Broken (BxB) •Dutch• {Voltooid}

Hoofdstuk: 33

P.O.V. Joshua
Het is weer maandag en dat betekent dat ik om 7:00u op moet staan. Veel te vroeg als je het mij vraagt... Ik zucht luid als mijn wekker gaat en sla hem uit.

Ik ga rechtop zitten en rek me uit voordat ik opsta en naar mijn kledingkast loop om kleding te pakken. Ik pak de bovenste broek en de bovenste trui van de stapel en trek dat aan.

In de badkamer gooi ik koud water in mijn gezicht, poets ik mijn tanden en doe ik mijn haar in model. Ik kijk mezelf met een glimlach aan. Ik ben zo veranderd... Ik ben naar de kapper geweest waardoor mijn haar nu in vorm zit, ik ben aangekomen en zit nu op een normaal gewicht en ik heb geen enorme wallen meer onder m'n ogen.

Ik loop naar beneden en zie Johanna aan de tafel zitten. "Goeiemorgen" zeg ik glimlachend. "Goedemorgen. Lekker geslapen?" Vraagt ze. Ik knik. "Ik heb voor zaterdagmiddag een afspraak gemaakt bij het asiel. Dan breng ik je naar je werk en dan gaan we daarna samen kijken" zegt ze met een big smile. "Ik ben benieuwd" zeg ik glimlachend.

————

Ik sta bij mijn kluisje, te klooien met mijn boeken. Ik heb gwn zulke dikke boeken voor de vakken die ik op maandagmorgen heb, dat het bijna niet meer past.

Ik voel een tikje op mijn schouder en draai me om. Als ik oog in oog kom te staan met Tyler, schrik ik en stap ik zover mogelijk naar achter en kijk ik om me heen of er iemand is. Niemand...

"Ik ga je niks doen" zegt hij zuchtend. Ik kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Wat heeft je gedachten veranderd?" Vraag ik, nog steeds niet zeker dat hij echt niks gaat doen. Hij haalt zijn schouders op. "Ik dacht dat Boris gepest zou worden, omdat ik dacht... nou ja, omdat je niet populair was enzo" Hij zucht en kijkt me dan voor de eerste keer in dit 'gesprek' aan. "Maar ik zie hoe gelukkig jullie zijn en hoe blij Boris nu is en dat gun ik hem" zegt hij. Ik knik langzaam.

Ik bekijk zijn gezicht goed en merk dan dat dat niet het enige is. "Is er nog wat?" Vraag ik onzeker, bang dat hij naar me uitvalt. "Nee, alles is oké" zegt hij snel, voordat hij wegloopt en niet meer achterom kijkt.

Er is dus niet iets oké...

Ik haal mijn schouders op en zucht. Ik denk dat ik Boris op hem af moet sturen om het te gaan vragen, want hij kent Tyler al veel langer en ik denk dat hij Boris wel vertrouwt.

Ik doe mijn kluisje dicht en loop naar het lokaal waar ik het eerste uur les heb. Natuurkunde...

————

Het is pauze en ik wacht op Boris bij zijn kluisje. Ik kijk de gangen door en zie veel mensen in groepjes lopen. Sommige zijn druk aan het kletsen en botsen bijna tegen iedereen aan en anderen zijn stil en proberen de drukke mensen te ontwijken. Ik zie Veerle lopen en steek mijn hand op, als begroeting. Ze glimlacht naar me en loopt dan weer verder met haar vriendinnen.

Al snel zie ik Boris en Alain samen lopen. Ze begroeten mij en Boris verwisselt zijn boeken. "Kan ik zo even met je praten?" Vraag ik. "Ja natuurlijk. Gaat het goed?" Vraagt hij bezorgd. "Ja" zeg ik glimlachend. Hij knikt goedkeurend. Hij is veel te snel bezorgd... Dat is een van de dingen die zo leuk aan hem is.

We lopen samen naar het bankje waar ik altijd heb gezeten, en nog steeds vaak zit. Ik ben al een paar keer bij Kyle en Alain gaan zitten, maar ik vind de aula nog steeds te druk.

"Waar wilde je over praten?" Vraagt Boris, terwijl hij me met rustige ogen aankijkt. "Ik denk dat je eens goed met Tyler moet gaan praten" begin ik. Boris kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Waar komt dat ineens vandaan?" Vraagt hij. "Hij kwam vanochtend naar me toe-" verder kom ik niet, want Boris pakt mijn gezicht vast en bestudeerd mijn gezicht. Ik glimlach om zijn bezorgdheid, maar haal zijn handen weg. "Hij heeft niks gedaan, echt niet. Hij vertelde waarom hij het deed, maar ik zag aan zijn gezicht dat er nog iets was, maar toen ik daarnaar vroeg zij hij dat alles oké was en toen liep hij snel weg. Jullie zijn al heel lang beste vrienden en ik denk dat hij jou genoeg vertrouwt om het te vertellen." Leg ik uit. "Hij keek ook heel onzeker toen hij met mij wilde praten. Ik dacht dat het niets zou zijn, maar misschien moet ik dan toch inderdaad met hem gaan praten" zegt hij bedenkelijk. "Volgens mij is hij nu ook helemaal alleen, nu hij jou, Kyle en Alain niet meer heeft." "Ik ga vanmiddag wel naar hem toe" zegt Boris. Ik knik goedkeurend.

De bel gaat weer en dat betekent dat we nu samen economie hebben.

————

Na school loop ik naar mijn fiets om naar huis te gaan. "Zeg je me niet eens gedag" hoor ik Boris achter mij zeggen. Ik draai me om en zie hem met een pruillip staan. Ik grinnik en sla mijn armen om zijn nek heen. "Ik dacht dat je al weg was" fluister ik. "Nope" zegt hij, voordat hij zijn lippen op de mijne drukt. Ik ga mee in de zoen en trek terug als ik geen adem meer over heb. "Ik ga nu naar Tyler toe. Ik heb hem de hele dag niet meer op school gezien" "Is goed. Ik ga naar huis. Johanna zou gaan kijken of ze me bij een hockeyvereniging kan aanmelden" zeg ik glimlachend. "Hockey?" Vraagt hij. "Ja, ik heb op mijn vijfde heel even aan hockey gedaan. Johanna vroeg gisteren of het me leuk leek om het weer te gaan doen. Ik ben benieuwd of ik het nog een beetje kan. Laat je het me weten hoe het is gegaan?" Boris knikt en trekt zich terug uit de knuffel en geeft me nog een korte kus, voordat hij me gedag zegt en naar zijn auto loopt.