Bir gece yarısı arkadaşlarıyla birlikte bardan sarhoş halde çıkan ve arkadaşının yağmurun altında kullanmış olduğu aracın içinde ağır yaralanıp komaya düşen Kıvanç'ın yanına bir genç kız girer. Genç kızın anlattığı hikayeyle karşısında uyuyan yaralı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sekizinci Bölüm |Kavuşma
Yollar bana hiç bu kadar uzun gelmemişti. İçimdeki öfke dinmek bilmiyordu. Aklımın her bir damarından sürekli Yağmur'la ilgili düşüncelerim geçiyordu. O herifin ona neler yapabileceğini düşünürken daha da geriliyordum ve öfkem iki katına çıkıyordu.
Ama biliyordum ki Yağmur'u o herifin elinden alacaktım...
Konum Beylikdüzü tarafını gösteriyordu. Konuma geldiğimizde polis abi arabayı durdurduğu gibi bende kapıyı açıp arabadan indim ve adreste yazan evi etrafımda aramaya koyuldum. Birkaç eve göz gezdirdikten sonra karşımda duran adreste yazan evi gördüm. Hemen polis abilerin gelmesini beklemeden koşar adımlarla eve ilerledim. Evin kapısını tok bir sesle çalarken aniden kapıyı Görkem açtı.
Eve girmeye çalışırken Görkem karşımdan silahını belinden çıkartıp karnıma bastırdı. Yüzüme bakarak pis pis kıkırdamaya başladı. Dişlerini birbirine bastırarak, "Sesini çıkarmadan sadece sen içeri geçeceksin!" dedi, gözlerimin içine sertçe baktı.
Göz ucuyla silaha baktım. "Ne o yoksa beni öldürür müsün?" Sesimin sert çıktığını fark ederken bu keyfimi nedense daha da arttırıyordu. "Ben Yağmur'u görmeden beni öldüremezsin, Yağmur nere-" derken, beni duymazdan gelerek Görkem aniden silahın içindeki kurşunu karnıma atıp beni vurdu.
Bir anda inleyerek ve yüzümü buruşturarak yere düşerken, "Sen Yağmur'u biraz zor görürsün geri zekâlı!" dediğini duyduktan sonra gözlerimi kapattım.
🌧
Gözlerimi araladığımda etrafı buğulu görüyordum, bedenimdeki yorgunluk bana sanki üstüme kaya düşmüş gibi hissettiriyordu. Gözlerimi tamamen açtığımda ise bir hastane odasında morarmış sol elim beyaz bir sargıyla sarılmıştı, karnım ağrıyordu ve dikişlerimin olduğunu hissettim. Sağ kolumun altında bir ağırlık hissettiğimde hemen başımı sağ tarafa çevirdim. Kaşlarımı hafifçe çatıp, "Yağmur," dedim sessizce.
O yanımda uyuyordu, ilk denize düştüğü gibiydi. Saçları dağılmıştı ve elektriklenmişti. Ona sıkıca sarıldım, saçlarına dudaklarımı bastırıp öptüm. Burnuma saçlarındaki tuzlu su kokusu geliyordu. "Yağmur'um, çok korktum sana bir şey olacak diye." Dudaklarımı saçlarından ayırıp sessizce konuşurken gözlerim bir anda doldu. Onun için çok endişelenmiştim ve aklımdan geçen her bir düşüncemi dile getirirken daha fazla kendimi üzüyordum.
