Bir gece yarısı arkadaşlarıyla birlikte bardan sarhoş halde çıkan ve arkadaşının yağmurun altında kullanmış olduğu aracın içinde ağır yaralanıp komaya düşen Kıvanç'ın yanına bir genç kız girer. Genç kızın anlattığı hikayeyle karşısında uyuyan yaralı...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
On Yedinci Bölüm |Zor Ölüm
Doktor, Furkan'ın üstünden şok cihazını çeker çekmez Furkan'ın yattığı yatağın yanında öten makine düz çizgiydi. Ağlamalarımın ardından Furkan'a bir yandan da bağırıyordum beni duysun diye.
Birden makinedeki düz çizgi, yukarı aşağıya doğru olduğunda hemen sonra kendi nabız atışımı gösteren makineye baktım, benimki de aynıydı.
Furkan nefes almaya başlamıştı. Nefesimi rahatça verip arkama sakin bir şekilde yaslandım. "Geçmiş olsun!" Yanımdaki doktor tebessüm ederek bana baktı. "Seni de Furkan gibi biraz uyutacağız ve buraya kimseyi almayacağız merak etme." Doktor önlüğünün cebinden iğneyi çıkarıp serum girişine iğnenin sivri demir ucunu soktu ve ilacı serumun içindeki sıvıya iğneyi bastırdı.
İnsan bazen karanlığa da mahkûm bırakılır aslında kimi gözleri sonsuza kadar kapanıp ölünce, kimi gece yatağında gözlerini kapatıp uykuya dalıp sabah olmasını beklerken, kimi ise içlerinde bir dertleri varsa eğer ve uykusu olsa bile gecenin karanlığına mahkum kalıp sadece içini gökyüzündeki yıldızlarla doldurmak ister.
Bazı geceler, insanın içindeki yaraları sızdırmak için yağmur doluca yağar. Kimi mezarında bedeni, toprağın içinde yağmur damlaları ile çürür.
Kimi yattığı yatakta aniden bir kabus görerek uyanır ve sonradan dışarı da yağmur yağdını anlar. Kimi ise başını gökyüzüne kaldırıp yağan yağmur damlaların ardındaki yıldızları görmeye çalışır.
Karanlıkta kalmak bebekler için korkutucu olsa da onların da neden ağladıkları bellidir çünkü içlerinde bir his oluştururlar ve onun kötü olduğunu düşünürler.
Hayatı daha bilmeden içlerine düşen bir his, onları karanlıktan korkutur. Büyüdüklerinde ise birçok doğru ve yanlışı görürler, karanlığa alışırlar.
Aydınlığı, aydınlıkta bulutların gökyüzünde birleşip kapandığını gördüğü sırada yağmur birikintilerinin yeryüzüne ineceğini bilirler. Ve sırf belki de aydınlığı, yağmurun yağması için seviyorlardır.
Bebekken gözlerinden akan her damla yaş için gökyüzündeki aydınlık, masmavi havanın üstünde bulunan beyaz bulutların birleşmesiyle havanın kapanmasına alışmış ve yağmur damlalarının yeryüzüne inmesini sevmeye başlamıştır.
Karanlıkta ise, bir yandan yıldızlar gökyüzündeki karanlığı süslerken bir yandan da yeryüzündeki sokakların sarı lambalar eşliğinde şehri aydınlatması ile gökyüzündeki bulutların, birleşerek tekrar havayı kapatıp şehri, dolu bir yağmur damlalarına mahkum bırakabilir.
