| YETİŞKİN İÇERİKLİDİR. +18 |
"Sana ne demiştim? Vücudun ve sen, sadece bana aitsiniz." Ağzımın içinde homurdanma benzeri bir ses çıkardım ve kalçama sert bir şaplak aniden indiğinde gözlerimi kocaman açtım. Yaramazlık yaparken yakalanmışım gibi, "İ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Masal'ın nişan davetinde giydiği elbise ve kombini.)
Keyifli okumalar dilerim. ♥️
***
Ben oldukça büyük olan elbise kutumu taşırken, Ah Yoo Na da aldığımız diğer eşyaları taşıyordu. Dönüşte Park Soo Yun ailesinin gittiğini, yalnızca nişan için verilecek olan davete katılıp tekrar gideceklerini haber vermek için aramıştı ve ben de Ah Yoo Na'yı kahve içmek için eve davet edip edemeyeceğimi sormuştum. Bir sorun olacağını düşünmüyordum ama Park Soo Yun'a sormak zorundaydım, sonuçta onun eviydi. O ise geç geleceğini, yanımda bir arkadaş olmasına da sevindiğini söylemişti.
Anlaşılan o ki onun ailesiyle asla yakın olamayacaktım. Beni görmek istemediklerinden emindim. Gitmelerinin tek sebebi beni sevmemiş olmalarına yoruyordum. Bu konuyu düşünmemeliydim, beni sevmemelerini umursamamalıydım. Gerçekten gelinleri olsaydım belki birazcık üzülüp sorun edebilirdim.
Eve girdiğimizde çalışanlar ellerimizdeki çanta ve kutuları almış, Ah Yoo Na da hızlıca onlara bir şeyler söyleyip benimle birlikte salona geçmişti. Koltuklara oturduğumuzda ikimiz de çok yorgunduk.
''Bu ev gerçekten fazla büyük. Tek yaşayan bir adam için gereksiz değil mi?'' diye sorarken içinde küçücük kaldığımız antika eşyalarla dolu salonu inceliyordum. ''Kendi kaldığım oda, bu salon ve mutfak dışında hiçbir yere gitmiyorum. İnsan kaybolur Park Soo Yun'un evinde.''
Bacaklarını ovuşturan Bayan Ah başını salladı. ''Bay Park'ın ailesine ait aslında ama onlar burada yaşamıyor. Bu ev kalabalık olsa ne güzel olurdu, değil mi?'' deyip, bana göz kırptığında bakışlarımı kaçırdım. Yanımda oturan kadın tam bir çok bilmişti. ''Her yerde çocuklar koşsa, şu işe yaramaz antikaları kırsa... Aigoo! Çok harika olmaz mıydı, Masal?''
''Olmazdı! Hiç harika olmazdı!'' Kollarımı göğsümün üzerinde bağladığımda burnumdan soluyordum. Ben evlenmeyi istemiyordum, fakat Park Soo Yun'un da başka biriyle evlenip, baba olduğu bir görüntüyü hayal ettiğimde ister istemez öfkeleniyordum. Onun yanında kendimden başka birini göremiyordum, görmekte istemiyordum. Sebebini sorgulamaktansa beni rahatsız eden şeyi olduğu gibi kabullendim. Park Soo Yun'la evlenmeyecek bile olsam onun yanında sadece ben olmalıydım. Hayatında benden başka bir kadına yer olmamalıydı. ''Böyle şeyler demeyi keser misin, Ah Yoo Na?'' Çünkü konuşmaya devam ettikçe gergin olan sinirlerim iyice bozulacaktı.
''Başkasıyla mı evlensin? Eğer ona evet dersen bu evde ikinize ait olan çocuklar yaramazlık yapar, sen de böyle somurtmazsın.''
Geçte olsa Park Soo Yun'u sevdiğimi itiraf etmeyi başarabilmiştim. Şimdilik Ah Yoo Na biliyordu ve kimseye söylemeyeceğine dair söz vermişti. Geriye doğru yaslanırken ayaklarımı altımda topladım. Bayan Ah'a baktığımdaysa benim gibi rahat bir şekilde oturmuştu.
