, sorry" Ze kijkt me alleen maar glimlachend aan. "Maakt niet uit jongen. Is Joshua binnen?" "Hij is zich aan het omkleden. We gaan naar buiten" De vrouw ziet er opgelucht uit. "Let je goed op hem? Hij heeft het moeilijk" zegt ze zacht. Ik knik, een beetje verward.