အဆုံးမရှိတန်ခိုးထွားလှပါသောအမြောက်စာခင်ပွန်းသည်

Chapter 8

Chapter 8 – အနာဂတ်အတွက်အစီအစဉ်များ

ပထမဦးဆုံး ကျေးလက်ကိုသွားဖို့ကသတ်မှတ်ထားပြီးသားဖြစ်ရာ ပြောင်းလဲလို့မရနိုင်တော့တာကြောင့် သူမလုပ်နိုင်တဲ့တစ်ခုတည်းသောအရာက မသွားခင်ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားဖို့ပဲ။

အခုချိန်သည်၁၉၇၃ ဖြစ်ပြီး ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲတွေ ပြန်လည်မကျင်းပမချင်း လေးနှစ်ကျန်သေးသည်။ တစ်နည်းပြောရရင် သူမသည်ကျေးလက်မှာအနည်းဆုံးလေးနှစ် နေရပေလိမ့်မည်။

လုရှသည်ကျေးလက်ကိုတစ်ခါမှမရောက်ဖူးပေမဲ့ သူမနေထိုင်ခဲ့တဲ့မိဘမဲ့ဂေဟာသည် တကယ်တမ်းတွင် ဆင်းရဲနွမ်းပါးတဲ့ခရိုင်မြို့လေးတစ်ခုမှာရှိပြီး ရိုးရှင်းဆဲ့အိမ်လေးတွေနဲ့နေထိုင်ခဲ့ကြသည်။ ထို့ပြင် မိဘမဲ့ဂေဟာသည်ဆင်းရဲလွန်းတာကြောင့် ဒါရိုက်တာသည်သူမတို့ကို ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် အကျိုးဖြစ်စေရန် အနီးနားကမြေယာကိုလည်း ထွန်ယက်စိုက်ပျိုးခိုင်းခဲ့သည်။

မြေယာသည်မကျယ်ဝန်းပေမဲ့ ထွန်ယက်စိုက်ပျိုးချိန်တိုင်းတွင် မရိတ်နိုင်သိမ်းခင်အထိ တစ်နှစ်တာလောက်လူတိုင်းရဲ့ကြိုးပမ်းအားထုတ်မှုတွေ လိုအပ်သည်။ ထို့ကြောင့် လယ်သမားတွေခက်ခက်ခဲခဲအလုပ်လုပ်ရပုံကို သူမသိပါသည်။

အခုချိန်သည်၁၉၇၀ပြည့်နှစ်များဖြစ်တာကြောင့် ‌ဒီအချိန်မှာကျေးလက်ကခက်ခဲကြမ်းတမ်းမှုများသည် ကျိန်းသေပေါက်စိတ်ကူးယဉ်နိုင်တာထက်ကျော်လွန်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမသည်ကျေးလက်တွင်လာမည့်လေးနှစ်အတွက် ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားရပေမည်။

ပထမဆုံးနဲ့အရေးကြီးဆုံးကတော့ သူမပိုက်ဆံလိုအပ်သည်။ ဒီအချိန်မှာ အရာအားလုံးနီးပါးသည် လက်မှတ်တွေလိုအပ်တယ်ဆိုပေမဲ့ ငွေမရှိပဲရဖို့တတ်နိုင်မှာမဟုတ်ပေ။ ထို့ကြောင့် သူမပထမဆုံးစဉ်းစားရမဲ့အရာက ငွေဘယ်လိုရယူရမလဲဆိုတာပဲ။

သူမမိသားစုကိုတော့မေ့ထားလိုက်နိုင်သည်။ သူမအပေါ်သူတို့ရဲ့သဘောထားကိုအကဲဖြတ်ရရင် သူမအတွက်ဘာတစ်ခုမှ ပြင်ဆင်ပေးမှာမဟုတ်လောက်ပေ။ ထို့ကြောင့် သူမအတွက်သူမစဉ်းစားရမယ်။