Broken (BxB) •Dutch• {Voltooid}

Hoofdstuk: 15

P.O.V. Boris
Het is nu 14:55u en ik sta zenuwachtig voor de kamerdeur van Joshua. Ik hoor hem allemaal dingen schelden, waardoor ik zachtjes grinnik. Ik zucht diep in en uit en klop op de deur. De deur gaat langzaam open en ik zie Joshua's hoofd de hoek omkomen. "Kan je nog even wachten? Het is hier echt een rotzooi" zegt hij, terwijl hij rode wangetjes krijgt. Ik knik goedkeurend. "Is helemaal goed" Hij knikt en doet dan weer de deur dicht.

Na ongeveer 3 minuutjes gaat de deur weer open, maar nu helemaal. Mijn mond valt open als ik hem zie. Hij staat daar met een nette spijkerbroek, trui en schoenen. Ik kijk hem van top tot teen aan en sluit dan mijn mond als ik hem een beetje te lang aanstaar. "Je ziet er echt heel mooi uit" zeg ik, terwijl ik naar hem glimlach. Hij krijgt roze blosjes op zijn wangen. "Dankjewel" zegt hij. Hij doet de deur achter zich dicht en samen lopen het weeshuis uit.

We zitten in de auto op weg naar een heel mooi park, een plaatsje verderop. "Wat gaan we doen?" Vraagt Joshua na een tijdje. "Dat is een verrassing" zeg ik grinnikend. Hij zucht, maar knikt dan toch. Hij legt zijn hoofd in zijn hand en leunt tegen het raam aan. Ik pak voorzichtig zijn hand vast die op zijn been ligt, bang dat hij het er niet mee eens is, maar hij pakt hem juist stevig vast. Ik kijk hem glimlachend aan en hij doet precies hetzelfde.

Als we bij het park aangekomen zijn, stap ik uit de auto. Joshua volgt mijn voorbeeld en dan leid ik hem de weg naar het mooiste plekje van dit park. We moeten een berg op en dan hebben we heel mooi uitzicht over de stad. Als we boven zijn, kijk ik naar Joshua voor zijn reactie. Ik zie hem bewonderend om zich heen kijken. "Ik kom hier altijd als ik even alleen wil zijn" zeg ik uit het niets. "Het is hier echt prachtig" zegt hij. Ik knik instemmend. We gaan samen op het gras zitten en ik pak wat eten en drinken uit mijn rugzak die ik heb meegenomen. Ik geef Joshua een broodje die hij aanneemt. "Ik hoop dat je deze salade lekker vindt" zeg ik. "Het ziet er lekker uit, dus dat zal ook wel zo zijn" zegt hij.

Na een paar minuten zitten we vol en gaan we op het gras liggen. "Ik word waarschijnlijk woensdag geadopteerd" hoor ik Joshua zeggen. Ik draai me op mijn zij en leg mijn hoofd op mijn arm, zodat ik hem aan kan kijken. "Dat is echt super. Johanna heet ze toch?" Vraag ik. Hij kijkt me aan en knikt. "Ze is zo lief. Ze zocht eerst naar jongere kinderen, maar toen ze mij zag was ze van gedachten veranderd." Legt hij uit. "Ik snap dat alleen niet, want ik ben niet speciaal" mompelt hij erachteraan. "Ik snap haar wel, want je bent een hele lieve jongen en iedereen is speciaal, dus jij ook" zeg ik. Hij draait zijn hoofd naar mij toe en kijkt me intens aan.

"Waarom heb je mij eigenlijk op een date gevraagd?"

P.O.V. Joshua
Ik kijk Boris aan, wachtend op een antwoord. Waarom heb ik deze vraag nou weer gesteld? Waarschijnlijk vindt hij me niet eens echt leuk en vroeg hij het gisteren gewoon uit impulsiviteit.

Ik sta zonder iets te zeggen op en loop snel weg, terwijl de tranen in mijn ogen prikken. Ik voel een hand op mijn pols en ik wordt omgedraaid, zodat ik in Boris' gezicht kijk. Ik veeg snel mijn tranen weg en knipper de opkomende tranen weg. "Waarom loop je weg?" Fluistert Boris. "Hoe kan je mij nou leuk vinden? Ik ben van binnen en buiten gebroken en ben moeilijk om te lijmen. Ik heb teveel meegemaakt Boris en daarom weet ik dat je mij niet leuk kan vinden." Zeg ik van slag. Ik voel de tranen weer over mijn wangen glijden en ik buig mijn hoofd naar beneden. Ik wil niet huilen... Ik wil sterk blijven. Ik voel twee handen op mijn wangen en kijk Boris aan in zijn mooie glinsterende ogen die mij bezorgd aankijken. "Je bent een speciaal persoon Josh. Je moet me geloven als ik dit zeg. Ik heb je op een date gevraagd, omdat ik je leuk vind en ik wil je beter leren kennen. Ik weet ook dat je een moeilijke periode achter de rug hebt en ik wil je daarmee helpen. Je moet mij niet wegduwen, maar juist binnen laten. Ik weet zeker dat alles langzaamaan weer goed komt" zegt hij zeker. Ik schud lichtjes mijn hoofd. "Je bent veel te goed voor mij en-" Ik voel ineens twee lippen op die van mij. Ik schrik en weet niet wat ik moet doen. Ik heb dit nog nooit gedaan... Nog een ding waarom ik hem niet verdien...

Ik trek mij terug en ren hard weg, en ver ook.

P.O.V. Boris
SHIT! Wat heb ik nou weer gedaan! Ik kon weten dat hij dit niet wilde! Ik grijp met mijn handen naar mijn hoofd en trek aan mijn haren. Ik ben zo dom! Ik loop terug naar de plaats waar we net zaten en pak mijn tas en prop daar alles in. Ik ren naar de auto en ga zitten. In gooi mijn tas op de achterbank, start mijn auto en rij weg. Ik rij door alle straten heen, opzoek naar Joshua.

Na een uur geef ik het op. Ik rijd naar een club en parkeer daar mijn auto. Ik stap uit, doe mijn auto op slot en loop naar binnen. Ik ga rechtstreeks naar de bar waar in om een paar shots vraag die ik gelijk naar binnen werk.

Ik blijf maar drinken en drinken om Joshua uit mijn hoofd te krijgen, wat me verdomme niet lukt.

Het laatste wat ik meekrijg is de harde vloer die ik plotseling onder mij voel...