İçimdeki Karanlık / The Darkness Within (1.cilt)

57. Bölüm - Uyanış

Bölüm notu:

Her şey yavaş yavaş rayına oturuyor gibi sanki...

Bölümü beğenmeniz dileğiyle, iyi okumalar!

57. Bölüm - Uyanış

Harry sabah kısık seslere uyandı.

"Hayır, git! Hala uyuyor. Dinlenmeye ihtiyacı var"

"Çok uzun süredir uyuyor zaten! Hadi ama, kaldır onu da biraz kahvaltı edebilsin"

"Sirius, çocuktan beter davranıyorsun!"

"Lils, ben hala çocuğum, duygusal olarak hiç değilse. Hadi ama! Onu uyandırmalıyız."

"Merlin'e yemin ederim, eğer onu uyandırırsan seni diri diri yüzerim!" Lily tehdit etti.

Harry öylesi bir tehditle gelen gülümsemeye engel olamadı. Gözlerini açtı ve odadaki iki tartışan yetişkine baktı.

"Biraz yiyeceğe ihtiyacı var. Boş mideyle nasıl iyileşecek?" Sirius tartıştı yüzünde içten bir ifadeyle.

"Haklı olduğu bir nokta var" ekledi Harry.

Lily ve Sirius hızla döndüler ve Harry'nin yataktan dışarı çıkabilmek için üstündeki örtüleri ittiğini gördüler.

"Harry, seni uyandırdığımız için çok özür dilerim. Patiayak'a sesini alçak tutmasını söyledim!" dedi Lily bir yandan ona bir bakış atarken.

Sirius ancak yalnızca onun bakışını bilmezden geldi ve büyük vaftiz oğluna baktı.

"Sen iyisin?" sordu, yüzüne genellikle yapışık olan gülümsemeyi kaybederek.

Harry cevap verirken gözlerini devirdi.

"Ben iyiyim, herkesin bana şunu sormayı bırakması gerek" geveledi.

Sirius ona gülümsedi.

"Aşağıda kahvaltı servis ediliyor. Ben gidip kendimizi tıka basa doldurmayı öneriyorum" dedi Sirius bir yandan Lily'e arsız arsız gülümserken.

"Benim gerçekten de önce duş almam lazım" dedi Harry bir kerede. Blake'in onu fırlattığı hücrenin o berbat rutubetli kokusunu hala alabiliyordu.

"Baban senin için biraz temiz kıyafet alıyor. Neden sen duş almıyorsun, ben de onları getiririm bu sırada." Lily sağındaki kapıyı işaret etti.

Sirius ve Lily, Harry banyoya yürürken çıktılar. Duşun altında rahatladıktan sonra, Harry odasına yalnızca bir havluya sarılı olarak geri girdi. Kendisini aynada yakaladı ve bir kerede göğsündeki ve karnındaki solan morlukları gördü. Yüzü çok kötü görünmüyordu. Yanağı hala ona Blake'in verdiği morluklara sahipti, ama onun dışında iyi gözüküyordu. Yara izinin ne kadar kırmızı ve taze göründüğünü fark etti. Frank ve Alice hakkında düşünürken Harry bir pişmanlık sancısı hissetti. Voldemort onlara ulaşana kadar huzura ermeyecekti. Harry şimdi kendisinin de daha hiddetle avlanacağını biliyordu. Dün gece çektiği acıya bakılırsa, Voldemort Harry'nin kanına susuzdu.

Harry Voldemort hakkındaki bütün düşünceleri itip uzaklaştırdı. Şu an onun hakkında düşünmek istemiyordu. Bir çift mavi pantolonu aldı ve üzerine geçirdi. Kapı açıldı ve Lily içeri Poppy'le beraber girdi. Harry hemşireye o ona doğru acele edip onu tekrar kontrole başlarken sıcak bir şekilde gülümsedi.

"İyi, merhem işe yarıyor gibi görünüyor. Giyinmeden önce biraz daha sür. Ben de sırtına biraz süreceğim. Ne kadar şanslı olduğunu bilmiyorsun Harry. Yukarıdaki birisi seni gerçekten seviyor" yorum yaptı, merhemi eline alırken.