Otuz Yedinci Bölüm |Kötülerin Maskesi

78 54 0
                                    

Okumaya başladığınız tarih ve 🌧️ emojisi bırakın.

Keyifli okumalaar!

🌧

Otuz Yedinci Bölüm |Kötülerin Maskesi

Gözlerimi açtığımda nefesimi keskin bir şekilde verdim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Gözlerimi açtığımda nefesimi keskin bir şekilde verdim. Yağmur'u bana doğru iyice sokulmuş görünce yüzüne düşen saçlarını kulağının arkasına sıkıştırdım. Yanağını okşayarak yüzüne baktığımda ona doğru yaklaştım ve yanağından öptüm.

"Güzelim." Gözlerimi yüzünde gezdirerek mırıldandım. "Yağmur. Hadi, uyan canım." Yağmur'u hafifçe elimle kolundan sarsarak uyandırmaya çalıştım.

"Kıvanç," diye mırıldandığında güldüm. Nefesini burnundan vererek gözlerini araladı. "Kendimi çok yorgun hissediyorum."

"Hımm... Ama kalkmamız lazım aşkım."

"Ben biraz daha da uyuyabilir miyim? 5 dakikacık!" dedi uykulu sesiyle, gözlerini kapattı.

"Kucağımda mı gitmek istiyorsun yoksa?"

Tebessüm etti. "Hayır, sadece uykum çok var."

"Tamam, anlaşıldı. Seni kucağıma almak zorundayım." Üstümüzden yorganı kaldırdım ve yataktan inerek telefonlarımızı ceplerime koydum. "Üstünden çıkardığın elbise nerede?"

"Poşette."

Etrafıma baktım. Poşeti gördüğüm gibi oraya doğru ilerledim. Elime poşeti aldığımda Yağmur'un yanına ilerledim ve onu kucağıma alıp odanın kapısına ilerledim.

Kartı mekanizmadan bir şekilde alıp elimde tuttum. Yağmur gittikçe daha çok ağırlaşıyordu. "Güzelim sen çok mu ağırlaştın? Vallahi bebek 2 metre doğacak gibi," dedim odadan çıkarak koridorda yürümeye başladım.

Gülerek omuzlarını silkti. "Bilmem."

Asansöre bindiğimizde telefonum çalmıştı fakat açamamıştım kucağımda Yağmur'u taşıyordum. Asansör aniden durduğunda ofladım. "Yine mi?" Yere oturdum ve Yağmur'u kucağımdan indirmedim.

Telefonumu cebimden zar zor çıkarıp kimin aradığına baktım. Ediz'di. Kaşlarımı çatarak onu aramaya koyuldum fakat telefon asansörde çekmiyordu.

Önemli bir şey mi olmuştu ki?

Ediz mesaj attığı sırada hızla mesajına baktım.

Ediz: Murat'ı buldum. Çabuk vereceğim adrese gel.

"Emredersiniz Ediz komutanım! Buradan çıkabilirsek gelirim..." diyerek söylendim ve telefonumu kapatıp cebime koydum.

🌧

YAĞMURUN ALTINDA (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin