Broken (BxB) •Dutch• {Voltooid}

Hoofdstuk: 17

Omdat ik al zover vooruit heb geschreven, ga ik elke dag een hoofdstuk uploaden rond 13:00u😊

Xxx Eline
————————————————————————

P.O.V. Joshua
Birgitta loopt de kamer uit en ik blijf alleen over met Boris.

De dokter komt na een tijdje binnen en begint Boris te controleren. Hij haalt de buis uit zijn mond en controleert daarna de apparaten. "Hij wordt zo wakker. Ik heb hier alvast wat water neergezet" Ik knik en dan loopt hij de kamer weer uit.

Ik kijk Boris weer aan. Als ik niet was weg gerend, had hij dit nooit gedaan. Ik blijf hem aankijken en pak zijn hand voorzichtig vast. "Ik ga je niet meer wegduwen Boris. Wordt alsjeblieft snel wakker" zeg ik tegen hem, terwijl ik naar zijn hand blijf kijken. Ik voel een kneepje in mijn hand en kijk er glimlachend naar. Ik kijk naar zijn gezicht, wachtend totdat zijn mooie ogen weer tevoorschijn komen. Ik zie zijn ogen na een tijdje knipperen en open gaan. Hij laat een pijnlijke kreun. Ik blijf zijn hand vasthouden en kijk hem aan. "Dit liep toch iets anders af dan ik had gedacht" zegt Boris schor. Ik kan een grinnik niet onderdrukken, maar kijk hem daarna weer bezorgd aan.

Ik pak het water naast het bed en laat hem het opdrinken. "Waarom heb je jezelf vergiftigd?" Vraag ik. "Ik kon je nergens meer vinden en ik wilde even niet meer aan je denken en dan ga je aan de drank" zegt hij zuchtend. "Je moeder en ik waren bezorgd om je. Doe dit nooit meer alsjeblieft" smeek ik hem. Hij knikt. "Ik beloof het je" De deur gaat open en Boris' moeder en zusje komen binnen gelopen. "Boris!" Roept Lize vrolijk, terwijl ze naar haar grote broer toe rent. "Hey Lize" zegt hij, voordat hij op het bed klopt als teken dat ze bij hem moet komen zitten. Ze klimt op het bed en geeft Boris een knuffel. Ik zie dat het hem pijn doet, maar hij laat niks merken. Hij wil een sterke broer zijn. "Mag je alweer bijna naar huis?" Vraagt ze lief. "Dat weet ik niet. Dat zegt de dokter zometeen" ze knikt goedkeurend. Birgitta komt er ook bij en geeft haar zoon een kus op zijn voorhoofd. "Ik ben blij dat je niks mankeert" zegt ze opgelucht. Boris kijkt haar schuldig aan. "Het spijt me" zegt hij tegen haar. "Dat is je geraden ook. Een paar glaasjes meer was je dood geweest" zegt ze met tranen in haar ogen. Boris kijkt naar beneden en trekt zijn hand uit de mijne. Hij slaat zijn armen om Birgitta heen. "Ik zal het niet meer doen, echt niet" zegt hij. Ze knikt.

De deur gaat ineens open en de vader van Boris komt binnen lopen. "Papa!" Ze springt in zijn armen en meneer Molens slaat zijn armen om haar heen, voordat hij naar Boris toe loopt. Hij geeft eerst Birgitta een kus op haar slaap en dan kijkt hij of alles goed met Boris gaat. Ik wijs naar de stoel waar ik op zat, als teken dat hij op de stoel kan zitten. Hij bedankt mij en ik zeg dat ik weg ga. Iedereen knikt en ik loop de kamer uit.

————

In het weeshuis loop ik naar mijn kamer. Ik zie Ashley op mijn bed zitten en als ze mij ziet, kijkt ze mij met een glimlach aan, maar ik kan niet blij zijn met deze date, want ik heb het weer eens verpest. Ik loop snel naar Ashley toe en sla mijn armen om haar heen, voordat ik alles eruit huil. "Het is dus niet goed gegaan?" Vraagt Ashley bezorgd. Ik schud mijn hoofd. "Ik heb het weer verpest" "Dat zal je echt niet gedaan hebben" zegt ze vastbesloten. "Hij ligt in het ziekenhuis door mij" snik ik en ik trek mij terug. "Hij zoende mij plotseling en ik rende weg. Hij kon mij niet vinden en is gaan drinken, waardoor hij een alcoholvergiftiging heeft opgelopen" leg ik uit. "Dat is niet jouw schuld Josh. Jij was er nog niet klaar voor en daarom schrok je." stelt Ashley mij gerust. Ik knik. "Ga maar slapen. Het is al laat en morgen komt Johanna je ophalen." zegt ze met een lach en een knipoog. "Ja, ze had me gebeld dat ze morgen komt om te tekenen en mij op te halen." zeg ik. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht en meteen voel ik me al iets beter.

Als Ashley mijn kamer uit is, kleed ik mij om en doe mijn routine, voordat ik in mijn bed ga liggen. Ik kijk nog snel even naar de foto van mij en mijn ouders en daarna val ik in een diepe, rustige slaap.

P.O.V. Boris
De volgende morgen mag ik weer naar huis, waar ik heel erg blij mee ben. Mijn moeder komt de kamer binnen gelopen en geeft mij een knuffel. "Kan je mij alsjeblieft naar Joshua brengen. Ik moet met hem praten" mompel ik. Ze knikt. "Is goed" Ik kijk haar dankbaar aan. "Hij was heel erg bezorgd om je, wat betekent dat hij heel erg veel om je geeft. Je moet goed voor hem zorgen en het rustig aan doen. Hij ziet eruit als iemand die nog geen ervaring heeft gehad met enige liefde" Ik knik begrijpend. "Ik geef ook om hem, dus ik beloof het je"

We zitten in de auto en ik wijs mijn moeder de weg. Als we bij het weeshuis zijn aangekomen, bedank ik mijn moeder. "Hoe ga je naar huis? Je kan niet gaan lopen" zegt mijn moeder bezorgd. "Ik neem wel de bus. Het komt goed mam" Ik geef haar een kus op haar wang en stap de auto uit. Ik loop het weeshuis binnen en begroet de man van de eerste keer. Hij groet mij nu wel vriendelijk, wat al een hele verbetering is. Ik loop naar de kamer van Joshua en klop op de deur. "Kom maar binnen" hoor ik hem zeggen. Ik open de deur en sluit het achter me. Hij is druk bezig met het inpakken van een tas. "Hey" zeg ik zacht, een beetje bang voor zijn reactie. Hij staat stil en draait zich naar mij om. "Hoi" zegt hij ongemakkelijk. "Kan ik even met je praten?" Vraag ik. Hij knikt en gaat op zijn bed zitten. Ik loop naar het bed en ga naast hem zitten.

Het is een tijdje stil. Volgens mij weet geen van beide wat hij moet zeggen. "Het spijt me van gisteren. Ik had je niet plots mogen zoenen, maar ik wilde je alleen helpen. Het was alleen niet de goede manier" begin ik. Ik wacht op zijn reactie, die niet komt. Ik zucht en buig mijn hoofd van schaamte. Waarom was ik hier ook alweer heen gegaan? Ik wist dat hij mij niet meer wilde spreken...