Broken (BxB) •Dutch• {Voltooid}

Hoofdstuk: 31

P.O.V. Joshua
Ik word wakker door mijn mobiel die afgaat. Ik zucht luid en neem dan, zonder te kijken wie het is, op.

Ik: "Hallo, met Joshua" mompel ik.
Onbekend: "Hey Josh. Sorry dat ik je wakker bel, maar we gaan nu naar Tristan toe. Ik denk dat je je wekker bent vergeten te zetten"
Ik: "Shit. Is het al 10:00u!" Roep ik, nu goed wakker.
Ashley: "Het is kwart voor tien. Kan je binnen een kwartiertje hier zij?"
Ik: "Ja natuurlijk. Tot zo"
Ashley: "Tot zo"

Ik hang op, kleed me als een speer aan, doe mijn haar in model en ren dan naar beneden. "Ook een goedemorgen" hoor ik Johanna lachend zeggen. "Goeiemorgen" "Waarom zo gehaast?" "Ik moet om 10:00u bij het weeshuis zijn. Ik ben mijn wekker vergeten te zetten" mompel ik met mijn mond vol. "Doe rustig aan. Ik breng je wel" zegt Johanna. "Bedankt!"

Om 9:50u zitten we allebei in de auto en rijden we naar het weeshuis toe. "Is het gisteren eigenlijk goed gegaan? Ik heb je helemaal niet meer gesproken" "Ja, gelukkig wel. Hij was moe, dus hij ging nadat we even hadden gekletst slapen. Het is echt een heftig verhaal wat hij heeft meegemaakt" "Ik had het inderdaad van Ashley gehoord. Als je je moeder ziet liggen op de grond en ze beweegt niet meer, zou ik ook zo van slag zijn. Ik ben blij dat je hem kan helpen"

We komen aan en ik stap snel de auto uit. "Bedankt voor het brengen" "Geen dank schat. Tot zo" "Tot zo"

Ik loop snel naar binnen, gelijk door naar het kantoor van Ashley. "Oh, je bent er al. Kom, dan gaan we gelijk" Ik knik en loop met haar mee naar de kamer van Tristan. Ashley klopt op de deur. "Kom maar" Ashley kijkt mij verbaasd aan en ik grijns trots. Ik open de kamerdeur en kijk Tristan dan glimlachend aan. "Goeiemorgen. Lekker geslapen?" Vraag ik. Tristan knikt. "Kom je mee naar beneden? Het ontbijt is al begonnen" zegt Ashley. Tristan knikt weer en staat dan op.

Hij heeft zich al helemaal klaar gemaakt, dus we kunnen gelijk gaan.

Onderweg naar de eetzaal kijkt Tristan nerveus om zich heen. Ik leg mijn hand op zijn schouder en knijp er even in. "Het komt goed" Tristan kijkt mij aan en knikt dan. We lopen de eetzaal in en Tristan kijkt goed om zich heen.

Ashley vertelt hem alle standaard informatie, zoals waar je het eten kan halen en van van hoe laat tot hoe laat je het ontbijt, de lunch en het diner kan eten.

Als Tristan wat eten heeft gepakt, lopen we naar de tafels waar de kinderen tussen de 10 en 13 jaar zitten. Ashley stelt Tristan voor aan de groep en dan gaat hij zitten naast een jongen van zijn leeftijd. "Ik ga er weer vandoor oké. Als je me nodig hebt, kan je het aan Ashley vragen en die belt mij dan" leg ik uit. "Is goed" zegt hij glimlachend. Ik geef hem nog een schouderklopje en dan loop ik naar Ashley die nog aan het hoofd van de tafel staat. "Ik ga er weer vandoor. Ik wil nog wat met Boris doen op deze mooie zondagmiddag." "Is goed. Veel plezier" "Dankje"

Ik loop het weeshuis weer uit en bel Johanna dan.

Ik: "Hey, ik ga even langs Boris. Ik ben voor het eten weer terug"
Johanna: "Is helemaal goed. Wil je vanavond pizza eten?"
Ik: "Ja, lekker! Doei"
Johanna: "Doei schat"

Ik ga bij het bushokje staan en wacht totdat de juiste bus er is. Ik stap in, check me in en ga dan op een stoel zitten. Ik kijk naar buiten en laat mijn ogen langs alle huizen gaan.

Na een klein kwartiertje ben ik bij de goede halte en stap ik uit. Ik loop nog 5 minuutjes naar het huis van Boris en als ik er ben, druk ik op de bel. Ik wiebel zenuwachtig op mijn hielen en al snel wordt de deur open gemaakt door de vader van Boris. "Goedemiddag meneer Molens" groet ik hem beleefd. "Goedemiddag Joshua. Noem me maar Dirk" zegt hij glimlachend, voordat hij me binnenlaat. "Boris zit op zijn kamer" Ik knik, groet Birgitta ook nog even snel die in de woonkamer met Lize zit en loop dan naar boven. Ik klop op zijn deur en wacht op een antwoord. "Mam, ik ben bezig" hoor ik hem zuchtend zeggen. Ik grinnik en open de deur. "Ik zei toch- Hey" zegt hij ineens vrolijk als hij me in het vizier krijgt. "Hey" Hij komt naar me toe lopen en slaat zijn armen om me heen, voordat ie me snel een kus geeft. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht. "Wat brengt jou hier?" Ik haal m'n schouders op. "Ik dacht dat je misschien even mee naar buiten wilde, om even te wandelen" zeg ik. "Maar ik hoorde dat je bezig was, dus ik kan ook wel hier blijven" "Nee joh, dat kan wel wachten. Ik ben wel toe aan wat frisse lucht." Zegt hij. Ik knik.

Als Boris zijn jas en schoenen aangetrokken heeft, gaan we naar buiten. Ik pak de hand van Boris vast en neem hem mee naar het parkje waar hij me mee naartoe had genomen op de eerste date. Dat was pas een ramp... Ik ben blij dat alles goed is gekomen.

"Wat was je aan het doen?" Vraag ik nieuwsgierig. "Ik moest een opdracht doen voor school" "Welk vak?" "Muziek" Ik kijk hem verbaasd aan. "Ik wist niet dat je muziek volgde" Hij grinnikt. "Ik vertel het ook niet zo vaak aan mensen. Ik vind het iets persoonlijks" Ik knik begrijpend. "Speel je een instrument of zing je?" "Ik speel gitaar en een beetje piano en heel soms zing ik erbij, maar ik kan het niet zo goed."

Ons vredige gesprek wordt onderbroken door een groep jongens die aan de overkant van de straat staan te lachen. "Flikkers!" Roept een jongen heel hard, waardoor Boris stil gaat staan en zich omdraait. Ik voel de grip om mijn hand verstevigen. "Laat het gaan. Ze zijn het niet waard" mompel ik. Boris zucht en ontspant zich weer. "Ik weet het, maar ze moeten dat soort dingen gewoon niet tegen mij zeggen. Alleen mijn ouders weten het al een tijdje en natuurlijk de mensen op school, maar ik heb het nog niet tegen andere mensen gezegd in mijn familie."

We komen aan in het parkje en gaan naar het plekje waar Boris mij voor de eerste keer mee naar toe had genomen. We gaan daar zitten en ik leg mijn hoofd op de schouder van Boris.

"Ik houd van dit plekje" mompel ik. "Ja, ik ook" zegt Boris zuchtend. Ik kijk hem aan en hij kijkt terug.

Ik houd van hem en wil hem nooit meer kwijt...