The Girl In Black Dress|Soon To be Published under GP

II

"Hi, Hello! Welcome to Limestone Academy." sabi naman ng isang bababeng naka High-waist pants at Oversized Tshirt na nakatucked-in sa pants niya. Ngumiti ito sakin. Hapon na pala at pagkatapos ng pagkikita namin ni Kuya ay sinabihan ko itong aalis na muna ako at ipapagpatuloy sa page-enroll.

"Hi! Are you a transferee?" napalinga linga ako. Hala! Lahat ata nakatingin sakin. Tiningan ko itong muli at tinuro ko sarili ko. "Yes! Ikaw." narinig ko itong tumawa.

"Opo, galing po akong province tapos dito po ako magtratransfer." bigla naman itong ngumiti.

"Oh? That's great! This way, Ate." napatango nalang ako. Ngumiti naman ito. Yuuko nalang uli ako. Kakahiya!

At doon nagsimula ng magpila. Grabe! Ang daming tanong. Tapos ang haba haba ng pila. Marami pala ang nakapag-aral dito kahit isa itong mala-Ivy League na eskwelahan.

Pagkatapos sa enrollment, ay naging successful naman ito at ngayon ay nasa school gate na ako, may nakita akong isang tucson. Mula dito natanaw ko ang isang lalaking nasa 5'8 ang taas. Nakapants itong Royal blue and White Shortsleeves. Suot-suot ang sunglasses nito na naglalakad papunta saking direksyon. Narining ko naman ang malakas na tinig ng mga babaeng maka-tili, wagas ihh. Habang isa-isang lumabas ang iba pang mga lalaki sa kanya-kanyang sasakyan na nakapark sa labas ng school. Halos magkasing tangkadlang silang lahat.

Grabe, ganito pala dito, ang ingay ingay. Eh mga lalaki lang naman yan. Ano naman ngayon? Muli tinignan ko ang isang lalaki na nakaroyal blue napants. Grabe. Yung features niya sa katawan, bagay na bagay sa kaniya. Hindi ko namalayan na nakatingin na pala ako ng matagal sa kaniya at nakatingin na pala ito sa akin. Tinitigan ko lang ito pero siya ang unang umiwas ng tingin. Napatawa ako sa isip ko. Nilagpasan ko sila habang naglalakad na papuntang labasan. Uuwi na ako. Grabe. kapagod pala ngayon. Hanggang naghihintay ako ng sasakyan sa labas ng University, isang Red Porsche ang huminto sa harapan ko. Nang bumaba ang window shield nito sa passengers seat, isang babaeng malaki ang ngiti ang bumungad sakin.

"Long time no see, Rin-Rin." napapaluha na talaga ko. Ewan ko kung dahil ba sa ang daming nangyari sa isang araw ko pero parang huhuhu. Bumaba ito sa kotse at nginitian ako. "Hi Rin-Rin..." Wala na. Bumuhos na ang aking luha sa aking mga mata. Lumapit ako sa kaniya at yinakap. Nung kumalas ako sa yakap namin, hinawakan naman ako nito sa dalawang kamay at sinabing... "Kumusta kana Rin-Rin? Matagal kitang hinintay tapos aakalaing makikita kita dito!" Sabay hagulgol nito.

Cassidy Anna Domingo. Siya ay kaibigan ko since childhood. Nang lumuwas kami sa Rizal, hindi ko sinabi sa kaniya na lilipat na kami nuon. Walang letter or tawag, hindi ko magawa dahil sa ayoko na magaalala siya. Kaibigan ko siya simula Grade 4.

"Naku, Rin-Rin, para magbonding tayo, let's go to our house. Doon ka na rin magsnack, maguusap pa tayo." Hinawakan nito ang pulsuhan ko at maglalakad na sana ito na kasama ako pero pilit kong manatili sa pwesto ko.

"Pero Cass, Uu---"

"Hindi," napataray ito sakin at bumuntong hininga. "Miss na kita, friend ko. Can you please accept my offer? Namiss lang naman kita. I know you have reasons bakit di tayo nagkita ng matagal. Pero please?" Napaluha ako, ulit. Napangiti ito at pinahid ang aking luha na patuloy na umaagos. "Bes, don't cry na. I understand and don't worry hindi ako nagtanim ng galit sayo. Okay?" napatango nalang ako. "So, shall we?"

"Oo, tara na..." pinagbuksan kami ng driver niya at umupo kami sa back seat and umalis. Habang kami'y nagkwekwento ng kung ano-ano, di namin namalayan na nakarating na pala kami sa bahay nila. Huminto ang sasakyan nila at bumaba yung driver. Pinagbuksan kami ng pinto. Napa-woah ako sa ganda at laki nitong bahay.

"Nagugutom na ako eh." Cli-ning niya braso niya sa braso ko at masayang pumasok sa bahay nila.

Classic style yung bahay. May mga Malalaking Portrait ng mga magulang nito at family picture nila. Muling bumalik ang aking mga ala-ala dati. Kung pano kami maglaro noon, masayang kumakain ng favorite namin na spaghetti na siyang Mama niya ang nagluluto. Na-miss ko ang ganitong alaala.