Yakın gelecekte öngörülebilen teknolojilerin peşine düşen ülkeler, bir güç yarışına girer. Ülkelerin tehlike getiren icatları, dünyaya sunulması konusunda yöneticileri düşündürür. Yapay zekâ ve biyolojik silah üretiminde ilerleyen bir hükümet dünyay...
Merhaba... Nasılsınız? Hikayemiz günümün her saniyesi aklımda. Sizlerin de öyle mi? Bütün düşüncelerimde onlar geziyor ve sürekli hayalime geliyorlar. Bana umudu öğretiyorlar. Onları özlediniz mi?
Uzatmadan hikayemize geçmek istiyorum. Oy vermeyi ve yorum yapmayı lütfen unutmayalım. 500 yorum sınırımıza uyalım. Yorum göremediğim paragraflarda üzülüyorum. Bana hislerinizi belli edin...
Bu bölümde Doğa Perla'nın anlatımıyla Hesna ve Kwang'ın kaçırıldıktan sonra geride neler yaşandığını okuyacaksınız. Olayı Doğa'nın gözünden okuduktan sonra Hesna'nın anlatımıyla bölüme devam edeceğiz. Bu kısım önemli. Geride yaşananları bilmeniz gerektiğinden Doğa'nın anlatımı şart. Bu yüzden bölümü dikkatli okuyalım. Keyifli okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"En zor kayıplar, kendini bulma fırsatıdır."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zihnim bu anın gerçekliğini sorguluyordu. Bu karşılaşmanın bir rüya olabileceği sürekliliğini koruyan bir düşünceye dönüştü. Fakat bu farkı idrak etmeme sebep olan kuvvetli bir sarılmayı vücudumda hissetmek bütün duygularımı değiştirdi. "Seni bulacağımı biliyordum." Doğa öyle kuvvetli sarılmıştı ki rüya olsa sıçrayarak uyanmam gerekirdi. Benim tepkisiz halim yüzünden benden ayrıldı. Doğa'ya şaşkınlıkla bakmayı sürdürdüm. Donuk bakışlarım karşısında bir adım daha geri çekildi. Matteo da merdivenden çıkmış ve Doğa'nın yanında durmuştu. Kwang'a bakarak, "Kwang, aynı rüyayı görüyor olamayız değil mi?" dedim. "Ya da aynı illüzyonu?" diye eklediğinde ikimiz de birbirimize bakıyorduk. Gerçek olduklarına hala inanamıyordum. Doğa, "Siz ne diyorsunuz?" dediğinde bu anlamsız sorular karşısında sinirli de duruyordu. Kısa bir sessizlik oldu. Gözlerimi kocaman açmış halim hala dikkatle Doğa'ya bakıyordu. Doğa bu sessizliğe artık tahammül edemez gibi tekrar sarıldı bana. Öyle içten öyle savunmasız bir sarılmaydı ki bu, onun yorgunluğunu bütün kemiklerimde hissetmiştim. İçli hıçkırıkları artık tutulamayacak raddeye gelmiş gibi boğazından dökülürken ağlamaya başladı.
