Broken (BxB) •Dutch• {Voltooid}

Hoofdstuk: 32

P.O.V. Joshua
"Heb je veel familieleden?" Vraag ik na een tijdje. "Ja, ik heb een redelijk grote familie. Mijn moeder heeft nog twee zussen en een broer en die hebben alle drie een man/vrouw en die hebben allemaal 1 kind samen en mijn vader had nog een broer en een zusje en alleen zijn broer heeft een vrouw. Zijn zusje is nog single" Ik knik geïnteresseerd. "Zie je ze vaak?" "Mwah, alleen op verjaardagen. Heb jij eigenlijk nog familieleden?" Vraagt Boris aan mij.

"Ik weet alleen dat mijn moeder en vader allebei nog een broer hadden, maar ik weet niet waar ze wonen, of ze getrouwd zijn en of ze kinderen hebben" "Heb je ze ooit wel een keer gezien?" "Ja, alleen toen ik heel klein was. Ik weet dat ze allebei op de begrafenis van mijn moeder waren, maar daarna heb ik ze nooit meer gezien" leg ik uit. "Zou je ze ooit nog willen zien?" Ik haal mijn schouders op. "Ik denk het wel, maar ik weet niet of ze mij nog kennen en of ze mij nog willen zien" "Ik zou geen reden weten waarom ze jou niet willen zien. Ik zou je graag willen helpen met de zoektocht" zegt Boris glimlachend. Ik kijk hem aan en glimlach. "Ik hou van je" zeg ik vrolijk. "Ik hou ook van jou" Ik ga op zijn schoot zitten en sla mijn armen om hem heen, voordat ik mijn voorhoofd tegen de zijne aanleg.

We blijven zo een tijdje zitten en dan staan we allebei weer op om naar huis te gaan. Het is alweer bijna etenstijd en Johanna en ik gaan pizza eten. Ik hou er van! Boris en ik lopen hand in hand door de straten heen en we komen eerst langs mijn huis. "Ik zie je morgen weer op school" zeg ik. "Ja, hoeveelste begin je?" Vraagt hij. "Eerste" zeg ik zuchtend. "Ik tweede. Ik zie je dan wel in de pauze" Ik knik en geef hem een kus. Boris is het daar niet mee eens en trekt me weer naar hem toe voor een zoen. Ik glimlach tegen zijn lippen aan en trek dan na een paar seconden terug. Ik kijk hem aan in zijn mooie chocolade bruine ogen. Hij trekt zich terug uit mijn armen. "Tot morgen" zeg ik. "Tot morgen babe" zegt hij, terwijl hij wegloopt. Ik grinnik en loop mijn huis binnen. "Ik ben er weer" roep ik. "Ik ben in de woonkamer"

Ik loop naar de woonkamer nadat ik mijn jas en schoenen heb uitgedaan. Ik ga naast Johanna op de bank zitten. "Hoe laat komt de pizza?" Vraag ik. "Over een kwartiertje" Ik knik goedkeurend. "Heb je nog wat leuks gedaan met Boris?" Vraagt Johanna. "Niet persé iets leuks, maar het was wel heel gezellig. We hebben in een parkje gezeten en gekletst" "Dat mag ook wel een keer. Iets rustigs" Ik knik instemmend.

Als de bel gaat sta ik op om de pizza's van de bezorger aan te nemen. Johanna heeft al betaald, dus dat is makkelijk. Ik open de deur en neem de pizza's aan. "Eet smakelijk" zegt de jongen. "Bedankt" Ik doe de deur weer dicht en loop naar de keuken waar Johanna al twee borden neer heeft gezet.

Ik zet de dozen op tafel en ga tegenover Johanna zitten. We eten onze pizza in stilte op. "Vind je een huisdier leuk?" Vraagt ze plotseling aan mij. Ik kijk haar met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Een huisdier?" Vraag ik. "Ja, misschien een hond. Ik wilde altijd al heel graag een hond, maar omdat ik alleen was, redde ik dat natuurlijk niet met mijn werk. Dan zit zo'n beestje lang alleen. Maar nu ben jij erbij en ben jij meestal thuis als ik er niet ben" legt ze uit. "Ik vind honden geweldig" zeg ik glimlachend. Johanna kijkt mij, met een grote lach op haar gezicht, aan. "Zullen we dan in het weekend gaan kijken in een asiel?" "Ja, lijkt me leuk" Ze knikt. "Heb je ook al een ras in gedachte?" Vraag ik. "Ik vind labradors altijd zo leuk" "Daar ben ik het mee eens, vooral die pups" "Ja, die zijn zo schattig"

We hebben nog een tijdje over honden gehad en al snel waren de pizza's op. Ik help Johanna met de afwas en dat is ook al snel opgeruimd. "Ik ga naar boven, want ik moet nog veel doen voor school" zeg ik zuchtend. "Is goed schat" Ik loop naar mijn kamer en ga aan mijn bureau zitten. Ik pak mijn telefoon en kijk op de schoolapp wat ik moet maken en leren. Ik moet huiswerk van wiskunde en aardrijkskunde maken en ik moet alvast een beetje leren voor scheikunde, want daar heb ik donderdag een toets voor.

Na een uurtje vind ik het mooi geweest en ruim ik alles op. Ik loop naar de badkamer om een lekkere warme douche te nemen en te ontspannen.

Als ik klaar ben loop ik weer naar beneden. Ik zie Johanna op de bank zitten, terwijl ze iets op haar telefoon aan het doen is. Ze kijkt op als ze me aan hoort komen en glimlacht naar mij. Ik ga naast haar zitten en pak ook mijn telefoon van de salontafel. "Deed je vroeger eigenlijk aan een sport? Ik heb je er nooit over horen praten" vraagt ze nieuwsgierig. "Ik deed heel even aan hockey, maar toen m'n moeder overleed betaalde mijn vader het niet meer en mocht ik niet meer komen" zeg ik zuchtend. "Vond je het leuk?" Ik knik. "Ik kon altijd mijn agressie eruit slaan, voor zover ik die in die tijd had. Alles was toen nog goed" zeg ik met een zwakke glimlach. "Zou je het leuk vinden om het weer op te pakken? Zodat je weer iets naast school hebt. Je werkt nu natuurlijk ook niet meer zoveel als eerst"

Dat klopt, ik ben heel veel minder aan het werk, omdat ik nu niet meer alles zelf hoef te betalen en ik nu een sociaal leven heb, om het zo maar te zeggen.

"Ja, ik zou het wel leuk vinden om weer te proberen, maar ik weet niet of ik het nog kan. Het is al zo lang geleden en zo lang heb ik vroeger ook niet gespeeld" "Je kan het altijd proberen. Het gaat om het plezier die je erin hebt en niet of je de beste bent of niet" "Daar heb je gelijk in. Dankjewel, dat je dit allemaal voor me regelt" zeg ik, terwijl ik mijn armen om haar heen sla. "Natuurlijk. Dan ga ik morgen even kijken of ik iets kan regelen" Ik knik glimlachend. "Ik zou het heel leuk vinden al je iets kan vinden"