Bir gece yarısı arkadaşlarıyla birlikte bardan sarhoş halde çıkan ve arkadaşının yağmurun altında kullanmış olduğu aracın içinde ağır yaralanıp komaya düşen Kıvanç'ın yanına bir genç kız girer. Genç kızın anlattığı hikayeyle karşısında uyuyan yaralı...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
1 Ay Sonra
28 Mayıs 2020
Yağmur Güçlü
Gözlerimi açtığımda önce etrafa baktım ve sonra yavaşça yatağımdan kalktım. Gülerek boy aynama gidip pijamamın üstünü hafifçe yukarı kaldırdım ve sonra karnıma baktım. "Günaydın! Hadi, babaya gidiyoruz!"
Tam 1 ay geçmişti. 1 ay içinde Kıvanç'tan gizli kontrollerime gidiyordum ara sıra Demir beni arayıp Buse'yle beraber halimi ve hatrımı soruyorlardı. Aslında kızlar biliyordu fakat erkeklerden sadece Demir biliyordu.
Kızlar ilk duyduğunda şaşırmışlardı ve hepsi sevinmişti. Onlarla aramı daha sıkı tutmaya başlamıştım. Hepsi çok iyi kızlardı. Kimse Kıvanç'a bir şey söylemeyecekti bunun üstüne yemin bile ettirmiştim.
Ona bugün hamile olduğumu kendim söyleyecektim. Sonunda her şeyi öğrenecekti. Öğrenince vereceği tepkiyi düşünüyorum da burada heyecandan ölüyorum. Karnım 1 ay içinde hafif büyümüştü, çok belirgin değildi fakat biraz da olsa şişkinlik vardı.
Kontrollerim günden güne iyiye gidiyordu. Karnımdaki yavru gün geçtikçe bana daha da alışıyordu. Beni duyduğunu biliyordum çünkü o benim içimdeydi. Hamilelik hallerimde aslında Kıvanç'a çok fazla yük sürüyordum fakat o hala bir şey anlamadan benim istediklerimi yapıyordu.
Pijamamı üstüme tekrar bırakıp hızlı adımlarla odamdan çıktım ve kapının çalınmasıyla koşar adımlarla koridorda ilerledim. Kapıyı açtığımda Senem'i görüp yerimde kıpraştım ve ona kollarımı uzattım. Senem oflarcasına bana sarılırken, "Yağmur, senin şu haline hala alışamadım. Neden kahkül yaptırdın?" diye sordu.
Kahküllerimi unutmuşum. Onları daha dün kuaförde yaptırmıştım. Bana yakışacağını düşünmüştüm tabii kızlar bunu epey ilginç bulmuşlardı. "Ya! Kötü mü?" diye sordum buruk sesle.
"Hayır, çok garip!" diyerek benden gülerek ayrıldı. Ben gülmeye başlarken, "Çisil bugün buraya gelmiş!" dedi.
Şok içinde ona baktım. Çisil bizim ilkokuldan arkadaşımızdı ve bir süredir yurt dışındaydı. Bartu'nun şehrinde yaşıyordu. Bartu her seferinde onu görünce küçükken yumuşuyordu.
Aslında seviyordu fakat her bunu yüzüne vurduğumda, 'Ben onun ve senin abinim! Salak salak konuşma!' diyordu.
Ama şu an merak etmeyin öyle bir halde değiller sadece flört gibi bir şeyler. Aralarında tam 4 yaş vardı tabii benim de. Aslında çok yakışıyorlardı. Hatta Bartu buraya geldiğinde Çisil'i sormuştum fakat onun eğitimi yurt dışında uzun sürecekmiş. Ama erken geleceğini bilmiyordum.
