Bir gece yarısı arkadaşlarıyla birlikte bardan sarhoş halde çıkan ve arkadaşının yağmurun altında kullanmış olduğu aracın içinde ağır yaralanıp komaya düşen Kıvanç'ın yanına bir genç kız girer. Genç kızın anlattığı hikayeyle karşısında uyuyan yaralı...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yirmi Beşinci Bölüm |Kabullenemeyiş
Apartmandan çıktığımda adımlarımı Yağmurların apartmanına çevirdim. Yağmurların apartmanının kapısına geldiğimde kapı aniden açıldı ve başı yere eğik, aceleci bir halde dışarı çıkan Yağmur'u gördüğümde adımlarını durduramadan bana çarptı.
Üstünde açık mavi uzun kollu gömleği ve altında kot pantolonu ile beyaz spor ayakkabısı vardı. Açık kahve omuzlarına gelen saçlarını ise yukarıdan dağınık topuz yapmıştı. Yağmur başını kaldırıp gözlerime korkuyla baktığında irkilerek geri kaçtı.
Ellerimi aniden onun kollarına koydum ve hafifçe sıktım. Ona gülerek, "Dur dur, sakin!" dedim. "Sen iyi misin? Eve saat kaçta geldiniz?"
Yağmur gözlerini kollarındaki ellerime diktiği sırada çekmem gerektiğini anlayıp kollarını serbest bıraktım. Kahverengi gözleri bana baktığında, "Sabah..." diye mırıldandı. Yüzü düşüktü. "Neyse, benim gitmem gerekiyor. Bir işim var." Yanımdan aynı aceleci adımlarla geçip gittiğinde arkasından şüpheli bakışlarla baktım.
Kesin bir şey var! Bir gitsen mi ki? Bilmiyorum... Belki de önemli bir işi yoktur. Ama o zaman neden öyle bir yüzle, o cümleyi bana söylesin ki?
İçime düşen şüpheyle Yağmur'un arkasından ilerledim. Ondan fazla uzaktım böylelikle beni görme olasılığı çok zayıftı.
Sitenin içindeydik ve Yağmur sitenin havuz kenarına giden yoldan yavaş adımlarla gidiyordu. Ben de onun adımlarına uydurarak yürümeye çalışıyordum.
Yağmur kollarını göğsünde birleştirdi ve havuz kenarının olduğu bölgedeki beyaz büyük şezlonglardan birine oturdu. Avuçlarının içine yüzünü koydu ve kol dirseklerini ise dizlerine koymuş havuzu izliyordu.
Yanına gitmek istedim ama gidemedim sadece onu, buradan uzaktan izlemekle yetindim.
Bence bir yanına gitsen iyi olur Kıvanç.
Ayaklarım aslında beni onun yanına götürmek istiyordu fakat yanına gittiğimde onu takip ettiğimi anlayacaktı. Yağmur'u izlerken ona öyle bir dalmıştım ki onun bana baktığını son anda fark ettim. Arkamı dönüp cebimden hızla telefonumu çıkarıp kulağıma götürdüm, biriyle konuşuyormuş gibi yaptım. Yağmur'un bakışlarını sırtım ona dönük olduğundan göremiyordum.
Havuz kenarından ayrılıp Yağmur'u görebileceğim daha uzak bir kenara gittim, yanında şu an bir erkek vardı. Bu çocuğu hastanede de görmüştüm, adı Bartu muydu neydi?
