İçimdeki Karanlık / The Darkness Within (1.cilt)

20. Bölüm - Düello Kulübü

20.Bölüm- Düello Kulübü

Haftalar geçti ve Harry farkına bile varmadan bir aydır Hogwarts'daydı. Öğrencilerin çoğundan uzak duruyordu. Düzenli bir şekilde güvenlik duvarlarının zayıflatılma sürecinden haberdar olmak için Draco'yla buluşmayı sürdürdü. Damien sadık bir köpek gibi Harry'nin peşinde dolaşmaya devam etti. Harry, Damien'a ne kadar berbat davranırsa davransın ya da ona ne kadar hakaret ederse etsin, Damien Harry'i yalnız bırakmıyordu. Damien artık nadiren arkadaşlarıyla görülüyordu. Ron, Hermione ve Ginny hep yemek zamanları gelip onlarla oturması için Damien'ı ikna etmeye çalışıyordu ama genç çocuk hep Harry'i tercih ediyordu. Onu görmezden geldikten ve bunun işe yaramadığını gördükten sonra, Harry Damien'ın söylediklerine 'evet, hayır, her neyse' ya da sözsüz bir omuz silkme gibi ufak tepkiler vermeye başladı. Damien için bu yeter de artardı. Harry onun için neredeyse üzülüyordu. Harry'nin ona karşı arkadaşça davranması için çok çabalıyordu.

James ve Lily, Harry'nin onlara açılması için olan çabalarına devam ediyorlardı. Ancak Damien'ın çabalarının aksine, onlarınki hiçbir şekilde başarılı değildi. Hep acımasızca bir kenara itiliyorlardı. Harry, çalışan kadrosundan Poppy ve Snape hariç kimseyle konuşmadı. Poppy sıklıkla Harry'nin nasıl olduğunu görmek için onu kontrol ediyordu. Bu kontroller ilk başta Harry'nin sağlığı içindi ama sonraları, okul hemşiresi için birkaç dakikalığına durup Harry'le muhabbet etmek normal bir şey olmuştu. Snape içinse, Harry'nin onunla olan karşılaşmaları işkenceden farklı değildi. Harry, Snape'in öğrettiği her şeyle dalga geçip aşağılıyordu. Herkesi inanılmaz şaşırtansa, Snape'in bu duruma gösterdiği tepkilerin eksikliğiydi. Ceza tehditlerine Harry ancak gülüyordu ve KSKS hocasının buna karşı yapabileceği başka bir şey yoktu. Eğer Grffindor bina puanlarından alacak olursa bu ancak Harry'i sevindirirdi. Hogwarts'ın en korkulan profesörü korkutucu kimliğini kaybetmeye başlamıştı.

Şu an bu adı geçen Profesör, Okul Müdürü'yle beraberdi ve Harry hakkında şikayet ediyordu.

"Daha fazla kaldıramayacağım! Sapma uğursuzluk büyüsünü öğretirken bana gerçek anlamda güldü. Güldü Dumbledore! Ve ben onu korkutmak için hiçbir şey yapamıyorum. Son Ölüm Yiyen toplantısında Karanlık Lord'un, Harry'nin nasıl olduğunu sorduğunu ve ben ona büyüleyici sınıf davranışlarından bahsettiğimde, Karanlık Lord'un eğer Harry hiçbir hoca tarafından cezalandırılacak olursa başımı alacağını söylediğini biliyor musun! Bu stresi daha fazla kaldıramayacağım." Okul Müdürü sessizce onu gözlerken Snape, Dumbledore'un karşısında duran sandalyeye yığıldı.

"Severus, bunun senin için ne kadar sinirbozucu olduğunu biliyorum ama gerçekten yapabileceğin bir şey yok. Eğer onu cezalandırmaya karar verirsen bu Voldemort'la probleme sebep olacak. Şu an yaptığın gibi Harry'i bilmezden gelmeye devam etmenin akıllıca olduğunu düşünüyorum ben."

Snape sinirle söylenerek Dumbledore'a baktı.

"Yani o besbelli işe yaramıyor, değil mi? Çok yakında artık kimse benden korkmayacak." Snape çabucak Dumbledore'a baktı ve söylediği şeyi kapatmaya çalıştı.

"Yani...ne demek isteğimi biliyorsun, belli bir...saygıya sahip olmam gerek ve...ve bu da...öğrencilerin bana beni sorgulamayacak ve saçmasapan şeylerle sinir etmeyecek kadar saygı duymalarıyla mümkün olabilir."

Dumbledore hafifçe kıkırdadı.

"Severus, ben kimsenin seni ciddiye almamazlık edebileceğini düşünmüyorum. Neden, çünkü Harry'e karşı duyduğun bütün kızgınlığı genellikle diğer öğrencilere yöneltiyorsan, bu yüzden eğer mümkünse tabii, bence öğrenciler senden daha önce olduklarından daha çok korkuyorlar şu an."