Broken (BxB) •Dutch• {Voltooid}

Hoofdstuk: 5

P.O.V. Boris
Even later komt Joshua zijn kamer uitlopen. Hij kijkt verlegen naar de grond en ik kijk hem glimlachend aan. We lopen samen naar buiten. We zijn allebei stil, maar het is geen ongemakkelijke stilte.

We lopen rondjes in het park en praten wat over normale zaken, zoals school. Ik ben toch eigenlijk wel heel erg nieuwsgierig naar hoe hij in het weeshuis terecht is gekomen. Ik weet dat ik hem pas net ken en daarom wil ik het hem nog niet vragen. Hij moet mij eerst goed kunnen vertrouwen, voordat hij het zegt.

''Wie is Ashley eigenlijk?'' vraag ik nieuwsgierig. ''Ashley is een beetje de enige die me respecteert in het weeshuis'' zegt hij zuchtend. ''Praat je wel met andere mensen dan?'' Hij schudt zij hoofd. ''Jij bent eigenlijk de enige naast Ashley die op dit moment met me praat'' zegt hij, terwijl hij me aankijkt met zijn mooie ogen. ''Ik voel me vereerd'' zeg ik grinnikend. ''Hoe ziet jouw familie er eigenlijk uit?'' Vraagt hij aan mij. ''Ik woon met mijn ouders en mijn 11-jarige zusje, Lize'' ''Het lijkt me echt geweldig om een broertje of zusje te hebben'' zegt hij glimlachend. ''Wil je haar een keer zien?'' Vraag ik. Hij haalt zijn schouders op. "Is goed"

''Wil je nog even met mij mee naar huis?'' Vraag ik glimlachend. ''Is goed. Ik moet wel om 17:30u werken'' zegt hij zuchtend. Ik knik begrijpend. ''Zal ik je dan brengen?'' Vraag ik hem. ''Als dat niet te veel moeite is" zegt hij zacht. "Tuurlijk niet. Anders vroeg ik het ook niet" zeg ik glimlachend. Hij knikt goedkeurend.

We komen aan bij mijn huis en dan lopen we weer naar binnen. "BORIS!" Roept Lize vrolijk, voordat ze de gang in komt rennen. Ik glimlach naar haar en geef haar een knuffel. "Dit is Joshua" Stel ik hem aan haar voor. "Hoi Joshua!" Zegt ze vrolijk, terwijl ze ook haar armen om hem heen slaat. Joshua verstijft, maar al snel slaat hij zijn armen ongemakkelijk om haar heen en glimlacht hij. "Hoi Lize" zegt hij glimlachend. "Ik ga weer naar mama" zegt ze weer vrolijk voordat ze naar boven rent. "Doe je wel voorzichtig!" Roep ik bezorgd naar haar. "Ja-ha" zegt ze zeurend. Ik grinnik en kijk Joshua weer aan. "Ga je mee naar boven?" Vraag ik aan hem. Hij knikt en kijkt naar iets achter mij. Ik draai me om en zie mijn moeder staan. "Hey mam" zeg ik.

"Je hebt bezoek meegenomen" hoor ik een stem verrassend achter me zeggen. "Ja, mam. Dit is Joshua. Een vriend van school" zeg ik. Ze loopt naar ons toe en steekt haar hand uit. Joshua neemt hem voorzichtig aan. "Ik ben Birgitta. Boris' moeder" "Ik ben Joshua" zegt hij. Ze knikt. "Willen jullie iets drinken?" Ik kijk Joshua vragend aan. "Doe maar een glas water" zegt hij. "Doe mijn maar een cola" zeg ik. "We zijn boven" zeg ik nog, voordat ik samen met Joshua naar boven loop.

————

We zijn weer aan het gamen. "Ik kan dit echt niet" zegt Joshua teleurgesteld als hij voor de vierde keer verloren heeft. "Dan moeten we maar blijven oefenen" zeg ik grinnikend. Hij knikt goedkeurend.

Het is 17:15u en ik zet de tv uit. "Kom, ik breng je naar je werk" zeg ik. Hij knikt instemmend. Hij legt de controller onder de tv neer en staat op van de bank. We lopen naar beneden. "Ik breng Joshua even naar zijn werk!" Roep ik door het huis heen. "Oké! Doei!" "Doei!"

Ik zet Joshua af bij het restaurantje. "Dankjewel voor het brengen" zegt hij glimlachend. "Graag gedaan. Zie ik je morgen weer op school?" Vraag ik. Hij knikt goedkeurend. "Tot morgen" "Tot morgen" zeg ik. Hij doet de autodeur dicht, zwaait nog even kort en loopt dan naar binnen.

Ik open weer de voordeur. "Kom eens naar de woonkamer" zegt mijn moeder. Ik doe mijn schoenen en jas uit en loop dan, zoals gevraagd, naar de woonkamer. Mijn moeder zit op de bank met een serieus gezicht. "Kom zitten" zegt ze. Ik slik en ga naast mijn moeder op de bank zitten. "Die Joshua, is dat echt gewoon 'een' vriend van school?" Vraagt ze nieuwsgierig. Ik kijk haar twijfelachtig aan en haal mijn schouders. "Ik weet het niet. Ik ken hem net en hij is heel aardig." zeg ik zuchtend. "Maar?" Vraagt ze. "Maar hij weet niet dat ík homo ben en ik weet niet of híj homo is" zeg ik zuchtend. "Én, hij zit al vanaf de tweede bij mij in de klas en ik heb hem nog nooit opgemerkt in die 4 jaar" zeg ik beschamend. Mijn moeder legt een hand op mijn schouder. "Ik denk dat de eerste stap gewoon vrienden blijven is en dan kan je na een tijdje vertellen dat je op jongens valt" "Maar straks ben ik hem ook kwijt als vriend" zeg ik, terwijl ik met mijn handen door mijn haren ga. "Dat zal vast niet zo zijn. Hij ziet eruit als iemand die een goede vriend kan gebruiken" zegt ze. Ik knik. "En dan?" Vraag ik. "Dat hangt er vanaf. Als hij geen homo is, wordt het even ongemakkelijk, maar kunnen jullie door als vrienden en als hij wel homo of bi is, dat kan natuurlijk ook, dan kan je hem op date vragen, als hij jou ook ziet als meer dan een vriend" zegt ze glimlachend. Ik kijk haar dankbaar aan en ik geef haar een knuffel. "Je bent de beste" "Ik doe gewoon mijn moederwerk" zegt ze grinnikend. Ik geef haar een kus op haar wang. "Ik ga even naar boven" Zeg ik tegen haar. "Is goed. Ik ga aan het eten beginnen" Ik knik goedkeurend.