Broken (BxB) •Dutch• {Voltooid}

Hoofdstuk: 22

P.O.V. Joshua
We komen bij mij thuis aan.

Ik vind het nog steeds vreemd dat het nu ook mijn huis is. Ik heb voor mijn gevoel zo lang in het weeshuis gezeten dat een normaal huis vreemd was geworden.

Ik heb ook in deze week een sterke band opgebouwd met Johanna dat het lijkt alsof ik haar al mijn hele leven ken, alleen dan nu als mijn moeder. Ik noem haar nog steeds bij haar voornaam, omdat ik anders het gevoel heb dat ik mijn eigen moeder inruil en dat wil ik helemaal niet.

Ik open de voordeur en dan stap ik samen met Boris naar binnen. "Ik ben thuis. Boris is er ook" roep ik door het huis, omdat ik niet weer waar ze is. "Is goed schat! Ik ben de was aan het doen!" Roept ze van boven. "Zullen we naar mijn kamer?" Vraag ik aan Boris. Hij knikt en samen lopen we naar mijn kamer. Ik plof op mijn bed en sluit dan even mijn ogen. "Gaat het goed?" Vraagt Boris, als ik voel dat hij naast me komt zitten. "Ja hoor" fluister ik, terwijl ik op mijn ellebogen steun. "Je weet dat je me alles kunt vertellen hè" zegt hij. "Ja, dat weet ik" zeg ik glimlachend. Ik ga rechtop zitten en sla mijn armen om Boris heen. Hij pakt mij stevig vast en ik sluit genietend mijn ogen.

Ik voel me zo goed bij hem. Als ik zo in zijn armen zit voel ik me zo veilig en ben ik tegen alles en iedereen beschermd.

Ik voel toch een eenzame traan over mijn wang heen glijden en die wordt al snel door meerdere tranen gevolgd. Boris wrijft met zijn hand over mijn rug en geeft me een kus op mijn kruin. "Je hoeft je echt niet sterk te houden op een dag als deze. Ik zou het heel normaal vinden als je de hele dag op je bed zou liggen en huilen" zegt hij begrijpend. "Ik mis haar gewoon zo erg. Ze maakte altijd iedereen blij en ze was altijd vrolijk" snik ik. "Dat is een mooie herinnering om je aan vast te houden" zegt hij. Ik knik en als ik weer uitgehuild ben, trek ik me weer terug uit de knuffel.

"Dankjewel, dat je er voor me bent" fluister ik. "Natuurlijk" zegt Boris glimlachend. "Wil je een film kijken?" Vraag ik, om van onderwerp te veranderen. "Ja, dat is goed" Ik pak mijn laptop en start Netflix op. "Zullen we anders samen aan een serie beginnen?" Vraagt Boris. "Ja, leuk! Welke?" Vraag ik. "Ik wil al heel lang aan Lucifer beginnen" zegt hij. "Ik ken het niet, maar is goed" zeg ik. Ik start hem op en al snel zit ik er helemaal in.

"Joshua!" Ik schrik van de stem van Johanna. "Ja?!" Roep ik terug. "Blijft Boris eten?!" Ik kijk Boris vragend aan. Hij knikt goedkeurend. "Ja!" Roep ik. "Oké!"

We kijken weer verder naar de serie en ik laat me tegen Boris aanzakken. "Ben je moe?" Vraagt hij. Ik knik. "Ik slaap nooit goed rond deze dag" "Snap ik"

————

Rond 21:00u gaat Boris weg. Ik loop met hem mee naar de voordeur om hem gedag te zeggen. "Ik zie je morgen weer" zeg ik. "Ja, ik kan je morgen alleen niet ophalen. Ik moet nog langs de tandarts in de ochtend" "Maakt niet uit. Ik zie je dan wel in de les" zeg ik glimlachend. Hij knikt en geeft me een kus. "Tot morgen" zegt hij. "Tot morgen" zeg ik glimlachend terug. Hij gaat in zijn auto zitten en dan rijdt hij weg. Ik zwaai nog naar hem totdat hij om de hoek is weggereden.

Ik sluit de deur weer en loop naar binnen. "Wil je wat drinken?" Vraag ik aan Johanna. "Ja, doe maar een wijntje" Ik knik en loop naar de keuken. Ik schenk een glas wijn in voor Johanna en een glas water voor mezelf.

Ik neem de glazen mee naar de woonkamer en ga naast Johanna op de bank zitten. "Wat ben je aan het kijken?" Vraag ik, als ik zie dat er reclame is. "Expeditie Robinson" "Dat is echt leuk!" "Ja he, ik zou alleen nooit mee willen doen" zegt ze lachend. "Ik zou al die spellen niet aankunnen" zeg ik grinnikend. "Nee, dat inderdaad ook niet, maar ik zou niet zo lang kunnen leven buiten de bewoonde wereld" zegt ze. "Nee, dat is inderdaad ook wel waar"

Ze reclame is weer afgelopen en Johanna en ik kijken in stilte naar het programma.