Broken (BxB) •Dutch• {Voltooid}

Hoofdstuk: 9

P.O.V. Joshua
Ik wist welke kroeg hij bedoelde. Het is op loopafstand van het weeshuis. Ik kom aan bij de kroeg en zie alle tieners dansen in de kroeg. De muziek hoor je luid door de straat heen galmen en ik zoek naar Boris.

Het is niet bij hem doorgedrongen dat ik vroeg of hij naar buiten wilde gaan, want daar is hij niet. Ik wil naar binnen gaan, maar ze vragen om mijn ID. Ik laat het zien, maar ze laten me niet binnen, omdat ik 17 ben. "Ik moet mijn vriend naar huis brengen. Hij heeft veel te veel gedronken" zeg ik tegen de beveiliger. "Ik loop met je mee" Ik knik goedkeurend.

We lopen de kroeg in en meteen komt de geur van zweet, alcohol en rookmachines mijn neus binnen. Ik zucht. Ik wil hier helemaal niet zijn...  Ik wil in mijn bed liggen en slapen...

Ik zie Boris uiteindelijk druk dansen op de dansvloer, met bier in zijn handen. Gebeurt dit elk weekend? Hij lijkt zo braaf...

"Joshuaaaa" Schreeuwt hij naar mij. Mensen kijken hem raar aan en kijken dan naar mij. Ik voel me erg ongemakkelijk en pak het biertje uit zijn handen. "Nouuu" zeurt hij als een klein kind. Ik pak zijn hand vast, waardoor ik tintelingen in mijn lichaam krijg. Niet aan denken nu Josh... Ik zet het biertje op de bar en loop dan met Boris aan mijn hand en de beveiliger, die achter ons aanloopt, naar buiten.

"Tot ziens" zeg ik tegen hem. Ik vind het fijn dat hij me naar binnen liet om een vriend te helpen. Ik loop weg en ondersteun Boris met het lopen, omdat hij elk moment kan neervallen.

Onderweg is Boris allemaal dingen tegen me aan het brabbelen. Ik haal er geen zinnen uit. "Boris?" "Ja?" Hij kijkt me met ogen aan die niet van hem lijken te zijn. Ik snap niet wat mensen zo leuk vinden aan al dat drinken... "Waarom heb je zoveel gedronken?" "Niemand wil bij mij zijn" "Waar heb je het over?" "Hoe kan ik weten of iemand ook gay is of hetero? Ik kan op niemand afstappen zoals mijn vrienden"

Wat bedoelt hij hiermee? Is hij gay?

"Val je op jongens?" Vraag ik. "Ja, ga je nu weg?" Vraagt hij zielig. "Tuurlijk niet" zeg ik grinnikend.

Ik vertel wel een keertje als hij nuchter is dat ik ook gay ben, want dit gaat hij toch allemaal vergeten.

We komen aan bij het huis van Boris. Ik moet sowieso aanbellen, want ik wel dat zijn ouders weten dat ik er ben en ik wil niet zomaar ik de broekzakken van Boris gaan graaien.

Ik bel aan en na een tijdje wordt er open gedaan door Birgitta die moe uit haar ogen kijkt en in haar badjas staat. "Oh jeetje, Joshua. Kom binnen" Ik glimlach naar haar en loop naar binnen. "Breng hem maar gelijk naar zijn kamer. Ik loop met je mee" Ik knik en loop met Boris naar boven. Hij kan zijn ogen nog moeilijk open houden. "Ik wacht hier wel even" zegt Birgitta, terwijl ik naar binnen loop.

Ik leg hem neer in zijn bed, trek zijn schoenen en sokken uit en sla de deken over hem heen. Op het moment dat ik naar Boris' gezicht kijk, merk ik pas dat ik uit gewoonte zijn schoenen en sokken uit heb gedaan...

