Thita - Yakut Hançer

BÖLÜM 2 ∞♦ Swinyer ♦∞

Geldim, geldik... Çok uzun zaman oldu ve ne diyeceğimi bilmiyorum. Beklettim, beklettik, beklediniz. Bunun için kusura bakmayın, şimdi biraz daha toparlanmış ve güçlü hissediyorum.

Tekrar hatırlatayım, bu kitap öylesine yazdığım ve baya sevilen ve okunan kitaptı. Ve hala öyle olmasını gayretle çabalayacağım.

Başlayalım mı?

|Bölüm 2: "Swinyer"🦁

🔥

❝Kanatların olduğunda sen de uçacaksın.❞

🔥

9 yıl sonra

Kelebek ağacın gövdesinde dolanıyor, rengarenk ince kanatlarını hafif esen rüzgâra karşı çırpıyordu. Peşinde küçük bir kız çocuğu vardı. Kelebek için değil, kanatları istediği için peşindeydi. Kanatları gün ışığına denk geldiğinde daha çok istemiş ve ellerini kelebeğe doğru savurmuştu. Hayran kalmamak elde değildi. Kelebeğin kanatlarına sahip olmak istiyordu.

Küçük Eliana, kelebeği takip ederken kıkırdıyordu. Kelebeğin azmini çok sevmişti.

Ejderha Keegan, ona mutlulukla bakıyor ve gözlerini asla üzerinden ayırmıyordu. Bu masum kızı sevmişti. O gülse gülerdi, ağlarsa gözyaşını silerdi.

Kehanetin dediği gibi masum kız onun kaderi olmuştu.

Kelebek, ağacın üst dallarındaki bir yaprağa konduğunda ağacın gövdesine yapışmış, ellerini dala doğru uzatmıştı. Ulaşamayacağını anladığında zıplamaya başlamış, ayaklarını gövdeye bastırarak tırmanmaya çalışmıştı.

Kelebek kanatlarını çırpıp gökyüzüne doğru uçtuğunda Eliana, omuzlarını indirip ağacın gövdesinden uzaklaşmıştı. Üzülerek hayal ettiği kanatlara veda ediyordu.

Arkasını döndüğünde mavi gözlerle karşı karşıya geldi. Bu gözlere gülümsemiş, ona koşup sarılmıştı. Sert deri vücudunu hissetmek yerine yumuşakmış gibi elleriyle gezinmiş, yanağını yaslayarak gözlerini kapatmıştı.

Ejderha uzun boyuyla kızın etrafını çevirdi. Eliana'ya dokunmak için ona doğru yaklaşmıştı. Kızın içindeki üzüntüyü hissediyordu. Kaderi olduğu için her duygusunu hissediyordu.

Bu kader bağı onun için çok yararlı olmuştu. Onu hissettiği için kendini hiçbir zaman yalnız hissetmemişti. Kendini bir baba gibi görüyordu. Eliana ise ona gerçek babası olduğunu bilerek davranıyordu. Hayatı, kendisini ve babasını sorgulamak için daha çok küçüktü.

Üzülme prensesim, dedi.

"Kelebek beni bırakıp gitti." dedi ejderhanın gözlerine bakmayarak. Yaslandığı gövdeyi bırakmak istemiyordu. Sonra başını gökyüzüne doğru kaldırdı. Elini yukarıya uzatıp kelebeğin gitti yeri gösterdi. "Oraya doğru uçtu ve gitti."

Ejderha gökyüzüne baktıktan sonra başını kaldırıp kanatlarını açtı. Ayağa kalktığında küçük kızın parıldayan gözlerini kanatlarında olduğunu fark etmişti.

"Benimde böyle kanatlarım olacak mı?" dediğinde ejderhanın göğsü titremiş, ağzındaki ateş parçaları havaya süzülmüştü. Eliana gülerek ateş parçalarını yakalamaya çalışıyordu ama yere inmeden sönüyorlardı.