Vaak kwam mijn vader ook zo erg dronken thuis, dat hij meteen naar boven liep om te slapen. Ik deed altijd zijn schoenen en sokken uit en sloeg zijn deken over hem heen. Dan maakte ik me snel uit de voeten.

"Joshua?" "Mmh" mompel ik, terwijl ik naar Boris kijk. "Ik vind je leuk" mompelt hij, voordat hij in slaap valt. Ik verstijf en blijf hem voor volgens mij een lange minuut aankijken.

Hij heeft het gezegd. Hij heeft gezegd dat hij me leuk vind. Ik ben blij, maar morgen weet hij niet dat hij dit gezegd heeft, dus ik laat het wel rusten. Ik weet dat hij me leuk vind en daar ben ik al verbaasd en blij over, verder hoeft het nog niet te gaan.

Ik loop de kamer uit en sluit de deur. "Ik wil niet dat je zo laat nog alleen naar buiten gaat om naar huis te gaan. Je kan vannacht wel in de logeerkamer slapen. Ik vraag morgen wel wat er is gebeurd, maar ik zou nu graag weer willen slapen" zegt ze met een lieve glimlach. "Heel erg bedankt" zeg ik dankbaar. Ik ben ook zo moe, ik zou niet weer helemaal terug naar het weeshuis willen lopen.

Ik open de deur van de logeerkamer. Het is klein, maar knus, net zoals mijn eigen kamer. Ik trek mijn kleren uit, zodat ik alleen nog in mijn sportbroekje sta, die ik aan had gelaten. Ik kruip onder de dekens en sluit genietend mijn ogen. Dit bed ligt zo lekker... Niet veel later val ik in een diepe slaap.

————

Ik word wakker door een klop op de deur van de kamer. Ik doe snel mijn trui aan, zodat ze mijn littekens niet kan zien. "Binnen" De deur gaat open en Birgitta staat in de deuropening. "Sorry dat ik je wakker heb gemaakt" "Dat maakt niet uit. Ik moet zo ook weet terug naar huis" zeg ik. "Ik wilde alleen vragen wat er is gebeurd" zegt ze. Ik knik.

"Ik werd om 2 uur gebeld door hem en toen hadden we een heel gesprek. Uiteindelijk zei hij dat hij niet meer wist waar hij woonde en dat hij zijn vrienden niet meer kon vinden, dus ben ik maar naar hem toe gegaan om hem thuis te brengen" leg ik uit. "Bedankt dat je hem hebt thuisgebracht" "Geen probleem" "Mam" hoor ik Boris vanaf de gang zeggen. "Ik kom eraan" roept ze terug. "Wat doe je in- Wat?" Vraagt hij verward als hij mij ziet. "Ik laat jullie wel even alleen" zegt Birgitta met een glimlach.

Boris loopt verward binnen, terwijl ik in kleermakerszit op het bed blijf zitten. "Wat doe je hier?" Vraagt hij. "Ik heb je vannacht thuis gebracht" zeg ik. "Wat? Wat heb ik gedaan?" Vraagt hij, terwijl hij naast me gaat zitten. "Je hebt me om 2 uur dronken opgebeld en toen zei je dat je niet meer wist waar je woonde en je vrienden waren met andere zaken bezig, dus ben ik naar de kroeg gegaan en heb ik je thuis gebracht" "Ik heb geen vreemde dingen gedaan toch?" Ik begin te grinniken. "Je was in jezelf aan het praten, dus ik verstond niet wat je zei, maar je hebt verder niks raars gedaan" "Gelukkig maar" zegt hij opgelucht.

"Ik ga maar weer eens terug naar het weeshuis" zeg ik zuchtend. "Je kan ook hier blijven, het is toch weekend" "Mag dat van je ouders?" "Tuurlijk, ze zijn daar niet zo moeilijk in" zegt hij glimlachend. Ik knik goedkeurend. Ik trek mijn joggingbroek en sokken aan en loop dan met Boris mee naar beneden.